ΤΑ ΕΚ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ ΑΠΟΡΡΕΟΝΤΑ ΚΑΚΑ…
«Στο Σινά, εκεί όπου έμενα, το νερό ήταν ελάχιστο. Μία-μία σταγόνα έτρεχε από έναν βράχο μέσα σε μιά σπηλιά, καμμιά εικοσαριά μέτρα από το ασκητήριο. Εκεί είχα κάνει μία στερνίτσα και μάζευα τρία κιλά νερό το εικοσιτετράωρο.
Όταν πήγαινα να πάρω νερό, έβαζα το τενεκάκι να γεμίσει και έλεγα τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Έβρεχα με το χέρι μου, λιγάκι, μόνο το μέτωπο μου. Έπαιρνα, λοιπόν, λίγο νερό γιά να έχω να πιώ αλλά και γιά τα πουλάκια και τα ποντικάκια που είχε το ασκητήριο. Αυτό το νερό ήταν και γιά να πλύνω ένα ρούχο...
Η ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΑΝΤΙΠΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ!!
«Γέροντα Παΐσιε, λένε ότι, την νύκτα οι πόνοι των ανθρώπων δυναμώνουν».
Και απάντησε ο Αγιασμένος γέροντας:
«Ναι… Βαραίνει την νύκτα ο άνθρωπος... Ύστερα, την ημέρα, οι άρρωστοι, επειδή έχουν συντροφιά, συζητούν κ.λπ., ξεχνούν τον πόνο. Το βράδυ που είναι μόνοι τους, πάει ο νους τους στον πόνο και νομίζουν ότι, πονούν περισσότερο. Στην αρρώστεια πόνοι θα υπάρχουν, αλλά σκοπός είναι να γυρίζουμε το κουμπί σε άλλη συχνότητα, γιά να ξεχνιούνται. Γιατί, αν δεν αντιμετωπίζης σωστά τον πόνο, θα πονάς δυό φορές. Αν σκέπτεσαι τον πόνο, θα διπλασιάζεται ο πόνος. Ενώ με έναν καλό λογισμό, αν λ.χ. θυμάσαι αυτούς που πονούν πιο πολύ από σένα ή αν ψάλης λίγο, ο πόνος ξεχνιέται!»!
«Γέροντα, ο πόνος συνήθως σε προειδοποιεί ότι κάτι συμβαίνει στον οργανισμό. Στην συνέχεια πόση προσοχή πρέπει να του δίνης;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου