Γέροντα, συχνά κοσμικοί άνθρωποι λένε ότι αισθάνονται ένα κενό, ενώ έχουν
όλα τα καλά.
– Η πραγματική, η γνήσια χαρά βρίσκεται κοντά στον Χριστό. Αν συνδεθής μαζί Του με την προσευχή, θα δής πληρωμένη την ψυχή σου.
Οι κοσμικοί την χαρά την ζητούν στις απολαύσεις. Μερικοί πάλι πνευματικοί άνθρωποι την ζητούν σε θεολογικές συζητήσεις, ομιλίες κ.λπ. Και όταν τελειώσουν αυτά, μένουν με ένα κενό και αναρωτιούνται τί θα κάνουν στην συνέχεια. Είτε αμαρτωλά είτε αδιάφορα είναι αυτά με τα οποία ασχολούνται, το ίδιο είναι.
Εκπληρώνοντας τις κοσμικές επιθυμίες της καρδιάς, δεν έρχεται η πνευματική χαρά, άγχος έρχεται.
Η κοσμική χαρά φέρνει και το άγχος στους πνευματικούς ανθρώπους.
Η κοσμική χαρά δεν είναι μόνιμη, αληθινή χαρά, είναι μία χαρά πρόσκαιρη, εκείνης της στιγμής. Αυτή είναι υλική χαρά, δεν είναι πνευματική, από υλικές χαρές όμως δεν «γεμίζει» η ψυχή του ανθρώπου.
Ίσα‐ίσα γεμίζει σαβούρα μέσα.
Όταν νιώσουμε την πνευματική χαρά, δεν θα θέλουμε την υλική χαρά.
«Χορτασθήσομαι εν τω οφθήναι μοί την δόξαν σου!». Η κοσμική χαρά δεν ξεκουράζει τον πνευματικό άνθρωπο, τον κουράζει. Βάλε έναν πνευματικό άνθρωπο σʹ ένα κοσμικό σπίτι.
Δεν ξεκουράζεται. Και ο κοσμικός άνθρωπος νομίζει ότι ξεκουράζεται, αλλά βασανίζεται. Το αίρεται εξωτερικά, αλλά μέσα του δεν ευχαριστιέται, βασανισμένος είναι.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .!!!!!!

Γέροντα, ἂν κάποιος ἔχη ἀλλάξει ζωὴ καὶ δὲν παραμένη στὶς παλιές του ἁμαρτωλὲς συνήθειες, ἀλλὰ μερικὲς φορὲς πέφτη σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ παλιά του ἁμαρτήματα, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει μετάνοια;
–Ἔ, ἂν κάνη τὴν προσπάθεια ποὺ χρειάζεται καὶ πέφτη, ἔχει κάποια ἐλαφρυντικά. Στὴν ἀρχὴ δὲν εἶναιεὔκολο. Ἀλλά, ὅταν κανεὶς καταλάβη πραγματικὰ πόσο βαρὺ ἦταν αὐτὸ ποὺ ἔκανε, δὲν ξαναπέφτει.
Παλιὰ ὑπῆρχε μετάνοια εἰλικρινής. Ὅταν κάποιος μετανοοῦσε, δὲν γύριζε πίσω.
Τώρα βλέπω, μερικοί, μόλις ἀλλάζουν ζωή, ἀρχίζουν νὰ κάνουν τὸν δάσκαλο στοὺς ἄλλους, ἐνῶ μέσα τους ὑπάρχει ἀκόμη ὁ παλαιὸς ἑαυτός τους. Νὰ μετανοήση βέβαια κανείς, νὰ σταματήση τὴν ἄσωτη ζωὴ ποὺ ζοῦσε καὶ νὰ ἀρχίση νὰ ζῆ πνευματικά, αὐτὸ εἶναι θετικὴ βοήθεια καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἀλλὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόταν, νὰ παρουσιάζεται ἀμέσως ὡς πνευματικὸς ἄνθρωπος καὶ νὰ κηρύττη, ἔ, αὐτὸ εἶναι πλάνη
.–Δηλαδή, Γέροντα, τὸ κάνουν μὲ τὴν σκέψη νὰ βοηθήσουν τοὺς ἄλλους;
–Ναί, γιὰ νὰ βοηθήσουν. Πίσω ὅμως ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνέργειά τους, ἰδίως ἂν ἦταν λίγο γνωστοὶ στὸν κόσμο, κρύβεται ὁ ὑπερήφανος λογισμός:
«Τώρα οἱ ἄνθρωποι θὰ πάψουν νὰ μιλοῦν γιὰ Καραϊσκάκη καὶ Κολοκοτρώνη καὶ θὰ συζητοῦν γιὰ μένα»!
Ἀπὸ ̓κεῖ νὰ καταλάβης πόσο λανθασμένα βαδίζουν. Ἂν νιώθουν πραγματικὰ τὸ σφάλμα τους, γιὰ ἕνα διάστημα δὲν πρέπει νὰ τὸ ξεχάσουν καὶ νὰ ξεθαρρέψουν, ἀλλὰ νὰ προσέχουν πολύ. Καὶ ὅταν περνᾶνε διάφορες ἰδέες ἢ λογισμοὶ ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωή τους, νὰ τὰ διώχνουν σὰν βλάσφημους λογισμούς. Αὐτὸ εἶναι ἀπόδειξη ὅτι δὲν τὰ ἀποδέχονται πλέον, ὅτι ὁ ὀργανισμὸς ἀντιδράει. Πρέπει δηλαδὴ νὰ ἔχη κανεὶς πολλὴ ταπείνωση καὶνὰ ἔχη σιχαθῆ ὅλα τὰ παλιά, γιὰ νὰ ἀλλάξη πραγματικά. Ἂν κρατήση ἀπὸ τὴν παλιά του ζωὴ μερικά, τὰ ὁποῖα ἐκεῖνος θεωρεῖ καλά, μετὰ μουρνταρεύονται καὶ τὰ ἄλλα. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχει ἔστω καὶ μιὰ μικρὴ ἰδέα γιὰ τὸν παλαιό του ἑαυτό, δὲν βοηθάει ὁ Θεὸς καί, ὅ,τι κι ἂν κάνη, δὲν θὰ εἶναι καθαρό.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-97-

Να ζητούμε το έλεος του Θεού για τον εαυτό μας και για τούς αλλους !
«Όταν προσεύχεσαι για τον εαυτό σου μέ πολλή συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου, τότε και ένα ʺΚύριε ελέησονʺ να πής για τους άλλους, αυτό το ʺΚύριε ελέησονʺ έχει μεγάλη δύναμη».
– Γέροντα, μπορεί ένας Άγιος να με αποστραφή λόγω της άσχημης πνευματικής μου καταστάσεως;
– Όχι, ευτυχώς οι Άγιοι δεν το κάνουν αυτό. Αλλοίμονό μας, αν το έκαναν.
Αν δεν μας βοηθούσαν, θα ήμασταν χαμένοι. Σκεφθήτε· εκείνοι είναι επάνω στον Ουρανό και αγάλλονται, κι εμείς είμαστε εδώ κάτω και ταλαιπωρούμαστε.
Έτσι, όταν ζητάμε κάτι, είναι λίγο... άδικο να μη μας ακούν!

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .!!!!!!