Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Γέροντα, ἂν οἱ ἄνθρωποι σκέφτονταν ὅτι αὐτὴ ἡ ζωὴ εἶναι πρόσκαιρη, δὲν θὰ ἄλλαζαν;
–Ἐξαρτᾶται. Ἂν ποῦμε τώρα: «τελειώνει ὁ κόσμος», ἕνας ποὺ δὲν πιστεύει
θὰ ἀποθρασυνθῆ περισσότερο καὶ θὰ ὁρμήση στὸκακό, στὴν ἁμαρτία. Ἕνας ὅμως ποὺ πιστεύει, θὰ φρενάρη τὸν ἑαυτό του. «Τί νὰ ξανοιχτῶ μὲ χαμένα; θὰ πῆ. Νὰ κοιτάξω τὴν ψυχή μου, νὰ ζήσω πνευματικά, νὰ κάνω καμμιὰ ἐλεημοσύνη».Ὅλο τὸ κακὸ σήμερα προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπιστία. Παλιὰ ὁ κόσμος πίστευε· καὶ ὁ πιὸ ἀδιάφορος εἶχε μέσα του πίστη. Μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ ἦταν ἁπλοί· μπορεῖ νὰ μὴν καταλάβαιναν τίποτα ἀπὸ ὅσα ἄκουγαν στὴν ἐκκλησία.
Μερικοὶ δὲν ἤξεραν οὔτε ὅτι τὰ Εὐαγγέλια εἶναι τέσσερα· νόμιζαν ὅτι εἶναι δώδεκα, ἀλλὰ τί πίστη εἶχαν, τί εὐλάβεια! Καὶ οἱ νοσοκόμες τί παλληκαριὰ εἶχαν! Πόσες στὸν πόλεμο πήγαιναν ἐθελόντριες!
Εἶχαν καὶ πίστη καὶ θυσία καὶ βοηθοῦσαν πάρα πολύ. Σήμερα μοῦ εἶπε κάποιος ὅτι ἕνας ἄρρωστος ἔλεγε τὸ «Πιστεύω» καὶ ἡ νοσοκόμα τὸν χτυποῦσε, γιατὶ νόμιζε ὅτι τῆς ἔκανε μάγια! Νὰ μὴν ξέρη οὔτε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως! Ποῦ ἔχουμε φθάσει! Νέα παιδιὰ τὰ ρωτᾶς: «Τί πιστεύεις;». «Δὲν ξέρω, σοῦ λένε, ἀκόμη δὲν κατέληξα». «Τί θρησκεία ἔχει ἡ μάνα σου, ὁ πατέρας σου;».
«Δὲν ξέρω· δὲν τοὺς ρώτησα». Δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ μάθη τί θρησκεία ἔχουν οἱ γονεῖς του! Ὅταν κανεὶς εἶναι τόσο ἀδιάφορος, πῶς νὰ βοηθηθῆ;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -144-