Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Τὸν χειμώνα κάνουμε ὑπομονὴ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀνοίξεως–Γέροντα, βλέπω ὅτι δὲν προχωράω πνευματικὰ καὶ στενοχωριέμαι.
–Μιὰ φορὰ κάποιος εἶχε φυτέψει ἕνα κλῆμα καί, ἐνῶ δὲν εἶχε πιάσει ἀκόμη ρίζες, εἶχε τὴν ἀπαίτηση νὰ βγάλη σταφύλια, νὰ κάνη ἄφθονο κρασί, γιὰ νὰ πίνη, νὰ εὐφραίνεται καὶ νὰ μεθάη. Ἔτσι κάνεις κι ἐσύ. Φύτεψες μιὰ κληματσίδα καὶ θέλεις ἀμέσως νὰ πιῆς κρασί. Αὐτὸ δὲν γίνεται. Τὸ κλῆμα δὲν τὸ φυτεύεις σήμερα καὶ αὔριο πίνεις κρασί. Σὲ ἕναν χρόνο μπορεῖ νὰ φᾶς μερικὰ τσαμπιά. Σὲ δυὸ χρόνια θὰ φᾶς ἕνα κοφίνι σταφύλια καὶ σὲ πέντε χρόνια θὰ πιῆς καὶ κρασί. Νὰ ἀγωνίζεσαι λοιπὸν καὶ νὰ κάνης ὑπομονή, ἂν θέλης νὰ ἀπολαύσης καρποὺς πνευματικούς.

 –Γέροντα, δὲν ἔχω συνηθίσει νὰ περιμένω καὶ εὔκολα χάνω τὴν ὑπομονή μου.
–Χρειάζεσαι ὑπομονὴ καὶ σύνεση. Βλέπεις, πολλὲς φορές, ἐνῶ κάνει κανεὶς ὑπομονὴ μιὰ-δυὸ ὧρες, γιὰ νὰ ψηθῆ τὸ φαγητό, δὲν περιμένει δυὸ λεπτὰ νὰ κρυώση, ἀλλά, χωρὶς νὰ σκεφθῆ, τρώει καὶ καίγεται. Λοιπόν... Ὅταν ἐπιστρέψω στὸ Ἅγιον Ὄρος, θὰ σοῦ στείλω μία εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ὑπομονῆς. Μοῦ ἔστειλαν τρεῖς εἰκόνες, δύο Ὁσίων καὶ μία τῆς Ἁγίας Ὑπομονῆς· τῶν Ὁσίων τὶς ἔδωσα καὶ τὶς δύο εὐλογία, τῆς Ἁγίας Ὑπομονῆς τὴν κράτησα...–Γέροντα, τώρα ποὺ ἤρθατε δὲν μοῦ φέρατε κανένα «βότανο» ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος11. –Αὐτὴν τὴν ἐποχὴ δὲν ὑπάρχουν «βότανα» στὸ περιβόλι τῆς Παναγίας... Πρέπει νὰ ἔρθη ἡ ἄνοιξη. Ἀλλά, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ ἄνοιξη, χρειάζεται νὰ κάνης λίγη ὑπομονὴ νὰ περάση ὁ χειμώνας. Ἑπομένως τώρα τὸ καλύτερο καὶ ἀποτελεσματικώτερο «βότανο» γιὰ σένα εἶναι ἡ ὑπομονή.

–Γέροντα, νιώθω νὰ βρίσκωμαι στὴν καρδιὰ τοῦ πνευματικοῦ χειμώνα.
–Ἂν θέλης νὰ ἀλλάξη ὁ καιρός, νὰ γίνη γλυκός, νὰ ἀνθίσης καὶ νὰ καρπίσης, νὰ παράγης καρποὺς ἀρετῆς, πρέπει νὰ χαίρεσαι καὶ τὴν παγωνιὰ καὶ τὶς λιακάδες, γιατὶ ὅλα βοηθοῦν γιὰ τὸ καλό. Τὸν πνευματικὸ χειμώνα τὸν περνᾶμε μὲ ὑπομονὴ καὶ τὴν ὑπομονὴ τὴν δίνει ἡ ἐλπίδα τῆς πνευματικῆς ἀνοίξεως. Ὕστερα, τὸ καλοκαίρι ἀναγνωρίζουμε τὸ καλὸ τοῦ χειμώνα ποὺ γέμισε τὶς δεξαμενὲς μὲ νερὸ καὶ ἐξαφάνισε μὲ τὶς παγωνιὲς ὅλα τὰ μικρόβια.

ὉΚαλὸς Θεὸς ὅλα τὰ οἰκονόμησε σοφὰ γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ μᾶς βοηθάει σὰν Καλὸς Πατέρας· ἀπὸ μᾶς χρειάζεται μόνο λίγη ὑπομονή.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -152

11.Ἡ ἀδελφὴ ζητᾶ κάποιο «βότανο», δηλαδὴ λόγο πνευματικό, ἔχοντας ὑπ ̓ ὄψιν της τὴν ἐπιστολὴ «Πνευματικὰ βότανα», τὴν ὁποία ὁ Γέροντας ἔστειλε στὸ Ἡσυχαστήριο στὶς 13-1-1971. (Βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἐπιστολές, 92005, σ. 151-162)