Φθάνουν νὰ κρίνουν καὶ τὸν Θεό.
–Γέροντα, στὴν νέα γενιά ὑπάρχει αὐτή ἡ τάση νὰ κρίνουν τούς πάντες καὶ τὰ πάντα ἤ ἔτσι ἦταν πάντοτε;
–Ὄχι, παλιά δὲν ἦταν ἔτσι· αὐτὸ εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς. Τώρα δὲν φθάνει ποὺ κρίνουν λαϊκούς, ὅλους τους πολιτικούς καὶ τούς ἐκκλησιαστικούς, ἀλλὰ κρίνουν καὶ Ἁγίους καὶ φθάνουν νὰ κρίνουν καὶ τὸν Θεό. «Ὁ Θεός, λένε, στὸ τάδε θέμα ἔτσι ἔπρεπε νὰ ἐνεργήση· δὲν ἐνήργησε σωστὰ. Αὐτὸ ὁ Θεὸς δὲν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνη»!
Ἀκοῦς κουβέντα;
«Βρέ, παιδί μου, ἐσύ θὰ πῆς;».
«Γιατί;
Λέω τὴν γνώμη μου», σοῦ λέει καὶ δὲν καταλαβαίνει πόση ἀναίδεια ἔχει αὐτό. Τὸ κοσμικό πνεῦμα ἔχει καταστρέψει πολλά καλά πράγματα. Προχωράει τὸ κακό σὲ ἄσχημη κατάσταση, σὲ βλασφημία. Κρίνουν τὸν Θεό καὶ οὔτε τούς πειράζει ὁ λογισμός ὅτι εἶναι βλασφημία. Εἶναι καὶ μερικοί ποὺ ἔχουν μπόι καὶ, ἄν ἔχουν καὶ λίγη λογική, ἀρχίζουν: «Αὐτός εἶναι γιὰ μία χούφτα, ἐκεῖνος περπατάει στραβά, ὁ ἄλλος κάνει ἔτσι»καὶ δὲν ὑπολογίζουν κανέναν.Ἦρθε μία φορά στὸ Καλύβι ἕνας καὶ μοῦ λέει: «Ὁ Θεὸς δὲν ἔπρεπε αὐτὸ νὰ τὸ κάνη ἔτσι». «Ἐσύ, τοῦ λέω, μπορεῖς νὰ κρατήσης μία πετρούλα στὸν ἀέρα; Αὐτὰ τὰ ἀστέρια ποὺ βλέπεις, δὲν εἶναι μπίλιες ποὺ γυαλίζουν. Εἶναι ὁλόκληροι ὄγκοι ποὺ κινοῦνται ἰλιγγιωδῶς καὶ συγκρατοῦνται, χωρίς νὰ ἐκτροχιάζωνται». «Αὐτό, κατὰ τὴν γνώμη μου, δὲν ἔπρεπε νὰ γίνη ἔτσι», ξαναλέει. Ἀκοῦς κουβέντα! Μά ἐμεῖς θὰ κρίνουμε τὸν Θεό;
Μπῆκε ἡ λογική καὶ ἔλειψε ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Καὶ ἄν τοῦ πῆς τίποτε, σοῦ λέει: «Μὲ συγχωρῆς, τὴν γνώμη μου εἶπα· δὲν μπορῶ νὰ πῶ τὴν γνώμη μου;».
Τί ἀκούει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν μᾶς παίρνει τοῖς μετρητοῖς.Στὴν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι εἶπε ὁ Θεὸς στούς Ἰσραηλίτες «Διῶξτε τούς Χαναναίους ἀπὸ τὴν χώρα τελείως».
Γιὰ νὰ τὸ πῆ ὁ Θεός, κάτι ἤξερε. Ἀλλά αὐτοί εἶπαν: «Δὲν εἶναι πολύ φιλάνθρωπο αὐτό. Ἄς τούς ἀφήσουμε· ἄς μήν τούς ἐξοντώσουμε». Μετά ὅμως παρασύρθηκαν στὴν ἀνηθικότητα, στὴν εἰδωλολατρία, καὶ
θυσίαζαν τὰ παιδιά τους στὰ εἴδωλα, ὅπως λέει στὸν Ψαλμό140. Ὁ Θεὸς γιὰ ὅ,τι κάνει κάτι ξέρει. Καὶ λένε μερικοί μὲ ἀναίδεια: «Γιατί νὰ κάνη τὴν κόλαση ὁ Θεός;».Ἀρχίζει ἡ κρίση καὶ ἀπὸ ́κεῖ καὶ πέρα δὲν ἔχει κανεὶς πνευματική κατάσταση, δὲν ἔχει λίγη Χάρη Θεοῦ, γιὰ νὰ καταλάβη λίγο πιὸ βαθιά, νὰ καταλάβη δηλαδή γιὰ ποιό λόγο ὁ Θεὸς ἔκανε κάτι. Τὸ «γιατί;»εἶναι κρίση, ὑπερηφάνεια, ἐγωισμός.
–Γέροντα, στὴν νέα γενιά ὑπάρχει αὐτή ἡ τάση νὰ κρίνουν τούς πάντες καὶ τὰ πάντα ἤ ἔτσι ἦταν πάντοτε;
–Ὄχι, παλιά δὲν ἦταν ἔτσι· αὐτὸ εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς. Τώρα δὲν φθάνει ποὺ κρίνουν λαϊκούς, ὅλους τους πολιτικούς καὶ τούς ἐκκλησιαστικούς, ἀλλὰ κρίνουν καὶ Ἁγίους καὶ φθάνουν νὰ κρίνουν καὶ τὸν Θεό. «Ὁ Θεός, λένε, στὸ τάδε θέμα ἔτσι ἔπρεπε νὰ ἐνεργήση· δὲν ἐνήργησε σωστὰ. Αὐτὸ ὁ Θεὸς δὲν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνη»!
Ἀκοῦς κουβέντα;
«Βρέ, παιδί μου, ἐσύ θὰ πῆς;».
«Γιατί;
Λέω τὴν γνώμη μου», σοῦ λέει καὶ δὲν καταλαβαίνει πόση ἀναίδεια ἔχει αὐτό. Τὸ κοσμικό πνεῦμα ἔχει καταστρέψει πολλά καλά πράγματα. Προχωράει τὸ κακό σὲ ἄσχημη κατάσταση, σὲ βλασφημία. Κρίνουν τὸν Θεό καὶ οὔτε τούς πειράζει ὁ λογισμός ὅτι εἶναι βλασφημία. Εἶναι καὶ μερικοί ποὺ ἔχουν μπόι καὶ, ἄν ἔχουν καὶ λίγη λογική, ἀρχίζουν: «Αὐτός εἶναι γιὰ μία χούφτα, ἐκεῖνος περπατάει στραβά, ὁ ἄλλος κάνει ἔτσι»καὶ δὲν ὑπολογίζουν κανέναν.Ἦρθε μία φορά στὸ Καλύβι ἕνας καὶ μοῦ λέει: «Ὁ Θεὸς δὲν ἔπρεπε αὐτὸ νὰ τὸ κάνη ἔτσι». «Ἐσύ, τοῦ λέω, μπορεῖς νὰ κρατήσης μία πετρούλα στὸν ἀέρα; Αὐτὰ τὰ ἀστέρια ποὺ βλέπεις, δὲν εἶναι μπίλιες ποὺ γυαλίζουν. Εἶναι ὁλόκληροι ὄγκοι ποὺ κινοῦνται ἰλιγγιωδῶς καὶ συγκρατοῦνται, χωρίς νὰ ἐκτροχιάζωνται». «Αὐτό, κατὰ τὴν γνώμη μου, δὲν ἔπρεπε νὰ γίνη ἔτσι», ξαναλέει. Ἀκοῦς κουβέντα! Μά ἐμεῖς θὰ κρίνουμε τὸν Θεό;
Μπῆκε ἡ λογική καὶ ἔλειψε ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Καὶ ἄν τοῦ πῆς τίποτε, σοῦ λέει: «Μὲ συγχωρῆς, τὴν γνώμη μου εἶπα· δὲν μπορῶ νὰ πῶ τὴν γνώμη μου;».
Τί ἀκούει ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐμᾶς! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν μᾶς παίρνει τοῖς μετρητοῖς.Στὴν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι εἶπε ὁ Θεὸς στούς Ἰσραηλίτες «Διῶξτε τούς Χαναναίους ἀπὸ τὴν χώρα τελείως».
Γιὰ νὰ τὸ πῆ ὁ Θεός, κάτι ἤξερε. Ἀλλά αὐτοί εἶπαν: «Δὲν εἶναι πολύ φιλάνθρωπο αὐτό. Ἄς τούς ἀφήσουμε· ἄς μήν τούς ἐξοντώσουμε». Μετά ὅμως παρασύρθηκαν στὴν ἀνηθικότητα, στὴν εἰδωλολατρία, καὶ
θυσίαζαν τὰ παιδιά τους στὰ εἴδωλα, ὅπως λέει στὸν Ψαλμό140. Ὁ Θεὸς γιὰ ὅ,τι κάνει κάτι ξέρει. Καὶ λένε μερικοί μὲ ἀναίδεια: «Γιατί νὰ κάνη τὴν κόλαση ὁ Θεός;».Ἀρχίζει ἡ κρίση καὶ ἀπὸ ́κεῖ καὶ πέρα δὲν ἔχει κανεὶς πνευματική κατάσταση, δὲν ἔχει λίγη Χάρη Θεοῦ, γιὰ νὰ καταλάβη λίγο πιὸ βαθιά, νὰ καταλάβη δηλαδή γιὰ ποιό λόγο ὁ Θεὸς ἔκανε κάτι. Τὸ «γιατί;»εἶναι κρίση, ὑπερηφάνεια, ἐγωισμός.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «ΜὲΠόνο καὶἈγάπη»-145
Όταν λέμε «αμέριμνο», τί εννοούμε ακριβώς;
– Όταν δουλεύης, να μην ξεχνάς τον Χριστό.
Να κάνης την δουλειά με χαρά, αλλά ο νούς και η καρδιά να είναι στον Χριστό.
Τότε και δεν θα κουράζεσαι, και πνευματικά θα μπορής να κάνης.
– Όταν δουλεύης, να μην ξεχνάς τον Χριστό.
Να κάνης την δουλειά με χαρά, αλλά ο νούς και η καρδιά να είναι στον Χριστό.
Τότε και δεν θα κουράζεσαι, και πνευματικά θα μπορής να κάνης.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου