Ἅγιος Παΐσιος: "Πρέπει νὰ βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοὶ νὰ περνᾶνε μηνύματα στὰ παιδιὰ γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὴν Πατρίδα"
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τόμος Α'
Ἱερὸν ἡσυχαστήριον "Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος"
"Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστὸς δάσκαλος, ἰδίως στὶς μέρες μας! Τὰ παιδιὰ
εἶναι ἄγραφες κασέτες ἢ θὰ γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἢ βυζαντινὴ
μουσική. Τὸ ἔργο τοῦ δασκάλου εἶναι ἱερό. Ἔχει μεγάλη εὐθύνη καί, ἂν
προσέξη, μπορεῖ νὰ πάρη μεγάλο μισθὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Νὰ φροντίζη νὰ διδάσκη
στὰ παιδιὰ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοὶ νὰ
περνᾶνε κάποια μηνύματα στὰ παιδιὰ γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὴν Πατρίδα. Ἃς
σπείρουν αὐτοὶ τὸν σπόρο, καὶ ἃς μὴν τὸν δοῦν νὰ βλαστάνη. Τίποτε δὲν
πάει χαμένο κάποια στιγμὴ θὰ πιάση τόπο.
Καὶ πάντα μὲ τὸ καλό, μὲ ἐπιείκεια, μὲ ἀγάπη νὰ φέρωνται στὰ παιδιά. Νὰ
προσπαθοῦν νὰ ξυπνᾶνε τὸ φιλότιμό τους. Τὸ παιδὶ θέλει ἀγάπη, ζεστασιά.
Πολλὰ παιδιὰ τὴν στεροῦνται τελείως στὸ σπίτι. Ἂν οἱ δάσκαλοι ἀγαπήσουν
τὰ παιδιά, θὰ τοὺς ἀγαπήσουν καὶ ἐκεῖνα, καὶ τότε θὰ....
«Ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ βοηθᾶ!»
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου» τοῦ Ἱερομονάχου ΙΣΑΑΚ (σελ.
266-267)
Μαρτυρία κ. Ταμιωλάκη Ἐλευθερίου ἀπὸ τὴν Κρήτη:
"Βρέθηκα κάποτε σὲ δύσκολη θέση ἐξαιτίας τῶν πολλῶν μου ὑποχρεώσεων, καὶ πῆγα
νὰ δῶ τὸν Γέροντα γιὰ νὰ μὲ στηρίξη. Μέσα στὰ χιόνια μὲ πολὺ ἄσχημο καιρὸ ἔφθασα
καὶ χτύπησα τὴν πόρτα. Μοῦ ἄνοιξε ἀμέσως ὁ Γέροντας καὶ μὲ ἔβαλε μέσα γρήγορα.
"Σὲ περίμενα", μοῦ εἶπε. Ἐγὼ φυσικὰ δὲν τὸν εἶχα ἐνημερώσει. Μὲ ἔβαλε
νὰ καθήσω κοντὰ στὴ σόμπα καὶ ἄρχισε μὲ ὑπομονὴ νὰ μοῦ φτειάχνη τσάι. Ἔβαλε νερὸ
στὸ μπρίκι καὶ ἔκανε τὸν σταυρὸ του λέγοντας, "δόξα σοὶ ὁ Θεός !" Ἔβαλε
τὸ τσάι στὸ μπρίκι, ξανάκανε τὸν σταυρό
του καὶ ξαναεῖπε "δόξα σοὶ ὁ Θεός!" Ἔβαλε τέλος τὸ μπρίκι στὴν φωτιὰ
καὶ ξανὰ πάλι τὸν σταυρό του καὶ ξανά, "δόξα σοὶ ὁ Θεός!"
Μέχρι τότε δὲν μοῦ εἶχε
πεῖ λέξη ἐκτὸς ἀπὸ τὸ "σὲ περίμενα". Ἐγὼ τὸν παρακολουθοῦσα καὶ ἄρχισα
νὰ νευριάζω μὲ τὴν ἀπάθειά του, γιατί ἐμένα μὲ καίγανε τὰ δικά μου. Ὅταν ἔβρασε
τὸ τσάι, μοῦ ἔδωσε τί κύπελλο, μὲ κοίταξε μὲ ἐκεῖνο τὸ ἀθῶο καὶ συμπονετικὸ
βλέμμα του καὶ μὲ ρώτησε ἤρεμα τί εἶχα καὶ γιὰ τὸ φαινόμουν ἀνήσυχος. Ἐγὼ
νευριασμένος ἄρχισα νὰ τοῦ ξεφουρνίζω τὰ προβλήματά μου μὲ ἔμφαση, τονίζοντας ὅτι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου