ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΖΕΣΤΗ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΖΕΣΤΗ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Είναι ευκαιρία  να εμβαθύνουμε στην ουσία της κρίσης και στα θαυμαστά και τα καλά που προσφέρει αυτή στην σχέση των ανθρώπων.  Δεν μπορούμε να κρύψουμε την σχέση μας με την γερόντισσα της Αττικής που δια μέσου των ανθρώπων που την γνωρίσαμε , μας έδωσε θαυμάσια  και παρήγορα ρήματα. Σας τα δώσαμε και σε αναρτήσεις και σε βιβλία και σε βιντεάκια.
Όλα είχαν απήχηση στον κόσμο και το διαπιστώσαμε και προσωπικά μέσω συνομιλιών με ανθρώπους απλούς ανά την οικουμένη. Και στην αγία Γή πού συνομιλήσαμε με διάφορα πρόσωπα και στην Ελλάδα και στην Γερμανία και στην Αμερική, παντού την ξέρουν σαν την γερόντισσα των προφητικών ποιημάτων. Να δούμε όμως και την γερόντισσα της αγάπης λίγο περισσότερο. Έλεγε πολλές φορές στα πνευματικά της τέκνα που συνομιλούν σε καθημερινή βάση τον περισσότερο καιρό, ότι δεν είναι η ουσία  οι προφητείες και οι αποκαλύψεις που μας τα δίνει και σε μας όπως της δίνονται. Το ουσιώδες της υποθέσεως είναι η αιτία που αποκαλύπτει ο Κύριος αυτά τα γεγονότα. ΄Ολα έχουν σαν κύριο σκοπό τους την αγαπητική επικοινωνία μαζί Του. Θέλει να καταλάβουμε πώς το δικό Του μέλημα είναι να ευτυχήσουμε κι εδώ στην γή και όταν μας καλέσει πάνω να χαιρόμαστε την αιώνια χαρά του παραδείσου. Γι αυτό άλλωστε τον έκανε, για εμας τα παιδιά Του. Οι προειδοποιήσεις δια μέσου των προφητικών κειμένων δεν έχουν σαν σκοπό να μας τρομάξουν, στόχος είναι να λειτουργήσουν σαν συναγερμός ώστε να προφυλαχτούμε απο τα χτυπήματα του Διαβόλου και των οργάνων του, τους οποιουσδήποτε λειτουργούν σαν όργανα του αρχέκακου όφεως. Είτε το κάνουν εν γνώσει τους , είτε εν αγνοία τους. Τα αποτελέσματα των πράξεών τους λοιπόν οδηγούν σε πόνο και θλίψη πολλούς συνανθρώπους μας. Χάνουν εργασία πολλοί εξ αυτών, άλλοι αρρωσταίνουν απο την στενοχώρια τους, οικονομικά εξουθενώνονται πάμπολλοι επίσης και αρκετοί που για διάφορους λόγους ασθενούν, δεν έχουν την δυνατότητα να νοσηλευτούν και κινδυνεύουν και να χάσουν την ζωή τους ακόμη. Εκεί ακριβώς συμβουλεύει στα πνευματικά της τέκνα η γερόντισσα να ρίξουν το βάρος κι εμείς επίσης.  - Να μιλάτε με τους ανθρώπους, μας συμβουλεύει. Να λέτε λόγους παρηγοριάς κι ελπίδας, κι όσο δύναται ο καθένας, να τους συμπαραστέκεται και με ότι χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι. Το ελάχιστο για εμάς μπορεί γι αυτούς να είναι τεράστια βοήθεια. Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν μια ασπιρίνη να αγοράσουν, λίγα μακαρόνια, ένα γάλα για τα παιδιά τους! Φαίνεται ασήμαντη η αξία στα μάτια μας αλλά όμως υπάρχουν πολλές ψυχές που κι αυτό ακόμη τους λείπεται! Και αυτό δίνει και χαρά και παρηγοριά ότι δές, υπάρχουν άνθρωποι ακόμη που μας σκέφτονται και μας αγαπούν!! Κι όταν χρειαστεί θα μας συντρέξουν, άς μην χάνουμε την ελπίδα μας, έχει τους ανθρώπους Του ο Θεός! Κι επίσης  συμβουλεύει να μιλάμε μαζί τους, να αφιερώνουμε και λίγο χρόνο παραπάνω και να πάμε μια βολτίτσα μαζί τους, ιδίως όταν αισθάνονται άσχημα ψυχολογικά. Η παρεούλα, η συζήτηση, η επικοινωνία αλλάζει τον άνθρωπο. Του δίνει χαρά και ηρεμία. Και στα νοσοκομεία να πηγαίνουμε με ένα μικρό δωράκι άν το επιτρέπουν τα οικονομικά μας, βοηθάει πολύ πολύ, κυρίως τους ανθρώπους που δεν έχουν κάποια δικά τους πρόσωπα και κυρίως αυτούς που έχουν μια πιό επιβαρυμένη ψυχολογία. Σώνονται άνθρωποι μας λέει κι απο μια μικρή , ελάχιστη ένδειξη αγάπης. Για τον καθημερινό άνθρωπο μπορεί να φαίνεται ανούσιο να πάς μια σοκολάτα σε ένα ασθενή και να καθήσεις μια ώρα μαζί του, για τον ασθενή μπορεί να είναι όμως ανάσα ζωής. Η θλίψη, ο πόνος, η κατάθλιψη πολλάκις  αυτων των ανθρώπων, μπορεί να αντιμετωπιστούν με αισιοδοξία και ελπίδα.  Εάν όμως δεν υπάρχει κάτι να περιμένουν; Αυτοί οι άνθρωποι όταν έχουν έστω και μια κρυφή ελπίδα ότι κάποιος τους θυμάται κι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους επισκεφτεί, κοιτάνε στην πόρτα και περιμένουν. Ελπίζουν και πάλι ελπίζουν και αυτό τους κρατά , άν όμως ξέρουν ότι κανείς δεν τους αγαπά, κανείς δεν δίνει δεκάρα γι αυτούς πονάνε, και παραιτούνται πολλές φορές, δεν παλεύουν, τι την θέλουμε σου λένε τέτοια ζωή...και η ζωή τους γίνεται άχαρη. Πολλοί άνθρωποι που ήταν επιτυχημένοι πρίν την κρίση, βρέθηκαν ξαφνικά στην φτώχεια. Και στενοχωριούνται και ντρέπονται. Να μήν το παίρνουν κατάκαρδα, τους δίνεται η ευκαιρία να φύγει λίγο η υπερηφάνεια και η καλοπέραση και νάρθει η ταπείνωση και η προσευχούλα. Να πλησιάσουν τον Θεό. Ευλογία να βλέπουν την ξαφνική αυτή τροπή κι όχι καταστροφή. Οι καλύτεροι πρεσβευτές του Κυρίου μπορούν να γίνουν αυτοί. Να μιλάνε στους αναξιοπαθούντες και να τους λένε ποιοί ήταν και πώς τα έφερε η ζωή. Ζωντανά παραδείγματα μπορούν να γίνουν για άλλους ανθρώπους που λυπούνται για την ανέχειά τους. Δεν είναι ντροπή να είναι κανείς φτωχός, καμμιά φορά η φτώχεια είναι ο ευκολότερος δρόμος για την σωτηρία μας!

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ, ΛΟΓΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ.

 

 

 

Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Αγαπητοί μας φίλοι και φίλες με χαρά σας μεταφέρουμε το όμορφο αυτό μήνυμα της Γερόντισσας, που μας δώσανε πρίν λίγο τα πνευματικά της τέκνα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας. Ο χριστιανός συμμετέχει κι αυτός στο Θείο Πάθος και τα συναισθήματά του είναι χαράς και λύπης συνάμα. Της χαρμολύπης κατά τους αγίους πατέρες. Λύπης γιατί ακούμε στις ακολουθίες των ημερών, πόσα έπαθε ο  Ιησούς και Λυτρωτής μας απο την σύλληψή Του στον κήπο της Γεσθημανή και μέχρι την σταυρωσή Του την Μεγάλη Παρασκευή. Χαράς γιατί μετά την τριήμερο καθοδό Του στον Άδη αναστήθηκε και νίκησε τον θάνατο, απελευθερώνοντάς μας απο την αμαρτία. Είναι η εβδομάδα του πάθους Του και επιτρέπει ο Κύριος και σε εμάς τους πιστούς  μιά εβδομάδα πόνου. Σωματικά αισθανόμαστε κούραση κι εξάντληση, αδυναμία και πόνο πολλές φορές και ψυχικά ένα βάρος. Επίσης  δεχόμαστε περισσότερους πειρασμούς συνήθως απο τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Είναι κατά δική Του παραχώρηση, για να συμμετάσχουμε κι εμείς με το δικό μας τρόπο στο Πάθος Του. Άν δεν γογγύσουμε, άν δεν λυπηθούμε και στενοχωρηθούμε γι αυτά που μας συμβαίνουν αυτές τις μέρες, θα λάβουμε τεράστια χαρά και παρηγοριά απο τον Χριστό και τις μέρες αυτές της Μεγαλοβδομάδας και μετά. Ο ίδιος ο Κύριός μας πέρασε το μαρτύριο όχι για δικές Του αμαρτίες, αλλά για την δική μας σωτηρία και λύτρωση, εμείς να μήν κάνουμε λίγη υπομονή; Θέλει να μας δείξει πόσο υπέφερε, να ζήσουμε κι εμείς λίγο απο τα μαρτύριά Του. Να συμμετάσχουμε με προσωπικό τρόπο στα Πάθη και κατόπιν πάλι με την ίδια ένταση να χαρούμε την Ανάστασή Του, με την χαρά που θα μας δώσει Αυτός ο Ίδιος το Πάσχα και την Διακαινήσιμο εβδομάδα! Γι αυτόν τον λόγο αγαπημένα μου παιδιά να αισθάνεστε τιμή σας που λίγο κι εσείς υποφέρετε, είναι δείγμα ότι συμπονάτε με τον Χριστό μας, τον Λυτρωτή μας. Η αγάπη Του θα σας σκεπάζει και θα αισθάνεστε μεγάλη ευλογία! Καλή Ανάσταση!

 

 

ΛΟΓΟΙ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ

Αγαπημένοι μας φίλοι.
Μιλάμε αραιά και πού. Δεν το κάνουμε για άλλο λόγο παρά για να μην σας φορτίζουμε με περισσότερη πίεση και στενοχώρια. Ασχολούμαστε κι εμεις με την τρέχουσα ειδησεογραφία και βλέπουμε το χάλι της καθημερινότητας των πολιτών. Κυρίως η θλιβερή εικόνα που έχουν τα νοσοκομεία μας, οι πλειστηριασμοί και η έλλειψη σε είδη πρώτης ανάγκης για την επιβίωση πολλών φτωχών οικογενειών κι ανθρώπων.  Κι αυτό  μας στενοχωρεί  πολύ. Πολλοί άνθρωποι απελπίζονται και κυρίως οι νέοι. Δυστυχώς δεν υπάρχει η καλώς εννοουμένη πληροφόρηση για το πόσο μεγάλη αξία έχει για τον άνθρωπο η ζωή αυτή. Αυτή που μας την χάρισε ο καλός Θεός και που όταν υποφέρουμε άδικα ή έστω και δίκαια καμμιά φορά, Αυτός θα μας βοηθήσει όταν του το ζητήσουμε. Κι έτσι πολλοί άνθρωποι κάνουν απελπισμένες κινήσεις γιατί δεν βρίσκουν πιά νόημα σε αυτήν την ζωή. Η ζωή δεν είναι πάντα χαρές. Έχει και άσχημες καταστάσεις. Κυρίως έχει περισσότερες δυσκολίες. Ο άνθρωπος δεν πλάστηκε βέβαια για να υποφέρει, αλλά για να χαίρεται  μαζί με τον Δημιουργό του. Εξέπεσε, αλλά όμως πάλι του δόθηκε η δυνατότητα να ξαναγυρίσει στον Πατέρα του, καμμιά φορά και μέσα απο θλίψη, πόνο, στενοχώριες. Πάντα όμως η Θύρα είναι εκεί και περιμένει να την κρούσουμε για να ανοίξει. Ο καλός Πατέρας μας αναμένει να Τον πλησιάσουμε. Ούτε να φοβηθούμε, ούτε να ντραπούμε, ούτε να πούμε ότι πλέον δεν έχουμε θέση κοντά Του, ότι κι άν πράξουμε, ακόμη και το μεγαλύτρο έγκλημα να κάνουμε!! Το συγχωρείν είναι δική Του υπόσχεση.΄Οτι κι άν πράξαμε λάθος. Πόσο μάλλον άν άλλοι μας οδήγησαν στην απελπισία με την αδιαφορία τους, τις παραλείψεις τους ή εσκεμμένα. Μην απελπιζόμαστε και μην απογοητευόμαστε. Η Ελλάδα δυστυχεί και υποφέρει και μαζί της και οι πολίτες της, αλλά θα ανανήψει. Κι εμεις μαζί της. Θάρθουνε μέρες δύσκολες, αλλά μετά την μπόρα έρχεται η λιακάδα. Δεν μάθαμε στην στέρηση και την σκληραγωγία τους τελευταίους χρόνους κι είμαστε ευάλωτοι. Νομίζουμε ότι όποιος δεν περνά καλά σε αυτήν την ζωή δεν έχει και νόημα η ζωή του. Κι όμως περισσότερη χαρά κι ευλογία έχει ο άνθρωπος απο τον Θεό όταν κακουχείται, πολύ περισσότερη σίγουρα απο τους ανθρώπους που ζουν στην άνεση και την τρυφηλή ζωή. Οι πρώτοι αγωνίζονται τον καλόν αγώνα της ζωής , οι δεύτεροι απολαμβάνουν τα αγαθά αλλά συμπαραστέκονται και στους μη έχοντες; Δεν ζούμε μόνο για να απολαμβάνουμε, οφείλουμε να μοιραζόμαστε τα αγαθά μας με τον συνάνθρωπό μας. Ο έχων δύο χιτώνας τον έναν πρέπει να τον δίδει σε αυτόν που δεν έχει. Το κάνουν οι έχοντες; Κάποια στιγμή θα λογοδοτήσουν για τα πεπραγμένα τους και θα πρέπει να απολογηθούν για αυτά!  Όταν λοιπόν δεν μας πάει η ζωή κατά τα θέλω μας μην απογοητευόμαστε και κυρίως να μην απελπιζόμαστε. Έλεγε χαρακτηριστικά η Γερόντισσα πρίν καναδυό χρόνια:  - Οι Έλληνες το σαράντα δεν είχαν να φάνε στην κατοχή και πέθαινε πολύς λαός στους δρόμους απο την ασιτία. Κι όμως δεν αυτοκτονούσαν, παλεύανε, ψάχνανε και βγαίνανε και στην επαρχία πολλοί για να ζητήσουν  να φάνε κάτι , να ζήσουν μια μέρα παραπάνω μήπως κι επιβιώσουν. Ήλπιζαν να σωθούνε και αισθανόταν μια δύναμη να τους κρατάει στην ζωή, οι σημερινοί Έλληνες με το παραμικρό έχουν την άσχημη σκέψη στο μυαλό τους. Δεν μπορούν την στέρηση! Πώς γίναμε έτσι; Για τις αποτυχίες της ζωής μας τώρα: Ξέρουμε μια ιστορία ενός ανθρώπου που έκανε μια επιχείρηση και χωρίς να έχει και μεγάλη ευθύνη χρεοκόπησε. Του κατασχέθηκαν περιουσιακά στοιχεία, είχε και πολλά παιδιά, όλα ήταν μαύρα. Ντρεπόταν και για το οικονομικό του χάλι γιατί ο κόσμος τον ήξερε νοικοκύρη και οικονομικά καλοστεκούμενο. Βέβαια αισθάνθηκε πολύ βάρος απο αυτή του την ατυχία, αλλά δεν απελπίστηκε.Έκανε τον μεσίτη σε κάποιους εμπόρους, λίγο λίγο ξανοίχτηκε κι ο ίδιος αφού μπήκε στο πνεύμα της δουλειάς και σε λίγα χρονάκια έγινε πλούσιος κι επένδυσε τα κέρδη του. Επανήρθε στον αφρό. Δεν λύγισε, δεν έκανε πράξεις αυτοχειρίας όπως πολλές φορές συμβαίνει σε ανθρώπους που είχαν μάθει σε μια καλή ζωή! Πέρασε δύσκολες ώρες, είχε κι ένα ατύχημα που τον εμπόδιζε να εργαστεί σαν απλός εργάτης και βρήκε αυτήν την λύση. Προσπάθησε και πέτυχε! Για εμας είναι ένα καλό παράδειγμα αγωνιστή. Και καλές μέρες θα ζήσουμε και κακές. Όλα επιτρέπονται απο τον καλό Θεό. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τα δεδομένα.  Γιατί τα λέμε όλα αυτά θα μας πείτε; Αναφερόμασταν στα τρέχοντα γεγονότα με κάποιο πρόσωπο που έχει την ευλογία να μιλάει με πνευματικά πρόσωπα, αγιασμένα. Λέγαμε για τα δεδομένα των ημερών και τα θέματα που αφορούν το μέλλον. Κυρίως για το θέμα αυτοκτονίες. Με το παραμικρό πιά ο κόσμος απελπίζεται, δεν πολεμάει για τα δικαιώματά του και έτσι τον παίρνει ο κατήφορος. Τα παρατάει  χωρίς μάχη σχεδόν! Και μας λέει ότι όλος ο κόσμος αναφέρεται στις προφητείες και να θα γίνει κάτι τώρα και να θα έχουμε πόλεμο κλπ. Κι όλοι τρέμουν την δυστυχία που έρχεται και κανείς δεν κάνει προσευχή της προκοπής να μήν γίνουν τα κακά που λένε οι προφητείες, ούτε τουλάχιστον να απαλύνει το κακό ο καλός Θεός. Και είναι λυπηρό γιατί κάποιοι " φεύγουν" , αυτοχειρούν!!  Κι όμως δεν θα γίνουν όπως νομίζει ο λαός τα πράγματα τώρα κι ούτε έτσι όπως τα διαβάζουμε στο διαδίκτυο, άσχετα άν όλοι μας επιβεβαιώνουν ότι έχουν ασφαλείς πληροφορίες απο διάφορους προφήτες και γεροντάδες του Αγίου Όρους, ή Σιναίτες κλπ. Όταν κρίνει ο Θεός τότε θα γίνουν και άλλωστε υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το πώς περίπου θα γίνουν και νομίζουμε ότι βιαζόμαστε υπερβολικά. Κάποια πράγματα δεν έχουν συμβεί ακόμη και άν δεν αλλάξει το σχέδιό Του ο Θεός, δεν είμαστε ακόμη στα ελληνοτουρκικά. Άλλωστε ένα κάποιο επεισόδιο τύπου Ίμια πιθανολογείται, δεν θα είναι όμως αυτό που έλεγε ο Άγιος Πα'ί'σιος, η κατάληψη καναδυό νησιών μας. Άλλο ένα θερμό επεισόδιο μικρής έντασης κι άλλο εισβολή και κατάληψη νησιών. Επανερχόμαστε πάλι στο θέμα μας. Μέσα σε όλα αυτά εμεις τι κάνουμε απο την μεριά μας; Είναι λογική αυτή να απελπιζόμαστε; Βασιζόμαστε σε άλλους ξανά; Στους πολιτικούς; Τους ψηφίσαμε κι αυτούς τους τελευταίους κι η κατάσταση στα ίδια πάλι. Και τώρα λοιπόν; Οι πολιτικοί δεν άλλαξαν, πάλι οι ίδιοι θα ζητάνε την ψήφο μας. Η κατάσταση όλο και χειρότερα , πλειστηριασμοί σπιτιών, αρπάζουν οι Τούρκοι τους στρατιωτικούς μας αιχμαλώτους, πείνα και δυστυχία στην Ελλάδα, νοσοκομεία σε κατάσταση να μην μπορούν να νοσηλεύσουν σε ικανοποιητικό βαθμό τον λαό, αυτα είναι τα δεδομένα αυτή την στιγμή!  Εμείς τώρα να μην κάνουμε κάτι; Είμαστε σαν τους ναυαγούς με μια σανίδα στον ωκεανό και περιμένουμε τι; Μήπως να μας φάνε οι καρχαρίες ή να μας πνίξουν τα κύματα; Δεν πρέπει να δράσουμε κάπως; Άς κάνουμε μια ενέργεια, οι ναυαγοί φωνάζουν δυνατά βοήθεια μήπως και τους ακούσει κάποιος! Κι εμεις το ίδιο, δεν πρέπει να φωνάξουμε κάποιον να μας προστρέξει; Κι άν δεν ελπίζουμε στους ανθρώπους τότε υπάρχει κι ο Θεός!!! Να ζητήσουμε απο Εκείνον βοήθεια, να κάνουμε μια  προσευχούλα έστω!! 

Αγαπητό Αφεντικό, ο Παΐσιος Λέει πως δεν Πρέπει να Δουλεύω τη Μεγάλη Εβδομάδα

Αν είναι να δεχόμαστε τις προφητείες του Γέροντα, ας ασπαστούμε και κάποιες άλλες απόψεις του.

Παύλος Τουμπέκης

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα είπαμε; Δεν είπαμε. Γιατί να πούμε άλλωστε, αφού δεν άλλαξε κάτι στην καθημερινότητά μας. Βασικά, οι μόνοι που παίζει να έχουν μπει σε mood Μεγάλης Εβδομάδας είναι οι μαθητές/τριες, που έχουν σταματήσει από την Παρασκευή τα μαθήματά τους, οι κληρικοί που έχουν λίγη παραπάνω δουλειά αυτές τις ημέρες στις ενορίες τους, άντε και οι πωλητές/τριες νηστίσιμων τροφίμων που προσδοκούν την αύξηση του τζίρου τους - αν και τίποτα δεν είναι σίγουρο πια, με τέτοια βαθιά κρίση.
Επειδή πολλοί, διαβάζοντας αυτό το κείμενο, θα σπεύσουν να με κατηγορήσουν για αντιχριστιανοσύνη, σατανισμό ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο, δηλώνω ότι έχω βαπτιστεί χριστιανός ορθόδοξος, έχω πάει στην Τήνο, στο Άγιο Όρος και έχω δύο κομποσχοίνια από εκεί. Επίσης, κάθε Μεγάλη Παρασκευή παίρνω στους ώμους μου τον επιτάφιο της ενορίας μου - μου έχουν πει ότι είναι γοητευτικό επειδή δείχνει δύναμη.

Φωτογραφία του συντάκτη, από την επίσκεψή του στο Άγ. Όρος, το 2014

Νομίζω ότι έπεισα αρκετούς ότι δεν είμαι αντίχριστος.
Γι' αυτό άλλωστε επικαλούμαι τον Γέροντα Παΐσιο, ο οποίος στο βιβλίο «Λόγοι Γέροντος Παΐσίου, τόμος Α'» φέρεται να λέει πως «Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτώμαστε τα γεγονότα της κάθε άγιας ημέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό».
Όπως τονίζει ο Γέροντας, έχουμε καταντήσει να καταλαβαίνουμε τις γιορτές από το φαγητό - «τα Χριστούγεννα με το χοιρινό, το Πάσχα με το αρνί». Συμφωνώ και γι' αυτό θα ήθελα να κάνω έκκληση προς όλα τα αφεντικά των απανταχού χριστιανών ορθοδόξων να σκεφτούν τα λόγια του Γέροντα, ειδικά εκείνα τα αφεντικά με τα χριστιανικά αισθήματα. Διότι, δεν γίνεται κάποιοι να δέχονται το γεγονός ότι ο Παΐσιος είχε προβλέψει τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της Ελλάδας -ή μέχρι και το ότι σήμερα το πρωί θα είχε κίνηση στην Κηφισίας-, αλλά σ' αυτό το σοβαρό εργασιακό ζήτημα να σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο Γέροντας Παΐσιος, δεξιά / Screenshot από το βίντεο του YouTube «Saint Paisios admonishes us (subtitled)»

«Στην γιορτή, για να νιώση κανείς το γεγονός, δεν πρέπει να δουλεύη», είπε κάποτε ο Παΐσιος στο «Λόγοι Γέροντος Παΐσίου, τόμος Α'». Γενικά, οι συνέπειες μη τήρησης κάτι τέτοιου μπορεί να είναι ιδιαίτερα σοβαρές. Θα μου επιτρέψεις, αγαπητό αφεντικό, να επικαλεστώ μια άλλη ρήση του πιο δημοφιλούς μοναχού του Αγίου Όρους, από το ίδιο βιβλίο. «Παλιά, και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν, έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν. Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν. Τώρα κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα νοσοκομεία...». Ενώ εμείς, την ώρα που χτυπάνε οι καμπάνες, ειδικά αυτές τις ημέρες των Παθών, δουλεύουμε. Το παραπάνω απόσπασμα του Παϊσίου δεν είναι λάθος, μην το παρεξηγήσετε. ΟΚ, μπορεί ακόμη να μη δίνετε -ευτυχώς- τα λεφτά που βγάζετε στους γιατρούς, τα δίνετε όμως στα γυμναστήρια, ή οπουδήποτε αλλού, για να ξεσπάτε και να ψυχο-θεραπεύεστε.
«Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει: "Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι έχει". "Να σταματήσεις να δουλεύεις Κυριακή και όλα θ' αλλάξουν", του είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά» λέει σε άλλο ένα παράδειγμα ο Γέροντας, επισημαίνοντας ότι είναι λάθος να δουλεύουμε τις ημέρες που η Εκκλησία μας καλεί. Με λίγα λόγια, κινδυνεύουμε αφεντικό. Για σκέψου και την άλλη λαϊκή ρήση: «Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη». Όλα βγαλμένα από το Άγιο Όρος και τη ζωή είναι.

Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece

Δέχομαι ότι, για μένα που έχω κάνει μόνο δυο-τρία βασικά χριστιανικά πράγματα στη ζωή μου, δεν είναι απαραίτητο να σεβαστεί κανείς την παραπάνω άποψή μου περί παύσης όλων των εργασιών κατά τις γιορτινές ημέρες. Για αυτούς και αυτές, όμως, που το λέει η ορθόδοξη καρδιά τους, τα λόγια ενός Αγίου -σχετικά πρόσφατα αγιοποιήθηκε- δεν αξίζει να περνάνε στο ντούκου. 

 https://www.vice.com/gr/article