Hλιας Στεφανου Xαιντουτη

Να ζητάμε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και ύστερα όλα τα άλλα «προστεθήσεται ημίν», όπως είπε ο Χριστός· όχι να ζητάμε και αυτό και εκείνο και το άλλο, και να ξεχνάμε τον προορισμό μας.
– Η Αγία Γραφή, Γέροντα, λέει να προσευχώμαστε για το καθετί. Οι Πατέρες όμως απέφευγαν να προσεύχωνται για προσωπικά τους θέματα.
Εγώ πώς να προσεύχωμαι;
– Να προσεύχεσαι για κάθε ανάγκη που έχει η ψυχή σου και να δίνης λιγώτερη σημασία στις ανάγκες του σώματος. Και στο «Πάτερ ημών», όταν λέμε: «τόν άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον», δεν ζητάμε μόνον την υλική τροφή, αλλά και ό,τι μας χρειάζεται, για να ζήσουμε πνευματικά, όπως θέλει ο Θεός. Μια φορά, στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αντί για λίγο κρασί που περίμενα σαν φάρμακο για το πρόβλημα που είχα στα έντερα, μου έφεραν από το μοναστήρι κατά λάθος ένα μπουκάλι ξίδι. Δεν είπα τίποτε, γιατί σκέφθηκα ότι έτσι ήθελε ο Θεός. Πέρασαν περίπου σαράντα ημέρες, και με το βρόχινο νερό που έπινα επιδεινώθηκε η κατάσταση. Μια μέρα υπέφερα πολύ. Καιγόμουν για νερό, αλλά φοβόμουν να πιώ, επειδή την προηγούμενη μέρα που ξεθάρρεψα λίγο, είχα όλη την νύχτα πρόβλημα.
Κάποια στιγμή που μπήκα στον ναό, για να ανάψω τα καντήλια, είδα ένα μπουκάλι κρασί μπροστά στο τέμπλο, κάτω από την εικόνα της Παναγίας. Το μεν μπουκάλι ήταν δικό μου, το γνώρισα· αλλά από που γέμισε;
Ούτε είχε έρθει κανείς εκείνες τις ημέρες, και εγώ πολλές φορές είχα μπή στον ναό και δεν υπήρχε τίποτε μπροστά στο τέμπλο. Ήταν στυφό κρασί, φάρμακο, όπως με ωφελεί. Την ίδια ημέρα μου έφεραν κι ένα μεγάλο μπουκάλι κρασί από το μοναστήρι.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.