* " Όταν πονάω, το «Δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει..." |Αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

* " Όταν πονάω, το «Δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει..." |Αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

- Γέροντα, τι σημαίνει το «Δόξα σοι ο Θεός»;

- «Δόξα σοι ο Θεός» θα πη «να γίνη γνωστός ο Θεός στους ανθρώπους».

Βλέπεις και εκείνο που είπε ο Χριστός:

«Εγώ σε εδόξασα επί της γης …και νυν δόξασόν με σύ, Πάτερ», μερικοί το παρεξηγούν και λένε:

«Εγώ Πατέρα, Σε έκανα γνωστό επί της γης, κάνε με γνωστό κι Εσύ, για να πιστέψουν οι άνθρωποι».

– Γέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη να λέω περισσότερο το «δόξα σοι ο Θεός» παρά το «Κύριε ελέησον». Μήπως δεν είναι σωστό;

– Καλό είναι αυτό, ευλογημένη.

Εγώ μπορεί να περάσω ολόκληρη μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας

«Δόξα σοι ο Θεός.

Δόξα σοι ο Θεός , γιατί ζω.

Δόξα σοι ο Θεός, γιατί θα πεθάνω και θα πάω κοντά στον Θεό.

Δόξα σοι ο Θεός, ακόμη και αν με βάλη στην κόλαση και πάρη έναν κολασμένο στον Παράδεισο.

Και εάν θέλη να μη με θυμάται στην κόλαση και λυπάται, ας πάρη πολλούς κολασμένους στον Παράδεισο, ώστε η χαρά Του γι’ αυτούς να είναι περισσότερη και να λιγοστέψη η στενοχώρια Του για μένα».

Το «Δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας.

Εγώ, όταν πονάω, το «Δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει.

Το «Δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Έλεγε ο Παπα- Τύχων :

«Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “Δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό».

Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το «Δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.

– Γέροντα, μερικές φορές , όταν λέω «Δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;

– Αγαλλίαση πνευματική είναι.

Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «Δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «Δόξα τω Θεώ, Δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία κόλλα χαρτί με το «Δόξα τω Θεώ».

Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό.

Αμήν.

Αγίου Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

~ Ευάγγελος Μωραίτης:

Και αν ποτέ βρεθείς σε ογκολογικό νοσοκομείο και ειδικά στην Θεσσαλονίκη στο Θεαγένειο.... να θυμάσαι αρκετά χρόνια ήταν καρκινοπαθης και ο Άγιος Παϊσιος.....

Και αν βρεθείς στην Αθήνα στο Αρεταίειο...

Να θυμάσαι ήταν στο δωμάτιο 2 και ο Άγιος Νεκτάριος...

Ζήσε με ανδρεία όπως Εκείνοι...

Μην ξεχάσεις στιγμή Την Αγάπη Του Σωτήρα Χριστού...

* Από εκεί μέσα φαίνεται ο Ουρανός...

Σήμερα μου είπε μια νεφροπαθής που χρόνια τώρα κάνει αιμοκάθαρση: 

«Παππούλη, σταυρώστε, σας παρακαλώ, το χέρι μου. Οι φλέβες είναι όλο πληγές και δεν μπορώ να κάνω αιμοκάθαρση». 

«Αυτές οι πληγές, της είπα, στην άλλη ζωή θα είναι διαμάντια μεγαλύτερης αξίας από τα διαμάντια αυτού του κόσμου. Πόσα χρόνια κάνεις αιμοκάθαρση;» 

«Δώδεκα», μου λέει. 

«Δηλαδή δικαιούσαι ένα ''εφάπαξ'' και μία σύνταξη μειωμένη», της είπα. 

Μετά μου δείχνει μια πληγή στο άλλο χέρι και μου λέει: 

«Παππούλη, αυτή η πληγή δεν κλείνει, φαίνεται το κόκκαλο». 

«Ναι, αλλά από εκεί μέσα φαίνεται ο Ουρανός, της λέω. 

Άντε, καλή υπομονή. 

Εύχομαι ο Χριστός να σου αυξάνει την αγάπη Του, για να ξεχνιέται ο πόνος σου. 

Φυσικά υπάρχει και η άλλη ευχή, να εξαλειφθούν οι πόνοι, αλλά τότε εξαλείφεται και ο πολύ μισθός. 

Επομένως, η προηγούμενη ευχή είναι καλύτερη». 

Παρηγορήθηκε η καημένη.

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

(Alexis Alexandrou) 

* Πρόσεχε την κατάκριση ... |Άγιος Παϊσιος

Πόσο πρέπει να προσέχουμε την κατάκριση!

Πόσο αδικούμε τον πλησίον μας, όταν τον κατακρίνουμε! 

Αν και στη πραγματικότητα με την κατάκριση αδικούμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους, διότι μας αποστρέφεται ο Θεός. 

Τίποτε άλλο δεν αποστρέφεται τόσο πολύ ο Θεός όσο την κατάκριση, γιατί ο Θεός είναι δίκαιος και η κατάκριση είναι γεμάτη από αδικία...

Άγιος Παϊσιος

("κλεμμένο" από το fb προφίλ της Έρσης Μπλιάγκου) 

 

 

 

Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά... |Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (12 Ιουλίου 1994)

 

Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά. 

Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. 

Τελικά ο Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ο καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη. 

Μόνον Πνευματικά μπο­ρεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμι­κά...

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (12 Ιουλίου 1994)

~από τον Χρήστο Μώκο

* Τα παιδιά και τα μάτια σας, για να μην παραμορφωθοῦν! Μεταμόρφωση ή ... παραμόρφωση" |Μόρφου Νεόφυτος 6.8.2021|

|Μαρτυρίες του Αγίου Ιακώβου για την σημερινή γενιά και τα παιδιά μας

και του Αγίου Παϊσίου που εξηγεί για ποιο λόγο πρέπει εμείς οι Ορθόδοξοι να λέμε την ευχή "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑ"...|

(προτείνουμε να ακουστεί με ακουστικά αν γίνεται, για μείωση των θορύβων του βίντεο...)

* Η απάντηση για όσα περνάμε (και για όσα έρχονται ...) από τον Άγιό μας. Λακωνικός, όπως πάντα ...

 

* Το εκκλησάκι του αγίου Παϊσίου που φτιάχτηκε μέσα σε ένα δέντρο

Ένα ιδιαίτερο, αλλά πανέμορφο εκκλησάκι, αφιερωμένο στον άγιο Παΐσιο, έχει δημιουργηθεί στο εσωτερικό ενός υπεραιωνόβιου δέντρου, σε ένα χωριό της Κόνιτσας. Στο μικρό αυτό εκκλησάκι χωράνε μετά βίας δύο άτομα, ενώ έξω ακριβώς από την είσοδο του κυματίζει η ελληνική σημαία. 

Το ιδιαίτερο αυτό εκκλησάκι είναι χτισμένο μέσα σε μια βελανιδιά 300 ετών. Βρίσκεται στο χωριό Αγία Βαρβάρα 22 χλμ βόρεια της Κόνιτσας. 

Ο άγιος συνήθιζε να περνά από εκείνο το σημείο όταν ήταν νέος, προκειμένου να φτάσει στο κοντινό χωριό Αμάραντος, όπου έκανε ξυλουργικές εργασίες και επισκευές σε σπίτια ντόπιων.
 
Το δέντρο στο εσωτερικό του είχε υποστεί αρκετές φορές καταστροφές και πυρκαγιές, (περαστικοί άναβαν φωτιά για να ζεσταθούν ή ακόμα και για μπάρμπεκιου) με αποτέλεσμα κάθε χρόνο η κατάσταση του να επιδεινώνεται και να είναι έτοιμο να καταρρεύσει.

Χάρη, όμως, στην ιδέα και πρωτοβουλία ενός κατοίκου του χωριού του κ. Χάρη Πορέτση, σώθηκε για να μετατραπεί σε προσκυνηματικό τόπο του Άγιου Παΐσιου. Το δέντρο θωρακίστηκε εσωτερικά με πέτρα από την περιοχή και μετατράπηκε σε δεντροκκλησιά. 

Εξωτερικά υπάρχει μια μικρή καμπάνα,

ενώ στο εσωτερικό του, που χωρούν μόλις δύο άτομα, υπάρχει εσοχή όπου ο επισκέπτης μπορεί να ανάψει το κερί του,

ένα καντήλι, μια εικόνα του Χριστού και μια της Παναγίας και στο κέντρο η εικόνα του Αγίου Παϊσίου πλημμυρισμένη από τάματα πιστών.

Στην Ελλάδα υπάρχουν ελάχιστα παρόμοια εκκλησάκια – τόποι προσκυνήματος μέσα σε δέντρο και προκαλούν το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων επισκεπτών. Η δεντροκκλησιά κατέχει την τρίτη θέση στα αξιοθέατα της Κόνιτσας σύμφωνα με τον παγκόσμιο οδηγό TripAdvisor. Ακριβώς δίπλα υπάρχει η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. 

Ογδόντα μέτρα από τη δεντροκλησσιά υπάρχει ένα εκκλησάκι προς τιμήν του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού.

 

 

 

Οι άγιοι Πατέρες θα ήθελαν να ζουν σε μια εποχή σαν τη δική μας!

Ἐπειδὴ μοῦ στέλνουν διάφοροι σήμερα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτή του, κείμενα μὲ λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου, σκέφθηκα νὰ καταθέσω καὶ ἐγὼ κάτι ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου μὲ τὸν Ἅγιο.

Ἡ πρώτη φορὰ ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκα ἦταν τὸ ἔτος 1977. Τότε ἀσκήτευε στὸ κελλάκι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυρονικήτα, σὲ ἀπόσταση περίπου μισῆς ὥρας ἀπὸ τὴ Μονή, ἂν θυμᾶμαι καλά. Καὶ τότε μὲ βοήθησε σὲ ἕνα προσωπικό μου θέμα, ποὺ μὲ ἀπασχολοῦσε πολὺ πιεστικὰ ἐκείνη τὴν ἐποχή.

Κατόπιν πῆγα κάποιες φορὲς τὴ δεκαετία τοῦ ᾿80 στὸ νέο κελλάκι του, τὴ γνωστὴ Παναγούδα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου. Σὲ μία ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐπισκέψεις, ἐνῶ εἴμαστε 4-5 καὶ συζητούσαμε μαζί του στὸ λεγόμενο Ὑπαίθριο Ἀρχονταρίκι, ἔφθασε καὶ μιὰ συντροφιὰ 7-8 προσκυνητῶν ἀπὸ τὴν Πάτρα.

Αὐτοὶ ἦταν ὅλοι σχεδὸν οἰκογενειάρχες καὶ μὲ τὸ ποὺ κάθισαν καὶ κεράστηκαν τὸ καθιερωμένο λουκουμάκι, ἄρχισαν νὰ τοῦ λένε τὰ προβλήματά τους, κυρίως αὐτὰ γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν, μάλιστα μὲ τὶς ἀλλαγὲς τότε τῆς πασοκικῆς λαίλαπας.

"Πῶς θὰ σταθοῦμε ὄρθιοι σ᾿ αὐτὴ τὴ θύελλα τῆς διαφθορᾶς;" τὸν ρώτησαν.

Θυμᾶμαι σὰν τώρα τὴν ἀπάντησή του:

"Παιδιά μου, καταλαβαίνω τὶς ἀγωνίες σας καὶ τὰ προβλήματά σας. Εἶναι πραγματικὰ δύσκολες οἱ συνθῆκες στὶς ὁποῖες εἶστε ὑποχρεωμένοι νὰ ζῆτε καὶ νὰ ἀγωνίζεστε. Ὅμως ἕνα πρᾶγμα σᾶς λέω· οἱ ἅγιοι Πατέρες θὰ μᾶς ζήλευαν καὶ θὰ ἤθελαν νὰ ζοῦν σὲ μιὰ ἐποχὴ σὰν τὴ δική μας, γιὰ νὰ ἀγωνιστοῦν περισσότερο γιὰ τὸν Χριστό. Αὐτὴ ἡ δύσκολη ἐποχὴ γιὰ τοὺς ἀγωνιζόμενους πιστοὺς δὲν εἶναι μειονέκτημα ἀλλὰ πλεονέκτημα.
Αὐτὰ σήμερα πρὸς τιμὴν τοῦ ἑορτάζοντος σύγχρονου μεγάλου Ἁγίου μας.
Ἅγιε Παΐσιε, πρέσβευε καὶ γιὰ μᾶς καὶ μάλιστα γιὰ κάποιους σὰν καὶ μένα, ποὺ σὲ γνωρίσαμε ἀλλὰ δὲν θελήσαμε νὰ περπατήσουμε στὰ βήματά σου…

12/7/2021

Στ. Μπ.

* Το γατάκι και η ταπείνωση

* Η φωτογραφία του Αγίου Παϊσίου, που "εμφανίστηκε" ξανά μετά από 30 χρόνια! Σήμερα, μέρα του Αγίου, σε πρώτη δημοσίευση...

 ~ |"συν αυτώ"| επισήμανση:

Τεράστια η τιμή για όλους εμάς, που έχουμε την άδεια και την ευλογία να ανεβάσουμε για πρώτη φορά μια ανέκδοτη φωτογραφία, που τραβήχτηκε στο "σαλόνι" της Παναγούδας, το Μάιο του 1991, και να έρθει στο φως η αξιοσημείωτη ιστορία της...

" Το Μάιο του 1991, ο Θανάσης Παπαδημητρίου, οδοντίατρος, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος με μια ομάδα προσκυνητών από τη Λάρισα.

Αγαπημένος προορισμός για πολλές δεκαετίες και ανελλιπώς κάθε χρόνο.

Μια από τις στάσεις τους ήταν και η Παναγούδα για να συναντήσουν τον γέροντα (τότε, σήμερα Άγιο) Παϊσιο. Συζήτησαν με τον γέροντα και ο κύριος Παπαδημητρίου, δεινός φωτογράφος, τον ρώτησε αν μπορούσε να τον φωτογραφίσει.

Ο Άγιος αρνήθηκε.

Ο προσκυνητής δεν επέμεινε, αλλά λίγο αργότερα τράβηξε 3 φωτογραφίες κρυφά, πίσω από τα κλαδιά ενός δέντρου.

Στη συνέχεια μπήκε ξανά στην αυλή.

Και ακολούθησε η εξής χαριτωμένη στιχομυθία. -"Εδώ είσαι πάλι;" ρώτησε ο Άγιος.

-"Γέροντα δεν μπορώ να μη σας πω την αλήθεια, σας τράβηξα φωτογραφίες στα κρυφά."

-"Θέλεις να σου κάψω το φίλμ;"

- "Όχι γέροντα, μη μου τα κάψετε."

- "Εντάξει, δεν θα στο κάψω." Και δεν του το έκαψε.

Λίγο καιρό μετά οι φωτογραφίες προβλήθηκαν ως διαφάνειες, στο τέλος μιας επιστημονικής παρουσίασης.

Και στη συνέχεια χάθηκαν.

Όλες οι υπόλοιπες διαφάνειες του φίλμ ήταν στη θέση τους, αυτές όχι.

Και παρέμειναν χαμένες ώσπου... ..ώσπου, τριάντα χρόνια μετά, την άνοιξη του 2021, ξαφνικά βρέθηκε (εμφανίστηκε ίσως είναι πιο σωστή διατύπωση) αυτή η μια και μοναδική φωτογραφία.

Σε ψηφιακή μορφή, μέσα σ΄ένα φάκελο μαζί με άλλες, γνώριμες, επεξεργασμένες από τον ίδιο τον φωτογράφο. "Ίσως ήθελε να μπει στο σπίτι μας" είπε με γλυκιά απλότητα η σύζυγός του. Την ευλογία του αγαπημένου Αγίου να έχουμε όλοι μας! "

~ για τον "αμφοτεροδέξιο" :

Θανάσης Παπαδημητρίου

(μέσω της "συν αυτώ" κόρης του Βασιλικής...)

* Τρώγοντας παγωτό με τον...Άγιο Παϊσιο!!! |Αυτοβιογραφική ομολογία...|

"Ιστορίες μέσα από την ζωή..."

Η τελευταία παρασπονδία μας 

(Μεταξύ μας...Μη βγει παραέξω!):

Σκέψου λίγο το σκηνικό.

Αργά το βράδυ.

Όλοι έχουν "παραδώσει" & κοιμούνται.

Στα χέρια μου 

"Ο Γέροντας Παϊσιος - 

Μαρτυρίες Προσκυνητών,

Τόμος Β΄(το πορτοκαλί βιβλίο...)

(Μου το δάνεισε ο Νικόλας, 

μέχρι να τελειώσει εκείνος τον Α΄ Τόμο - 

το κόκκινο...)

του (άλλου) Νικόλα Ζουρνατζόγλου-

Εκδόσεις "Αγιότοκος Καππαδοκία".

Στό ἔργο αὐτό περιέχονται προσωπικές μαρτυρίες καί ἐμπειρίες ἀπό τήν ἀναστροφή τους μέ τόν Γέροντα ἐπισκόπων, ἡγουμένων ἱερῶν Μονῶν, Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν, καθηγητῶν πανεπιστημίου, στρατιωτικῶν, κληρικῶν ἐν τῷ κόσμῳ καί πολλῶν ἁπλῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Τρόποι παραγγελιών:
Τηλ. Παραγγελιών: 6946623159
e-mail: agiotokoskappa@gmail.com

| Πρωτοδημοσιεύτηκε όταν ο "αμφ." ήταν ακόμη "βρέφος", τον Μάϊο του 2015...