Μοναχός Παίσιος Αγιορείτης

 

'Ετσι θα το λες και εσύ: "Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με"
Τον παρακάλεσα τον Γέροντα πορφύριο μία ημέρα να μου υποδείξει ένα τρόπο προσευχής και, εάν ήταν δυνατόν, να μου εμπιστευθεί το δικό του τρόπο προσευχής. Και η απάντηση ήταν άμεση και πληρωμένη…
- Και τι την πέρασες την προσευχή, για φαγητό που προσφέρεται κατά παραγγελιών ή φάρμακο που χορηγείται με συνταγή;
Εγώ σου έχω πει να ζητάς μόνο τη σωτηρία της ψυχής. Να ζητάς δηλαδή να καταστείς κληρονόμος της αιωνίου Βασιλείας των Ουρανών. Και όλα τ’ άλλα να τ’ αφήνεις στην κρίση του Θεού.
Σου υπενθυμίζω, για μία ακόμη φορά, το«Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν των Ουρανών».
Αυτό δεν σου αρκεί; Εάν δε σου αρκεί;
Εάν δεν σου αρκεί αυτό ή δε σε ικανοποιεί απόλυτα περιορίσου στη νοερά προσευχή. Για μένα το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τα λέει όλα.
Θεολογία και Θαύματα της Νοεράς Προσευχής
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»

Γνωρίζω ότι ο φύλακας Άγγελος που έχουμε, μας προστατεύει και μας οδηγεί.
Όταν προσευχόμαστε για κάποιον, ο Άγγελός μας αστραπιαία μπορεί να βοηθήσει, να πληροφορήσει, να φυλάξει αυτόν για τον οποίο προσευχόμαστε.
Ο Χριστιανός σώζεται μόνον με την πρακτική εφαρμογή των εντολών του Θεού και όχι με τη θεωρητική ενασχόληση περί τα θεία.
Όταν ένας άνθρωπος ή ένα σύνολο ανθρώπων έχη αγωνιστικό πνεύμα, αυτό πολύ βοηθάει.
Γιατί.
Οταν ένας προχωράη πνευματικά, δεν ωφελεί μόνον τον εαυτό του, αλλά βοηθάει και τον άλλον που τον βλέπει.
.. Στην πνευματική ζωή δεν θα βάλη κανείς για πρότυπο τους κοσμικούς αλλά τους αγίους…
Σήμερα μέσα στους τόσους κινδύνους που ζή ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζει να περπατάει.
Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Πού θα ήταν ο κόσμος, άν δεν βοηθούσαν!..

Αγιου Παϊσίου Ἁγιορείτου.

ηλιας Στεφανου χαιντουτη

Ὁ πόνος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς δοκιμασίες τῶν ἀνθρώπων Πόσα βάσανα ἔχει ὁ κόσμος!
Πόσα προβλήματα! Καὶ ἔρχονται μερικοὶ ἐδῶ νὰ μοῦ τὰ ποῦν σὲ δυὸ λεπτὰ στὸ πόδι, γιὰ νὰ παρηγορηθοῦν λίγο. Μιὰ βασανισμένη μάνα μοῦ ἔλεγε: «Γέροντα, ἔρχονται στιγμὲς ποὺ δὲν ἀντέχω ἄλλο καὶ τότε λέω: "Χριστέ μου, κάνε μιὰ μικρὴ διακοπὴ καὶ ὕστερα ἂς ξαναρχίσουν τὰ βάσανα"».
Πόση ἀνάγκη ἀπὸ προσευχὴ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι!
Ἀλλὰ καὶ κάθε δοκιμασία εἶναι δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό, εἶναι ἕνας βαθμὸς γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Αὐτὴ ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνταμοιβῆς στὴν ἄλλη ζωὴ μοῦ δίνει χαρά, παρηγοριὰ καὶ κουράγιο, καὶ μπορῶ νὰ ἀντέξω τὸν πόνο γιὰ τὶς δοκιμασίες ποὺ περνοῦν πολλοὶ ἄνθρωποι. Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι Βάαλ, ἀλλὰ Θεὸς ἀγάπης.
Εἶναι Πατέρας ποὺ βλέπει τὴν ταλαιπωρία τῶν παιδιῶν Του ἀπὸ τοὺς διάφορους πειρασμοὺς καὶ τὶς δοκιμασίες ποὺ περνοῦν καὶ θὰ μᾶς ἀνταμείψη, φθάνει νὰ κάνουμε ὑπομονὴ στὸ μικρὸ μαρτύριο τῆς δοκιμασίας ἢ μᾶλλον τῆς εὐλογίας.
–Γέροντα, μερικοὶ λένε: «Δὲν εἶναι σκληρὸ αὐτὸ ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Θεός;
Δὲν πονάει ὁ Θεός;».
–Ὁ πόνος τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βασανίζονται ἀπὸ ἀρρώστιες, ἀπὸ δαίμονες, ἀπὸ βαρβάρους κ.λπ. ἔχει συγχρόνως καὶ χαρὰ γιὰ τὴν οὐράνια ἀμοιβὴ ποὺ τοὺς ἔχει ἑτοιμάσει. Ἔχοντας δηλαδὴ ὑπ ̓ ὄψιν Του ὁ Θεὸς τὴν ἀνταπόδοση ποὺ θὰ λάβη στὸν Οὐρανὸ ὅποιος περνάει δοκιμασίες καὶ γνωρίζοντας τί τὸν περιμένει στὴν ἄλλη ζωή, αὐτὸ Τὸν κάνει νὰ μπορῆ νὰ «ἀντέχη» τὸν πόνο. Ἐδῶ ἐπέτρεψε νὰ κάνη τόσα ἐγκλήματα ὁ Ἡρώδης8.
Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια ἔσφαξε καὶ πόσους γονεῖς, ποὺ δὲν ἄφηναν τοὺς στρατιῶτες νὰ σκοτώσουν τὰ παιδιά τους, τοὺς σκότωναν κι ἐκείνους! Οἱ βάρβαροι στρατιῶτες, γιὰ νὰ φανοῦν στοὺς ἀρχηγούς τους καλύτεροι, ἔκοβαν τὰ παιδάκια κομματάκια. Ὅσο πιὸ πολὺ βασανίζονταν τὰ παιδάκια, τόσο περισσότερο πονοῦσε ὁ Θεός,ἀλλὰ καὶ τόσο περισσότερο χαιρόταν γιὰ τὴν μεγαλύτερη δόξα ποὺ θὰ εἶχαν νὰ ἀπολαύσουν στὸν Οὐρανό. Χαιρόταν γιὰ τὰ Ἀγγελουδάκια αὐτά, ποὺ θὰ ἀποτελοῦσαν τὸ ἀγγελικὸ μαρτυρικὸ τάγμα. Ἄγγελοι ἀπὸ Μάρτυρες!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -107
8.Βλ. Ματθ. 2, 16.

Πρέπει νὰ σπείρουμε, γιὰ νὰ δώση ὁ Θεὸς
–Γέροντα, κάθε μέρα λέω: «Ἀπὸ αὔριο θὰ προσέχω, θὰ διορθωθῶ», ἀλλὰ καὶ πάλι πέφτω στὰ ἴδια.
–Νὰ βάζης τὸν Θεὸ μπροστά· νὰ λές: «μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, θὰ προσπαθήσω νὰ διορθωθῶ», ὥστε νὰ βοηθήση ὁ Θεός. Τὸ ὅτι θέλεις νὰ διορθωθῆς, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δέχεσαι βοήθεια. Ζητᾶς καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σὲ βοηθήση καὶ ρίχνει ὁ Θεὸς τὸ βλέμμα Του ἐπάνω σου. Κάνεις καὶ τὴν μικρή σου προσπάθεια καὶ προχωρεῖς. Ποιός, ὅταν δῆ ἕνα μικρὸ παιδάκι νὰ προσπαθῆ μὲ τὰ χεράκια του νὰ κυλήση μιὰ κοτρώνα, δὲν θὰ τρέξη νὰ τὸ βοηθήση, γιὰ νὰ μὴν παιδεύεται; Ἔτσι καὶ ὁ Θεός, ὅταν δῆ τὴν μικρή σου προσπάθεια, θὰ σὲ βοηθήση νὰ νικήσης.Μερικοί, ἐνῶ δὲν καταβάλλουν καμμιὰ προσπάθεια νὰ διορθωθοῦν, λένε: «Χριστέ μου, ἔχω αὐτὰ τὰ πάθη. Ἐσύ, μπορεῖς νὰ μὲ ἀπαλλάξης· ἀπάλλαξέ με». Ἔ, πῶς νὰ βοηθήση τότε ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βοηθήση ὁ Θεός, πρέπει νὰ καταβάλη ὁ ἄνθρωπος τὴν προσπάθεια ποὺ μπορεῖ. Δηλαδὴ εἶναι μερικὰ πράγματα ποὺ πρέπει νὰ κάνη ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ βοηθήση μετὰ ὁ Θεός. Σὲ καμμιὰ περίπτωση δὲν βοηθιέται, ἂν δὲν θέλη νὰ βοηθήση ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του. Ἐμεῖς μερικὲς φορὲς πᾶμε νὰ ἀποκτήσουμε τὴν Χάρη καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ μὲ ἕναν μαγικὸ τρόπο. Νομίζουμε πὼς χωρὶς ἀγώνα θὰ ἀποκτήσουμε μιὰ ἀρετὴ ἢ ἀκόμη καὶ θὰ ἁγιάσουμε. Γιὰ νὰ δώση ὅμως ὁ Θεός, πρέπει νὰ σπείρουμε. Πῶς θὰ δώση ὁ Θεὸς χωρὶς νὰ ἐργασθοῦμε; Τί λέει τὸ τροπάριο; «Τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας»8.
Ὁ Θεὸς ρίχνει-ρίχνει βροχή, μαλακώνει τὸ χῶμα, ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ «γεωργήσουμε» τὸ χωράφι μας. Τὸ χῶμα εἶναι ἕτοιμο, ἀλλὰ πρέπει νὰ βάλουμε τὸ ὑνὶ στὸ χωράφι καὶ νὰ τὸ σπείρουμε· καὶ ὅ,τι σπείρουμε, θὰ θερίσουμε.
Ἂν ὅμως δὲν ὀργώσουμε, πῶς θὰ σπείρουμε; Κι ἂν δὲν σπείρουμε, τί θὰ θερίσουμε;Γι ̓ αὐτὸ νὰ μὴ ρωτᾶτε μόνον τί μπορεῖ νὰ κάνη ὁ Θεός, ἀλλὰ νὰ ρωτᾶτε καὶ τὸν ἑαυτό σας τί μπορεῖτε νὰ κάνετε κι ἐσεῖς. Ἡ τράπεζα τοῦ Χριστοῦ δίνει πολὺ μεγάλο τόκο. Ἀλλά, ἂν δὲν κάναμε κατάθεση στὴν τράπεζα, πῶς θὰ κάνουμε ἀνάληψη;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -20-
8Ἀπὸ τὸ Ἀπολυτίκιο τῶν Ὁσίων: «Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς»

ηλιας Στεφανου χαιντουτη

Χθες στις 9:49 π.μ. ·

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα εἶναι κουρασμένοι, ζαλισμένοι καὶ σκοτισμένοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν ἐγωισμό.
Γι ̓ αὐτὸ ὑπάρχει ἀνάγκη, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐποχή, ἀπὸ καλοὺς καὶ ἔμπειρους πνευματικούς, ποὺ θὰ πλησιάζουν τοὺς ἀνθρώπους ἁπλὰ καὶ μὲ πραγματικὴ ἀγάπη καὶ θὰ τοὺς καθοδηγοῦν μὲ διάκριση, γιὰ νὰ εἰρηνεύουν. Χωρὶς καλοὺς πνευματικοὺς ἀδειάζουν οἱ ἐκκλησίες καὶ γεμίζουν τὰ ψυχιατρεῖα, οἱ φυλακὲς καὶ τὰ νοσοκομεῖα. Πρέπει νὰ συναισθανθοῦν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ταλαιπωροῦνται, γιατὶ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐξομολογηθοῦν ταπεινὰ τὶς ἁμαρτίες τους.
Ἡ ἐργασία τοῦ πνευματικοῦ εἶναι ἐσωτερικὴ θεραπεία. Δὲν ὑπάρχει ἀνώτερος γιατρὸς ἀπὸ τὸν ἔμπειρο πνευματικό, ποὺ ἐμπνέει ἐμπιστοσύνη μὲ τὴν ἁγιότητά του, πετάει ἀπὸ τὰ εὐαίσθητα πλάσματα τοῦ Θεοῦ τοὺς λογισμοὺς ποὺ φέρνει τὸ ταγκαλάκι καὶ θεραπεύει ψυχὲς καὶ σώματα δίχως φάρμακα, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ὁ πνευματικός, ὅταν ἔχη θεῖο φωτισμό, πνεῦμα Θεοῦ, καταλαβαίνει καὶ διακρίνει καταστάσεις, καὶ μπορεῖ νὰ δίνη σωστὲς κατευθύνσεις στὶς ψυχές. Καλὰ εἶναι νὰ μὴν ἔχη πολλὲς ἀπασχολήσεις, γιὰ νὰ μπορῆ νὰ διαθέτη τὸν ἀπαιτούμενο χρόνο γιὰ τὴν κάθε ψυχὴ καὶ νὰ κάνη σωστὰ τὴν δουλειά του. Διαφορετικά, παθαίνει ὅ,τι καὶ ἕνας καλὸς χειρουργὸς πού, ὅταν κάθε μέρα ἔχη νὰ κάνη πολλὲς ἐγχειρήσεις, κουράζεται καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ μὴν ἀποδίδη ὅσο μπορεῖ.
Γι ̓ αὐτὸ δὲν χρειάζεται νὰ ἀναμειγνύεται σὲ ὅλα τὰ οἰκογενειακὰ θέματα, ἀλλὰ νὰ περιορίζεται σὲ ὅ,τι σχετίζεται μὲ τὴν συγκεκριμένη κάθε φορὰ ψυχή, ὥστε νὰ ἔχη τὸν χρόνο νὰ τὴν βοηθήση ἀποτελεσματικά. Οὔτε ὅμως ὁ ἐξομολογούμενος πρέπει νὰ ἀπασχολῆ τὸν πνευματικὸ μὲ θέματα γιὰ τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ρωτήση ἄλλους πιὸ ἁρμόδιους, νὰ τὸν ρωτάη π.χ. ποιό σπίτι νὰ νοικιάση ἢ σὲ ποιό φροντιστήριο νὰ στείλη τὸ παιδί του κ.λπ.
Στὴν ἐξομολόγηση κρίνεται καὶ ὁ ἐξομολογούμενος καὶ ὁ πνευματικός. Πολὺ βοηθάει γιὰ τὴν καθοδήγηση τῆς ψυχῆς ἡ ἐλευθερία ἡ πνευματική.
Νὰ μὴν ἀκολουθῆ δηλαδὴ ὁ πνευματικὸς κάποια γραμμὴ ποὺ τοῦ βάζουν ἄλλοι, ἀλλὰ νὰ βλέπη τί λένε οἱ Πατέρες καὶ νὰ ἐνεργῆ μὲ διάκριση ἀνάλογα μὲ τὸν ἄνθρωπο, μὲ τὴν πτώση, μὲ τὴν μετάνοια. Βλέπω ὅμως μερικὲς φορὲς ὅτι δὲν ὑπάρχει εἰλικρίνεια. Μερικοὶ ποὺ ἔχουν εὐθύνη γιὰ τὶς ψυχὲς δὲν κάθονται νὰ ποῦν στὸν ἄλλον, ποὺ εἶναι λ.χ. μπλεγμένος μὲ μάγους, μὲ πλανεμένους κ.λπ., μιὰ κουβέντα, νὰ τὸν προβληματίσουν λίγο, νὰ πάρουν μιὰ θέση, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν φασαρίες μαζί τους. Δηλαδή, γιὰ νὰ μὴν τὰ χαλάσουμε μὲ τὸν ἕναν καὶ μὲ τὸν ἄλλον καὶ γιὰ νὰ λένε καλὰ λόγια γιὰ μᾶς, νὰ ἀφήσουμε τὸν ἄνθρωπο νὰ καταστραφῆ καὶ νὰ χαίρεται ὁ διάβολος;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-152-