ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΠΟΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ. ΦΤΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ!

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΠΟΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ. ΦΤΑΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ। Μπορεί ο Θεός να αναστήσει έναν Έλληνα. Φτάνει ακόμη και ένας.

 

 

 

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μην στενοχωριέστε, παιδιά μου, ο Θεός αγαπάει πολύ την Ελλάδα και τους Έλληνες. Έστω και λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού να μείνουν οι πιστοί, θα προστατεύει ο Θεός την Ελλαδα!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΕΝΝΑΕΙ ΕΥΛΟΓΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όταν δίνεις κάτι για ευλογία παίρνεις ευλογία. Η ευλογία γεννάει ευλογία!

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΠΛΗΣΙΑΣΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ;

Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής…
Με πολλή διστακτικότητα, αλλά και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μου δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, αλλά δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους, αλλά δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του.
Μου ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.

«Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις;» τον ρώτησα.

«Δυστυχώς όχι», μου απαντά, «είμαι της Φιλοσοφικής».

«Κρίμα, διότι ήξερα μια τέτοια απόδειξη», είπα εμφανώς αστειευόμενος.

Ένιωσε αμήχανα και κάπως σιώπησε για λίγο.

«Κοίταξε»,του λέω, «συγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Αλλά ο Θεός δεν είναι εξίσωση ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα Τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανένα ασκητή;»

«Όχι πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα πολλά! Αν μου πείτε, μπορώ να πάω και αύριο. Ξέρετε κανένα μορφωμένο να πάω να τον συναντήσω;»

«Τί προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;»

«Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους».

«Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Για δοκίμασε με κανέναν άγιο. Πώς σε λένε;», ρωτώ.

«Γαβριήλ», μου απαντά.

Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο πρόσβασης και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα.

«Θα πας», του είπα, «και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα: Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστέψω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού»

«Φοβάμαι, ντρέπομαι» μου απαντά.

«Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα;», ρωτώ. «Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα».

Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιο νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά τη θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.

«Τί γίνεστε παιδιά;», ρωτάει. «Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;»

«Ευχαριστούμε, γέροντα», απάντησαν με συμβατική κοσμική ευγένεια.

«Έλα εδώ», λέγει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ και ξεχωρίζοντάς τον από τους υπόλοιπους. «Θα φέρω εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια, και έλα πιο κοντά να σου πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, αλλά να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μού συμβαίνει».

Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού γνώρισε το όνομά του; Ποιός του αποκάλυψε το πρόβλημά του; Τί τελικά ήθελε να του πει ο γέροντας;

«Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο;», μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.

«Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει· πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις»

«Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;»

«Τί να πούμε, ρε παλικάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;»

«Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου», αφηγείται, «η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη, ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται· οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνο το πώς και το τί από δω κι εμπρός».

Ό,τι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός αγίου, αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σου κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν τη μεταμόσχευση χωρίς να σου ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη στη καρδιά, χωρίς να σου κουράσουν το μυαλό.

Γέρων Παΐσιος (π. Νικολάου, Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, «Φωνή αύρας λεπτής», εκδ. Εν πλω) 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ, ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΨΙΧΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΦΛΟΙΟ»

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ - ‘’ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ, ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΨΙΧΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΟΥΤΕ ΦΛΟΙΟ’’*

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

‘’Μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό’’*.  Με αυτά τα λόγια ο Όσιος Παΐσιος τόνιζε τη λύπη του για τις ενέργειες τότε του Πατριάρχη Αθηναγόρα.  

Και φυσικά αυτά τα λόγια δεν είναι έκφραση ακρότητας, αλλά λόγια που μεθερμηνεύουν με την ασκητική απλότητα του Οσίου Γέροντα, το ολίσθημα της ανθρωπάρεσκης αγάπης, καταδεικνύοντας παράλληλα το κάλλος της εν αληθεία αγάπης.  Η  εν αληθεία αγάπη αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας.

Η αγάπη Ορθοδόξως,  νοείται  εν αληθεία.   Αγάπη και αλήθεια στην Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή αλληλοπεριχωρούνται.  Ουδέποτε η αγάπη εργάζεται  σε βάρος της αλήθειας  και ουδέποτε η αλήθεια σε βάρος της αγάπης.   Οποιαδήποτε έκπτωση είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, αποτελεί στρέβλωση.  Εκπτώσεις είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, δεν συνάδουν με την εν Χριστώ ζωή.  Αν κανείς αντιλαμβάνεται την αγάπη ή την αλήθεια εμπαθώς, θα οδηγηθεί σε εκπτώσεις και ως εκ τούτου σε στρεβλώσεις. Η έκπτωση από την εν Χριστώ αγάπη, την εν αληθεία δηλαδή αγάπη, είναι καρπός της εμπαθούς ανθρωπαρέσκειας.   Η εν αληθεία αγάπη είναι κανών ακριβείας στην εν Χριστώ ζωή. 

‘’Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα’’ έγραφε στην επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο ο Όσιος Παΐσιος.

‘’Με μια τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη  Ρώμη.  Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά.  Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας που έχουν φόβο Θεού…’’, έγραφε με πόνο στην επιστολή του ο Όσιος Παΐσιος.  Η εν Χριστώ αγάπη, είναι  εν η εν αληθεία αγάπη. «Πίστις ουν δι’ αγάπης ενεργουμένη το μέγα των αρετών», αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής. 

Δεν διασπούσε ο Όσιος Γέροντας την ενότητα της Εκκλησίας, αλλά καθόριζε την πραγματική εκκλησιαστική ενότητα, η οποία είναι ενότητα εν αληθεία.  Η Εκκλησιαστική ενότητα νοείται εν αγάπη και εν αληθεία.  Δεν νοείται Εκκλησιαστική ενότητα χωρίς την εν αληθεία αγάπη.  Το κάλλος της εν αληθεία αγάπης, αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας και η ενότητα εν αληθεία, την πραγματική εκκλησιαστική ενότητα.  Γιατί αγνοούν τούτη την έγνοια του Οσίου Γέροντα της Παναγούδας;

*Από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η ορθογραφία και τα σημεία στίξεως από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου έχουν παραμείνει όπως ήταν.

http://aktines.blogspot.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μια μέρα δύο φίλοι πήγαιναν βόλτα. Ο ένας είχε κουστούμι και ήταν καθαρός. Ο άλλος φορούσε παλιόρουχα και ήταν λερωμένος. Σε κάποιο σημείο συνάντησαν λάσπη. Τότε ο λερωμένος πήρε λάσπη και λέρωσε τον άλλο που ήταν καθαρός. Ο κακός άνθρωπος θέλει και οι ενάρετοι να γίνουν σαν κι αυτόν, δηλαδή κακοί. Γι’ αυτό να προσέχετε στη ζωή σας και να διαλέγετε ως φίλους σας τους ενάρετους.