Μια φορά φιλοξενείτο ένας παπάς στην Μονή Σταυρονικήτα και στον Εξάψαλμο 9 κατέβαζε το στασίδι και καθόταν!
«Πάτερ, του λέω, Εξάψαλμο λένε». «Έτσι τον απολαμβάνω καλύτερα!», μου λέει».
Τότε του φάνηκε παράξενο αυτό που του είπα για τον Εξάψαλμο. Και ήταν άλλοι Πατέρες γέροι και στέκονταν όρθιοι. Ακουμπούσαν λίγο στο στασίδι και δεν κουνιόνταν καθόλου.
Άλλο να είναι κουρασμένος κανείς, να είναι άρρωστος, να τρέμουν τα πόδια του και να κάθεται – δεν θα τον κρεμάση ο Χριστός – και άλλο να νομίζη ότι αυτό είναι το καλύτερο και να λέη: «Καθιστός απολαμβάνω καλύτερα». Αυτό πώς να το δικαιολογήσης; Η πνευματική ζωή δεν είναι απόλαυση. Αν πονάς, κάθησε· ο Χριστός δεν είναι τύραννος. Και ο Αββάς Ισαάκ λέει: «Αν δεν μπορής όρθιος, κάθησε»10. Δεν λέει: «Αν μπορής, κάθησε»!
– Γέροντα, γιατί δεν καθόμαστε στον Εξάψαλμο;
– Γιατί συμβολίζει την Κρίση.
Γι᾿ αυτό, όταν διαβάζεται ο Εξάψαλμος, καλά είναι ο νούς να πηγαίνη στην ώρα της Κρίσεως.
Ο Εξάψαλμος έξι-επτά λεπτά κρατά. Στην πρώτη στάση ούτε σταυρό δεν κάνουμε, γιατί ο Χριστός τώρα δεν θα έρθη για να σταυρωθή, αλλά θα έρθη ως Κριτής.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» - 82 -
9 Εκλογή έξι Ψαλμών (3ου, 37ου, 62ου, 87ου, 102ου, 142ου) του Ψαλτηρίου του Δαβίδ, οι οποίοι διαβάζονται στην αρχή του Όρθρου, ως εισαγωγή στην Ακολουθία αυτή. Μετά το τέλος των τριών πρώτων που αποτελούν την πρώτη στάση, όταν λέγεται το «Δόξα Πατρί...» και τρίς το «αλληλούια», δεν κάνουμε μικρή μετάνοια ούτε σταυρό, όπως προβλέπει το τυπικό σε άλλες περιπτώσεις.
10 Βλ. Αββά Ισαάκ του Σύρου, Οι Ασκητικοί Λόγοι, Λόγος ΚΗ´, σ. 104· ΚΘ´, σ. 108 και ΝΗ´, σ. 212.
Ο πνευματικός στην οικογένεια
- Γέροντα, ποια βιβλία μπορούν να βοηθήσουν τους συζύγους;
- Εκείνο που βοηθάει το ανδρόγυνο είναι να μη δικαιολογή ο καθένας τον εαυτό του. Αν δικαιολογούν τον εαυτό τους, όσα πνευματικά βιβλία κι αν διαβάσουν, δεν ωφελούνται. Αν έχουν καλή διάθεση, έχουν πνευματικό και του κάνουν υπακοή, δεν θα έχουν προβλήματα. Χωρίς πνευματικό διαιτητή δεν γίνεται.
Το καλύτερο είναι να έχουν τα ανδρόγυνα τον ίδιο πνευματικό. Όχι άλλον πνευματικό ο άνδρας και άλλον η γυναίκα. Δύο ξύλα, αν τα πελεκήσουν δύο μαραγκοί, όπως νομίζει ο καθένας, δεν θα μπορέσουν ποτέ να εφαρμόσουν. Ενώ, όταν έχουν τον ίδιο πνευματικό, ο πνευματικός πελεκάει τα εξογκώματα – τα ελαττώματα – του ενός, πελεκάει και τα εξογκώματα του άλλου, και έτσι εξομαλύνονται οι δυσκολίες. Αλλά σήμερα, ακόμη και ανδρόγυνα που ζουν πνευματικά, έχουν διαφορετικό πνευματικό. Σπάνια έχουν και οι δυο τον ίδιο πνευματικό, γι’ αυτό και δεν βοηθιούνται.
Έχω υπ’ όψιν μου ανδρόγυνα που ταίριαζαν, αλλά δεν είχαν τον ίδιο πνευματικό, για να τους βοηθήση, και χώρισαν. Και άλλο που, ενώ δεν ταίριαζαν, επειδή είχαν τον ίδιο πνευματικό, έζησαν αρμονικά.
Βέβαια, όταν έχη όλη η οικογένεια τον ίδιο πνευματικό, αυτό είναι ακόμη καλύτερο. Ο πνευματικός θα τους ακούση όλους και θα χειρισθή ανάλογα το θέμα. Άλλοτε θα ζορίση τον πατέρα ή την μητέρα, άλλοτε θα καλέση τα παιδιά, αν δεν μπορή να βγάλη συμπέρασμα από αυτά που του λένε οι γονείς. Ή, αν το ανδρόγυνο έχη προβλήματα και φταίη λ.χ. η γυναίκα, μπορεί να καλέση τον άνδρα, για να τον συμβουλέψη πως πρέπει να φερθή, ή να ζητήση από κάποιον συγγενή τους ή γνωστό τους να βοηθήση διακριτικά.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.
«Πέστε μας κάτι Γέροντα.
- Τί νά πῶ;
- Ὅτι λέει ή καρδιά σας.
- Αὐτό πού λέει ἡ καρδιά μου εἶναι νά πάρω τό μαχαίρι,
νά τήν κόψω κομματάκια,
νά τήν μοιράσω στόν κόσμο, καί ὕστερα νά πεθάνω».
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου.
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου