Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

Γέροντα, νομίζω ότι μόνο με τη δική μου προσπάθεια θα διορθωθώ και γι’ αυτό δεν προχωράω.

- Τι μπορείς να κάνης εσύ μόνη σου; Όσο είναι κανείς γαντζωμένος στον εαυτό του, εμποδίζει το έλεος του Θεού και μένει πίσω, δεν προχωράει.

Εάν είχες λίγη πίστη, θα άλλαζαν σχεδόν όλα και, αν είχες και λίγη ταπείνωση, θα είχες Χάρη Θεού.

Όλα οφείλονται στο ότι χωλαίνεις στην πίστη και στην ταπείνωση. Έτσι, «δένεται» ο Θεός και δεν μπορεί να σε βοηθήση, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο.

Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»- και να καλλιεργής την ταπείνωση.

Γιατί, ακόμα και όταν πιστεύη κανείς, αν έχω υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.

Ο κόσμος, Γέροντα, ύστερα από την αναγνώριση ενός Αγίου βοηθιέται περισσότερο;

– Φυσικά βοηθιέται.

Οι Άγιοι, όταν αναγνωρίζωνται από την Εκκλησία, αισθάνονται υποχρέωση να μας βοηθούν· αναγκάζονται κατά κάποιον τρόπο να βοηθούν περισσότερο, αλλά και ο Θεός τους στέλνει να βοηθούν τον κόσμο.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

Γέροντα, γιατί δὲν ἀγαπῶ τὸν Θεὸ ὅπως ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἀγαπῶ πολὺ καὶ θέλω νὰ εἶμαι κοντά του;

–Αὐτὸ ἔρχεται σιγὰ-σιγὰ μετὰ ἀπὸ ἀγώνα· ἀλλιῶς θὰ ἔπιαναν φωτιὰ οἱ ἄνθρωποι καὶ θὰ καίγονταν ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ θὰ εἶχε γύρω τους κρύο, θὰ νόμιζαν ὅτι φλογίζονται καὶ πολλοὶ θὰ ἔπαιρναν τὰ βουνά. Ἕνας στρατιώτης, ἐν καιρῷ πολέμου, ἄφησε τὴν μονάδα του καὶ ἔφυγε στὸ βουνό. Εἶχε ἀνάψει τέτοια φλόγα στὴν καρδιά του ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ συγκρατηθῆ· ἤθελε νὰ πάη νὰ προσευχηθῆ. Δὲν ὑπολόγισε τίποτε. Πῆγε, βρῆκε μιὰ σπηλιά, μπῆκε μέσα καὶ προσευχόταν! Ὅταν οἱ ἄλλοι στρατιῶτες βγῆκαν στὶς ἐπιχειρήσεις, τὸν βρῆκαν καὶ τὸν ἔπιασαν. «Ἀνυπότακτος», εἶπαν. Τὸν κάλεσε μετὰ ὁ διοικητὴς σὲ ἀνάκριση. «Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔκανες;», τοῦ λέει. «Καίγομαν, κύριε διοικητά, καίγομαν γιὰ τὸν Χριστό. Ξέρεις τί θὰ πῆ καίγομαν;». «Καλά, ἐγὼ δὲν καίγομαι;», τοῦ λέει ὁ διοικητής. «Ἐγὼ καίγομαι, κύριε διοικητά, καταλαβαίνετε;», ἐπανέλαβε ἐκεῖνος, σὰν νὰ ἔλεγε: «Ἂν καίγεσαι, φύγε κι ἐσύ»! Τὸν βοήθησε ὅμως ὁ Θεὸς καὶ γλύτωσε τὸ στρατοδικεῖο. Ἐδῶ, ἐν καιρῷ εἰρήνης ἂν φύγη ἕνας στρατιώτης ἀπὸ τὴν θέση του, ἔχει στρατοδικεῖο, πόσο μᾶλλον ἐν καιρῷ πολέμου4!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -106-

4Ὁ Γέροντας, ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν ἦταν κατὰ πάντα νομοταγής, χρησιμοποιεῖ αὐτὸ τὸ παράδειγμα τοῦ ἀνυπότακτου στρατιώτη, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήση νὰ καταλάβουμε ὅτι, ἂν φουντώση ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο, τότε «καὶ τὰ μυαλὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι παρμένα ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ» καὶ φθάνει νὰ κάνη πράγματα ποὺ δύσκολα μπορεῖ κανεὶς νὰ τὰ καταλάβη καὶ νὰ τὰ δικαιολογήση.