Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στον Θεό
είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια.
- Γέροντα, ακόμη αντιμετωπίζω το καθετί ανθρώπινα και όχι πνευματικά, κι έχω αγωνία.
- Εσύ βάζεις τα προγράμματά σου
μπροστά από τα προγράμματα του Θεού,
γι’ αυτό βασανίζεσαι. Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνης αυτό
που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι
στην
θεία Πρόνοια, στο θείο θέλημα.
Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη
πίστη∙ είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια
για τον άνθρωπο.
Μικρό πράγμα είναι να έχη κανείς σύμμαχο τον Θεό; Θυμάμαι, πριν πάω στο στρατό, έκανα προσευχή στην Αγία Βαρβάρα να
με βοηθήση –την είχα σε ευλάβεια, γιατί πήγαινα στο εξωκκλήσι της από μικρός
και προσευχόμουν.
«Ας κινδυνεύσω στον πόλεμο, είπα, αλλά μόνον άνθρωπο να μη σκοτώσω».
Και πώς τα οικονόμησε ο Καλός Θεός!
Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα ,ενώ
άλλους που ήταν μορφωμένοι τους
έστειλαν στην πρώτη γραμμή σαν απλούς στρατιώτες, τουφεκιοφόρους, εμένα που ήμουν του δημοτικού με πήραν για ασυρματιστή! Μου έλεγαν οι άλλοι «Έχεις μεγάλο μέσο». «Βρε τί μέσο έχω; Δεν έχω κανένα γνωστό».
«Τι; μας κοροϊδεύεις;», μου έλεγαν. Ποιον έχεις στο Γενικό Επιτελείο;». Αφού
επέμεναν ,τους έλεγα κι εγώ: «Έχω στο Γενικό Επιτελείο τον Χριστό». Έτσι δεν χρησιμοποίησα ποτέ ντουφέκι.
Γέροντας Παΐσιος.
Γέροντα, στο Σινά, εκεί που μένατε
είχατε ζώα;
- Στο Σινά, επειδή ήταν έρημος, πλησίαζαν πιο πολύ τα άγρια ζώα, καθώς και τα πουλιά.
Είχε και πέρδικες, είχε και ορτύκια, σαν αυτά που έτρωγαν οι Εβραίοι στην έρημο. Είχε και κάτι όμορφα ποντίκια, σαν χελωνάκια, χωρίς ουρά, που είχαν επάνω στην ράχη τους ένα τρίχωμα σαν
βούρτσα! Τα τάιζα όλα , τις πέρδικες,
τα ορτύκια, τα ποντίκια! Έβαζα ότι είχα ξεχωριστά
πάνω στις πλάκες , γιατί μάλωναν!
Πήγαινε το πουλάκι να φάη, πήγαινε
και το ποντίκι, οπότε σηκωνόταν το πουλάκι να φύγη.
Τα πουλιά ,όπου πήγαινα, με ακολουθούσαν. Όταν ανέβαινα πάνω στα βράχια και
άρχιζα να ψάλλω, μαζεύονταν εκεί και
στο τέλος τους έρριχνα λίγο ρύζι.
Άμα ήθελα ησυχία ,δεν έπρεπε να ψάλω καθόλου, γιατί μαζεύονταν όλα γύρω μου! Θυμάμαι μια φορά που πιάστηκε η μέση
μου και έμεινα μερικές μέρες ξαπλωμένος, ένα πουλάκι, το καημένο, μπήκε μέσα στο κελλί μου και ήρθε πάνω στο στήθος μου.
Στάθηκε εκεί, με κοιτούσε στο πρόσωπο
και κελαηδούσε, ώρες, πολύ γλυκά.
Μου έκανε εντύπωση!
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Γέροντα, όταν πιστεύη κανείς, μπορεί
με
την προσευχή του να αλλάξη την
πορεία μιας καταστάσεως;
– Αν έχη μεγάλη πίστη, πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξη. Ακόμη και μέσα σε χείμαρρο αν έχη χτίσει το σπίτι του και
ο χείμαρρος κατεβάση πολύ νερό, αν
πιστεύη πολύ και παρακαλέση με θέρμη
τον Θεό, ο χείμαρρος θα γυρίση
ανάποδα.
Πρέπει όμως να έχη τέτοια πίστη πού,
αν ακούση, ας υποθέσουμε, ότι έγινε
θαύμα, άδειασε η θάλασσα και την οργώνουν με τρακτέρ και κουβαλούν
τα ψάρια με φορτηγά, να το πιστέψη.
Ούτε καν θα πάη να δή.
Ακόμη και σε εκατό μέτρα απόσταση να μένη από την θάλασσα και να μην την βλέπη από ᾿κεί που βρίσκεται, δεν πάει
να διαπιστώση αν είναι αλήθεια, γιατί
δεν αμφιβάλλει.
Ξέρει ότι όλα είναι δυνατά για τον Θεό,
ότι η θεία δύναμη δεν περιορίζεται, και
γι᾿ αυτό δεν ενδιαφετεται παραπάνω.
Τόση πίστη έχει. Μόνον ο αληθινά
πιστός
ζη αληθινά και είναι πραγματικά
άνθρωπος του Θεού.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου