Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Αγάπη χωρίς αντιπαροχή!
Να μην κάνουμε καλωσύνες, για να πάρουμε ευλογίες. Να καλλιεργήσουμε
την αρχοντική, την ακριβή αγάπη, την οποία έχει ο Θεός, και όχι την
φθηνή κοσμική αγάπη, η οποία έχει κάθε ανθρώπινη αδυναμία. – Γέροντα,
δυσκολεύομαι να δώσω την αγάπη μου εκεί που δεν θα την εκτιμήσουν. – Δεν
έχεις πραγματική αγάπη, γι᾿ αυτό δυσκολεύεσαι. Όποιος έχει πραγματική
αγάπη, δεν τον απασχολεί αν εκτιμήσουν την αγάπη του ή όχι. Την θυσία
που κάνει για τον πλησίον του, επειδή την κάνει από καθαρή αγάπη, ούτε καν την θυμάται.
– Πώς μπορώ, Γέροντα, να ξεχνώ το καλό που κάνω;
– Ρίξ᾿ το στο γιαλό...
Έτσι θα το ξεχνάς. Αλλά και το κακό που σού κάνουν, κι αυτό να το
ξεχνάς. Με αυτόν τον τρόπο θα συγκεντρώσης έναν πλούτο πνευματικό, χωρίς
καν να το αντιληφθής.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Γέροντα, όταν αγρυπνώ στο κελλί μου την παραμονή της μνήμης ενός Αγίου που ευλαβούμαι, τί θα με βοηθήση να νιώσω περισσότερο τον Άγιο;
Η πραγματική προσευχή είναι το «Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών» που λέμε πριν από κάθε τροπάριο.
Στην συνέχεια να ζητήσης την βοήθεια του Αγίου για διάφορα θέματα και
να κάνης ό,τι μπορείς, μετάνοιες, κομποσχοίνι κ.λπ., αρκεί να
προσεύχεσαι.
Όταν η ψυχή ζη τον Άγιο, ζητά με ευλάβεια και με πίστη την βοήθειά του.
Η προσευχή με ευλάβεια γίνεται φυσιολογικά, όταν στον άνθρωπο υπάρχη
ευλάβεια για τους Αγίους στους οποίους απευθύνεται. Προηγείται η
γνωριμία, ύστερα έρχεται η φιλία και μετά η γλυκειά συνομιλία με σεβασμό
και απλότητα.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Γέροντα, δεν προσεύχομαι συγκεντρωμένα.
– Όταν προσεύχεσαι, να σκέφτεσαι με ποιόν μιλάς. Μιλάς με τον Θεό! Μικρό πράγμα είναι αυτό;
Σε ένα επίσημο πρόσωπο με πόση προσοχή μιλάει κανείς! Προσέχει να μην
πη καμμιά ανοησία, πότε-πότε μπερδεύεται και η γλώσσα του από συστολή.
Έ, από την στιγμή που προσέχει κανείς τόσο πολύ, όταν μιλάη με έναν
άνθρωπο, πόσο πιο προσεκτικός πρέπει να είναι, όταν μιλάη με τον Θεό;
Βλέπεις, ακόμη και ένα μικρό παιδί, όταν πηγαίνη να μιλήση στον πατέρα
του ή σε έναν ηλικιωμένο, πηγαίνει με συστολή. Αν πρόκειται να μιλήση
στον δάσκαλό του, που τον φοβάται και λίγο, πλησιάζει με πιο μεγάλη
συστολή.
Κι εμείς, τώρα, μιλάμε με τον Ίδιο τον Θεό, με την Παναγία, με τους Αγίους, και να μην το καταλαβαίνουμε;
– Πριν έρθω, Γέροντα, στο μοναστήρι, τον Μοναχισμό τον είχα συνδέσει με την προσευχή.
Τώρα όμως δυσκολεύομαι στην προσευχή και την θεωρώ το πιο δύσκολο και κουραστικό έργο.
– Εσύ φιλόλογος δεν είσαι; Σού αρέσει να μιλάς, και δεν κουράζεσαι να
κουβεντιάζης με τους ανθρώπους. Με τον Χριστό όμως, που καταδέχεται να
κουβεντιάση μαζί σου, κουράζεσαι να μιλάς και σού φαίνεται δύσκολο. Δεν
είναι βαρύ αυτό; Σαν να λέη κάποιος: «Ώχ, τώρα πρέπει να πάω να μιλήσω
με τον βασιλιά. Δεν έχω όρεξη, αλλά τί να κάνω; Θα πάω». Ο Χριστός μας
δίνει την δυνατότητα να μιλάμε συνέχεια δια της προσευχής μαζί Του, κι
εμείς να μη θέλουμε; Είναι φοβερό! Και το παράξενο είναι ότι Εκείνος
θέλει να μιλάμε μαζί Του, για να μας βοηθάη, κι εμείς βαριόμαστε!
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»
Γέροντα, μερικές φορές αισθάνομαι έντονα την αγάπη του Θεού και πονώ βλέποντας την δική μου αχαριστία.
– Εύχομαι να ανταποκριθής στις πολλές ευεργεσίες του Θεού. «Το έλεός
Σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου», έλεγε ο Δαβίδ.
Να το λές κι εσύ, γιατί είναι αλήθεια ότι αυτό συμβαίνει και σ᾿
εσένα· αλλά και πάλι είναι αλήθεια ότι το αναγνωρίζεις και ευχαριστείς
και δοξολογείς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη την αγάπη του Θεού,
τότε και ο Θεός τον ...«βομβαρδίζει» με την αγάπη Του.
Ίσως παραξενευθήτε με την λέξη «βομβαρδίζει», αλλά, για να διαλυθή το
πουρί ή ο γρανίτης που είναι γύρω από την καρδιά μας, χρειάζονται βόμβες
θεϊκές που να έχουν ως ύλη εκρηκτική την αγάπη του Θεού.
Όταν πια
διαλυθή ο σκληρός αυτός φλοιός, τότε η καρδιά γίνεται ευαίσθητη και ο
άνθρωπος συγκινείται ακόμη και από τις πιο μικρές ευεργεσίες του Θεού.
Αισθάνεται καταχρεωμένος στον Θεό και είναι συνέχεια κατασυγκινημένος,
διότι, ενώ σκέφτεται πώς να ξεχρεωθή, ο Θεός του δίνει όλο και
περισσότερες ευλογίες, μέχρι που λειώνει η ψυχή η φιλότιμη από την αγάπη
Του.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.
Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Πρέπει να τρέξουμε πριν να είναι αργά!
Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι, είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου;
Πιάνει τον άνθρωπο μια ντροπή, αλλά την ντροπή αυτή πρέπει να την
έχουμε όταν πρόκειται να αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξη για να μην
κάνουμε αμαρτίες.
Όταν όμως πρόκειται να φθάσουμε στην μεγάλη αυτή σωτηρία, πρέπει να τρέξουμε αμέσως.
Γέροντα, για να πάρη κανείς την πνευματική στροφή, τι χρειάζεται;
- Φιλότιμος αγώνας με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Θεό. Η εμπιστοσύνη
στον Θεό και η απλότητα με τον φιλότιμο αγώνα φέρνουν την εσωτερική
γαλήνη και σιγουριά , και τότε γεμίζει η ψυχή από ελπίδα και χαρά.
Χρειάζεται υπομονή , φιλότιμο και πνευματική παλληκαριά , για να
στεφανωθή ο αθλητής. Η παλληκαριά ξεπηδάει από την φιλότιμη καρδιά . Και
όταν κανείς κάνει κάτι με την καρδιά του για τον Χριστό, ούτε
κουράζεται ούτε πονάη, γιατί ο πόνος για
τον Χριστό είναι γλέντι πνευματικό. Η πνευματική ανάπτυξη μπορεί να
γίνη πολύ σύντομα με λίγη φιλότιμη θέληση και παρακολούθηση του εαυτού
μας. Στην συνέχεια θα βοηθιέται η ψυχή από τον Χριστό , την Παναγία,
τους Αγγέλους και τους Αγίους. Πολύ βοηθάει επίσης η μελέτη, η προσευχή,
η εσωστρέφεια, και να ησυχάζει Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες
είναι δικές μας
. Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας.
Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε.
Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα
πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία
Χάρη, πάει, χαθήκαμε.
Το μόνο που έχει ο άνθρωπος είναι μια διάθεση
και ανάλογα με αυτήν τον βοηθάει ο Θεός. Για αυτό λέω, όσα αγαθά έχουμε
είναι δώρα του Θεού. Τα έργα μας είναι μηδέν και οι αρετές μας είναι μια
συνέχεια από μηδενικά.
Εμείς θα προσπαθούμε να προσθέτουμε
συνέχεια μηδενικά και να παρακαλούμε τον Χριστό να βάλη την μονάδα στην
αρχή, για να γίνουμε πλούσιοι. Εάν δεν βάλη τη μονάδα ο Χριστός στην
αρχή, χαμένος ο κόπος.
Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Γέροντα, τι θέλει από εμάς ο Θεός;
- Ο Θεός από εμάς θέλει την προαίρεσή μας, την αγαθή μας διάθεση , που
θα την εκδηλώνουμε με τον έστω και λίγο φιλότιμο αγώνα μας , και την
συναίσθηση της αμαρτωλότητός μας. Όλα τα άλλα τα δίνει Εκείνος. Δεν
χρειάζονται μπράτσα στην πνευματική ζωή. Να αγωνιζώμαστε ταπεινά, να
ζητούμε το έλεος του Θεού και να Τον ευγνωμονούμε για όλα. Αυτός που
εγκαταλείπεται στα χέρια του Θεού, χωρίς κανένα δικό του σχέδιο, περνά
στο σχέδιο του Θεού. Όσο ο άνθρωπος
είναι γαντζωμένος στον εαυτό του, μένει πίσω. Δεν προχωράει πνευματικά ,
γιατί εμποδίζει το έλεος του Θεού. Για να προκόψη, χρειάζεται πολλή
εμπιστοσύνη στον Θεό.
Ο Θεός κάθε στιγμή χαϊδεύει με την αγάπη Του
τις καρδιές όλων των ανθρώπων ,αλλά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε ,γιατί
οι καρδιές μας έχουν πιάσει πουρί. Όταν καθαρίση την καρδιά του ο
άνθρωπος, συγκινείται, διαλύεται, τρελλαίνεται, γιατί βλέπει τις
ευεργεσίες ,τις καλωσύνες του Θεού , που όλους τους αγαπά το ίδιο. Για
αυτούς που ταλαιπωρούνται ,πονάει. Για αυτούς που ζουν πνευματική ζωή
,χαίρεται.
Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Ο Χριστός μας δυναμώνει αυτούς που αγωνίζονται « τον καλό αγώνα » ,
τον οποίο έκαναν όλοι οι Άγιοι ,για να υποτάξουν την σάρκα στο πνεύμα.
Ακόμη και όταν τραυματισθούμε, δεν πρέπει να χάσουμε την ψυχραιμία μας,
αλλά να ζητήσουμε την βοήθεια του Θεού και να συνεχίσουμε τον αγώνα με
γενναιότητα. Θα ακούση ο Καλός Ποιμήν και θα σπεύση αμέσως , όπως ο
βοσκός, μόλις ακούσει ένα αρνάκι να βελάζη θλιβερά, όταν πληγώνεται ,ή
κάποιος λύκος ή σκύλος το δαγκώνη, τρέχει ,για να το βοηθήση.
Περισσότερο έχω αγαπήσει, έχω πονέσει και τους έχω στο νου μου συνέχεια
αυτούς που είχαν ελεεινή ζωή και αγωνίζονται, παρά αυτούς που δεν
βασανίζονται από πάθη.
Και ο τσομπάνος το πληγωμένο ή αρρωστιάρικο
αρνί πονάει περισσότερο και το περιποιείται ιδιαίτερα, μέχρι να πάρη
επάνω του και αυτό.
Εάν πάλι αγωνιζώμαστε σωστά, αλλά δεν βλέπουμε
καμμιά πρόοδο, συμβαίνει μερικές φορές το εξής: Ο δαίμονας , επειδή του
κηρύξαμε τον πόλεμο, ζήτησε ενίσχυση από τον σατανά. Έτσι, εάν πέρυσι
πολεμούσαμε με έναν δαίμονα, εφέτος πολεμάμε με πενήντα, του χρόνου θα
πολεμάμε με περισσότερους κ.ο.κ. Αυτό δεν επιτρέπει ο Θεός να το δούμε,
για να μην υπερηφανευθούμε. Χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε, ο Θεός
εργάζεται στην ψυχή μας, όταν βλέπη καλή διάθεση.
Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου