Έλα τώρα, Κώστα, να τα πούμε, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός".

Έλα τώρα, Κώστα, να τα πούμε, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός".

  

Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή»

 Όταν ο Αρσένιος ήταν δεκαπέντε ετών, ο μεγάλος αδελφός του ανησυχούσε γι'αυτόν μήπως αρρωστήσει από την υπερβολική νηστεία. Τότε ένας γείτονας ονόματι Κώστας του είπε: "Μην στενοχωριέσαι, θα τον κάνω εγώ να αλλάξη μυαλό, να πετάξη μόνος του τα βιβλία που διαβάζει και να αφήση τις προσευχές και τις νηστείες". Μια μέρα λοιπόν που συνάντησε τον Αρσένιο, άρχισε να του μιλάει για την θεωρία του Δαρβίνου. Του είπε ωστόσο ότι ο Χριστός ήταν σίγουρα ένας καλός άνθρωπος. Του είπε και πολλά άλλα, ώσπου τον ζάλισε. Και ζαλισμένος όπως ήταν ο Αρσένιος, έτρεξε στο καταφύγιό του, το Εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.

 

Εκεί άρχισε να κάνη μετάνοιες και να παρακαλή τον Χριστό με όλη την δύναμη της ψυχής του και με παιδική απλότητα, λέγοντας: "Χριστέ μου, αν υπάρχης, να μου παρουσιασθής". Για πολλή ώρα έκανε συνέχεια μετάνοιες και, καθώς ήταν καλοκαίρι, είχε γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα. Είχε αποκάμη τελείως, αλλά τίποτε δεν του παρουσιάσθηκε, κανένα σημάδι.

Έτσι αποκαμωμένος κάθησε λίγο κάτω και τότε σκέφτηκε: "Καλά, όταν ρώτησα τον Κώστα τί γνώμη έχει εκείνος για τον Χριστό, τί μου είπε; "Ήταν ο πιο καλός, ο πιο δίκαιος άνθρωπος, και, επειδή κήρυττε δικαιοσύνη, θίχτηκαν τα συμφέροντα των Φαρισαίων και Τον σταύρωσαν από φθόνο". Αφού λοιπόν ο Χριστός ήταν τόσο καλός άνθρωπος, τόσο δίκαιος, και δεν είχε παρουσιασθή πότε άλλος όμοιός Του, και οι άλλοι από φθόνο και κακία Τον θανάτωσαν, αξίζει γι'Αυτόν τον άνθρωπο να κάνω περισσότερα από όσα έκανα, ακόμη και να πεθάνω. Δεν θέλω ούτε Παράδεισο. Τίποτε δεν θέλω".

 

Μόλις έβαλε αυτόν τον φιλότιμο λογισμό, Του εμφανίσθηκε ο Χριστός μέσα σε πολύ φώς - έλαμψε το Εκκλησάκι - και Του είπε: "Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή, ο πιστεύων εις εμέ, κάν αποθάνη, ζήσεται". Τα λόγια αυτά τα διάβαζε στο ανοιχτό Ευαγγέλιο που κρατούσε ο Χριστός στα χέρια Του.

 

Άναψε τότε στην καρδιά του η γλυκειά φλόγα της αγάπης του Χριστού, η οποία του έφερε τέτοια πνευματική αλλοιώση, που έλεγε συνέχεια: "Έλα τώρα, Κώστα, να τα πούμε, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός".

 

 

 

 «Έλα τώρα, Κώστα, να τα πούμε, αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Θεός»

 

 

 

Από το βιβλίο «Ο Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης»

 

Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»

 

Βασιλικά Θεσσαλονίκης.

apantaortodoxias.blogspot.com