Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ;

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ἄνθρωπος εἰδωλοποίησε καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις θεοποίησε τὴν ἐπιστήμη. Πίστεψε ὅτι χάρις στὴν πρόοδο τῆς ἐπιστήμης, μπορεῖ νὰ λύσει ὅλα τὰ προβλήματα καὶ ἄρα νὰ «ἀχρηστεύσει» τὸ Θεό, ἀπωθώντας Τον στὰ παγερὰ «ἄκρα» τοῦ ὑλικοῦ κόσμου.

Σταχυολογήσαμε ἕνα μικρὸ διάλογο ἀπὸ τὸν, κατὰ κόσμον «ἀγράμματο» καὶ κατὰ Θεὸν ἐπιστήμονα, ἅγιο Παΐσιο μὲ κάποιον ἀμερικανὸ ἐπιστήμονα καὶ δεῖτε πῶς τὸν ἀντιμετώπισε ὁ θεόφρων Γέροντας:

«Τί κατόρθωμα κάνατε σὰν ἔθνος μεγάλο ποὺ εἶστε;»…

– «Πήγαμε στὸ φεγγάρι», μοῦ ἀπάντησε.

– «Πόσο μακριὰ εἶναι» τὸν ρωτάω;

– Ἂς ποῦμε, μισὸ ἑκατομμύριο χιλιόμετρα», μοῦ λέει.

– Πόσα ἑκατομμύρια ξοδέψατε, γιά… νὰ πᾶτε στὸ φεγγάρι; – «Ἀπὸ τὸ 1950 μέχρι τώρα, μοῦ λέει, ἔχουμε ξοδέψει ποταμοὺς δολλαρίων».

– Στὸ Θεὸ πήγατε; τὸν ρωτάω.

– Πόσο μακριὰ εἶναι ὁ Θεός;

– Ὁ Θεός, μοῦ λέει, εἶναι πολὺ μακριά.

– Ἐμεῖς ὅμως, τοῦ λέω, μʼ ἕνα παξιμάδι πᾶμε στὸν Θεό!»

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ο κόσμος θέλει να αμαρτάνη και θέλει τον Θεό καλό.

Αυτός να μας συγχωράη και εμείς να αμαρτάνουμε. Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε και Εκείνος να μας συγχωράη. Να μας συγχωράη συνέχεια και εμείς το βιολί μας. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι’ αυτό ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από ‘κει ξεκινάει, από την απιστία. Δεν πιστεύουν στην άλλη ζωή, οπότε δεν υπολογίζουν τίποτε. Αδικούν, εγκαταλείπουν τα παιδιά τους… Γίνονται πράγματα…, σοβαρές αμαρτίες. Ούτε οι Άγιοι Πατέρες έχουν προβλέψει τέτοιες αμαρτίες στους Ιερούς Κανόνες -όπως για τα Σόδομα και Γόμορρα είχε πει ο Θεός: “Δεν πιτεύω να γίνωνται τέτοιες αμαρτίες, να πάω να δω!”

Αν δεν μετανοήσουν οι άνθρωποι, αν δεν επιστρέψουν στον Θεό, χάνουν την αιώνια ζωή. Πρέπει να βοηθηθή ο άνθρωπος να νιώση το βαθύτερο νόημα της ζωής, να συνέλθη, για να νιώση την θεία παρηγοριά. Σκοπός είναι να ανεβή πνευματικά ο άνθρωπος, όχι απλώς να μην αμαρτάνη.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου.

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, στενοχωριέμαι που ήρθε η μέρα να φύγετε πάλι από κοντά μας.

–Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει «κοντά» και «μακριά». Την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις, γιατί ο Χριστός με την δική Του αγάπη καταργεί τις αποστάσεις. Επομένως, είτε κοντά είτε μακριά βρίσκεται κανείς, νιώθει πάντα κοντά, όταν είναι κοντά στον Χριστό και συνδέεται με τον άλλον αδελφικά με αγάπη Χριστού.

Δοξολογώ τον Θεό που η αγάπη μου είναι τέτοιου είδους, πνευματική, αγγελική, οπότε οι αποστάσεις καταργούνται και η επαφή θα υπάρχει μαζί σας και σ’ αυτήν την ζωή από μακριά και στην άλλη που είναι ακόμη πιο μακριά, γιατί και εκείνη η απόσταση θα είναι πολύ κοντινή, αφού μας ενώνει η Αγάπη, ο Χριστός.Ο Χριστός με την αγάπη καταργεί τις αποστάσεις»

–Γέροντα, πώς επικοινωνούν πνευματικά από μακριά οι άνθρωποι;

–Γράφουν κανένα γράμμα ή με ασύρματο ή με σήματα μορς!…

–Δηλαδή, Γέροντα;

–Για να υπάρξει πνευματική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, πρέπει να εργάζονται στην ίδια συχνότητα. Αυτό δεν μπορούν να το πιάσουν οι επιστήμονες. Θυμάσαι εκείνο το περιστατικό που αναφέρω στους «Αγιορείτες Πατέρες»; Μια μέρα ένας μοναχός θα πήγαινε να επισκεφθή έναν Πατέρα στην Καψάλα και σκεφτόταν: «Τί να του πάω για ευλογία;». Οικονόμησε λοιπόν δύο ψάρια και τα καθάριζε, για να του τα πάη. Εν τω μεταξύ, ο άλλος είχε λάβει την πληροφορία από τον Θεό για την επίσκεψη του αδελφού και σκεφτόταν: «Τώρα που θα ‘ρθη, τί να τον φιλέψω;». Την ώρα λοιπόν που ο αδελφός καθάριζε ψάρια, ένας κόρακας ήρθε ξαφνικά, του πήρε το ένα ψάρι και το πήγε στον άλλον στην Καψάλα -απόσταση πεντέμισι ώρες. Το καταλαβαίνετε; Ο ένας σκεφτόταν πώς να αναπαύση τον άλλον και ο κόρακας μετά έκανε τον ενδιάμεσο!

Όταν ο άνθρωπος έχη την Αγάπη, τον Χριστό, και βουβός να είναι, μπορεί να συνεννοηθή με όλα τα δισεκατομμύρια των λαών και με την κάθε ηλικία των ανθρώπων, που έχει και αυτή την δική της γλώσσα.

Βάλε δυο ανθρώπους που δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και να μη μιλούν. Βάλε και δύο άλλους που έχουν αγάπη μεταξύ τους να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και να μη μιλούν και αυτοί. Πώς θα νιώθουν οι μεν και πώς θα νιώθουν οι δε; Και οι πρώτοι δε θα μιλούν και οι δεύτεροι δεν θα μιλούν. Όμως οι δεύτεροι και με την σιωπή θα «μιλούν», γιατί θα υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους. Αντίθετα οι πρώτοι δεν θα μπορούν να επικοινωνήσουν, γιατί ανάμεσά τους θα υπάρχει μόνωση. Όταν δεν υπάρχει αγάπη, μπορεί δυο άνθρωποι να βρίσκονται κοντά, αλλά να είναι μακριά ο ένας από τον άλλον.

Από το βιβλίο: Πάθη και Αρετές Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Ε’

Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος

Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2007