Ὅλα νὰ μᾶς ἀνεβάζουν στὸν Θεὸ.
–Γέροντα, μᾶς ἔχετε πεῖ ὅλα νὰ μᾶς ἀνεβάζουν πρὸς τὰ πάνω, πρὸς τὸν Θεό.
Πῶς θὰ τὸ πετύχουμε αὐτό;
–Ὅταν τὰ ἀξιοποιῆτε ὅλα πρὸς τὸ καλό. Ὅλα ἂν τὰ στρέψη στὰ πνευματικὰ κανείς, ξέρετε τί πνευματικὸ κέρδος βγάζει καὶ τί πνευματικὴ πεῖρα ἀποκτάει; Πιάνεις λ.χ. τὸ τσιμέντο, μπορεῖς νὰ βρῆς τὸν Θεό!
Πιάνεις τὸ τοῦβλο, μπορεῖς νὰ πιάσης τὸν Θεό! Πιάνεις αὐτό, νὰ πιάσηςτὸν Θεό!
Πιάνεις ἐκεῖνο, νὰ πιάσης τὸν Θεό! Πιάνεις τὸ ἄλλο, νὰ πιάσης τὸν Θεό! Ναί, μὲ ὅλα νὰ πιάνετε τὸν Θεό! Ἂν δὲν δουλεύη κανεὶς ἔτσι, ἂν μέσα ἀπὸ ὅλα δὲν βλέπη τὸν Θεό, βάλ ̓ τον μέσα στὴν Ἐκκλησία, θὰ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Δῶσ ̓ του ψαλτικὰ νὰ ψάλη, θὰ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Δῶσ ̓ του βιβλίο πνευματικὸ νὰ διαβάση, πάλι θὰ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅ,τι πνευματικὸ κι ἂν τοῦ δώσης νὰ κάνη, δὲν τὸν πάει στὸν Θεό.Καθένας, ὁτιδήποτε βλέπει, ὁτιδήποτε φτιάχνει, εἴτε ράβει εἴτε κεντάει, ὅλα νὰ τὰ ἀξιοποιῆ πνευματικά.
Λουλούδια βλέπει;
Εἶδε τὸν Θεό. Γουρούνια βλέπει; Ναί, βρὲ παιδί, πάλι εἶδε τὸν Θεό! Θὰ πῆς: «Ἀπὸ τὸ γουρούνι μπορῶ νὰ δῶ τὸν Θεό;». Ναί, ἀπὸ τὸ γουρούνι. Βλέπεις πῶς τὸ ἔχει κάνει ὁ Καλὸς Θεός! Τοῦ ἔχει δώσει ἕνα ρύγχος, νὰ σκάβη στὸ χῶμακαὶ νὰ βρίσκη τοὺς βολβοὺς μέσα στὴν γῆ, χωρὶς νὰ βλέπη. Ἡμύτη του νὰ εἶναι ἔτσι, ποὺ νὰ μὴν κόβεται, ὅταν συναντάη ξυράφια, γυαλιά, ἀγκάθια κ.λπ.!
Ὄχι μόνον ὅταν βλέπη κανεὶς ἕνα ὄμορφο καὶ εὐωδιαστὸ λουλούδι, νὰ λέη «μὲ τί σοφία τὸ δημιούργησε ὁ Θεός!», ἀλλὰ καὶ ὅταν βλέπη τὸ γουρούνι, καὶ ἐκεῖ νὰ βλέπη τὸν Θεό! Καὶ ἂν σκεφθῶ ὅτι ὁ Θεὸς μποροῦσε νὰ μὲ κάνη γουρούνι καὶ μὲ ἔκανε ἄνθρωπο!
Σᾶς φαίνεται παράξενο; Δὲν μποροῦσε νὰ μᾶς εἶχε κάνει γουρούνια ὁ Θεός; Οἱ κυνηγοὶ τραυματίζουν τὸ ἀγριογούρουνο καὶ πολλὲς φορὲς δὲν τὸ βρίσκουν. Πᾶνε μετὰ τὰ ἀγρίμια καὶ τὸ τρῶνε τὸ καημένο ζωντανό! Ἰατρικὴ περίθαλψη δὲν ἔχει καὶ βασανίζεται, παρόλο ποὺ τὸν Δημιουργό του δὲν Τὸν ἔχει πληγώσει. Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος καὶ τὸν Δημιουργό του Τὸν ἔχει πληγώσει καὶ Τὸν πληγώνει συνέχεια καὶ ἔχει καὶ ἀχαριστία πολλὲς φορές.
Γι' αὐτὸ λέω νὰ δουλεύετε σωστά. Πόσο καλὰ τὰ ἔκανε ὅλα ὁ Θεός!
Τί δύναμη δίνει ὁ Θεὸς καὶ στὰ ζῶα! Λέει ὁ γιατρός: «Γιὰ νὰ ἔχης γεροὺς μῦς, νὰ τρῶς κρέας». Καὶ βλέπεις, οἱ ταῦροι χόρτο τρῶνε, οἱ καημένοι, καὶ ὅμως ἔχουν κάτι... μπράτσα! Ἐκεῖ δὲν βλέπεις τὸν Θεό; Μόνο μὲ χόρτο δηλαδὴ ποὺ τρῶνε τοὺς δυναμώνει ὁ Θεός. Πόσο μᾶλλον τὸν ἄνθρωπο! Τὸ καταλάβατε;Ὅταν κανεὶς δουλεύη μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, φθάνει σὲ μιὰ κατάσταση νὰ βοηθιέται ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ὁ Ἅγιος μᾶς ἐνισχύει μὲ τὸ ἅγιο παράδειγμά του. Ὁ ἁμαρτωλὸς μᾶς συγκρατεῖ μὲ τὴν πτώση του, μᾶς βάζει χαλινό· μᾶς φρενάρει, ὄχι γιὰ νὰ μὴν ξεπέσουμε στὰ μάτια τῶν ἄλλων, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴ λυπήσουμε τὸν Θεό.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -150-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου