Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Όσο προχωράει κανείς πνευματικά, καθαρίζουν τα μάτια της ψυχής του πιο πολύ–πιό πολύ, και βλέπει τα σφάλματά του όλο και μεγαλύτερα, και έτσι ταπεινώνεται και έρχεται η Χάρις του Θεού.
Οι Άγιοι που έλεγαν: «είμαι αμαρτωλός, ελεεινός», το πίστευαν, γιατί τα μάτια της ψυχής τους είχαν γίνει μικροσκόπια.
Όσο προχωρούσαν, αποκτούσαν ισχυρότερο μικροσκόπιο και έβλεπαν ότι είναι πιο αμαρτωλοί.
Νά, τώρα βλέπω με γυμνό μάτι το χέρι μου και μου φαίνεται όμορφο. Αν όμως το δώ με φακό, θα δώ αυτές τις τρίχες, που καλά–καλά τώρα δεν τις βλέπω, σαν κυπαρισσάκια! «Βρέ παιδάκι μου, τί είμαι; αγριάνθρωπος;», θα πώ. Αν δουλεύετε έτσι πνευματικά, θα σιχαθήτε τον παλαιό εαυτό σας.
Γέροντα, με δυσκολεύει μια αδελφή.
– Ξέρεις τί γίνεται;
Πολλοί βλέπουν σε τί τους δυσκολεύουν οι άλλοι, και όχι σε τί δυσκολεύουν εκείνοι τους άλλους. Απαιτήσεις έχουν μόνον από τους άλλους, όχι από τον εαυτό τους.
Η λογική όμως της πνευματικής ζωής είναι να εξετάζης σε τί δυσκολεύεις εσύ τους άλλους και όχι σε τί σε δυσκολεύουν οι άλλοι· να βλέπης τί αναπαύει τον άλλον και όχι τί αναπαύει εσένα. Για ανάπαυση ήρθαμε σε αυτήν την ζωή; για βόλεμα;
Σ᾿ αυτόν τον κόσμο δεν ήρθαμε για να καλοπεράσουμε· ήρθαμε να ξεσκονισθούμε και να ετοιμασθούμε για την άλλ ζωη
Όσο ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από τον Θεό, είναι εκτός εαυτού. Βλέπεις, στο Ευαγγέλιο γράφει ότι ο άσωτος υιός «εις εαυτόν ελθών είπε· πορεύσομαι προς τον πατέρα μου».
Δηλαδή, όταν συνήλθε, όταν μετάνοιωσε, τότε είπε: «Θα επιστρέψω στον πατέρα μου». Όσο ζούσε στην αμαρτία, ήταν εκτός εαυτού, δεν ήταν στα λογικά του, γιατί η αμαρτία είναι έξω από την λογική.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας»

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Είναι σωστό, Γέροντα, αντί να λέω:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»,
να λέω:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισέ με»
ή «συγχώρεσέ με»
ή «σκέπασέ με»;
–Καλύτερα να λές την ευχή όπως είναι.
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με»
Το «ελέησόν με» τα έχει όλα μέσα· σημαίνει και «σώσον» και «φώτισον», αναφέρεται και στις σωματικές ανάγκες και στην απαλλαγή από τα πάθη κ.λπ.
Αλλά, αν κάποια στιγμή νιώσης την ανάγκη να πής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισέ με» ή «συγχώρεσέ με», μπορείς να το κάνης.
– Γέροντα, μετά το «ελέησόν με» πρέπει να λέω πάντοτε «τήν αμαρτωλήν»;
– Μπορείς να το πής λίγες φορές στην αρχή και μετά δεν χρειάζεται να το λές· φθάνει να έχης συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου.Γέροντα, όταν δεν έχω πολύ χρόνο και βιάζωμαι στην προσευχή, μήπως κλέβω τον χρόνο που πρέπει να δώσω στον Χριστό;
– Ο Χριστός έχει πολλά· όσα και να κλέψης, δεν έχει ανάγκη· εσύ όμως δεν βοηθιέσαι.
Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός από την προσευχή μας, αλλά εμείς έχουμε ανάγκη από την βοήθειά Του.
Προσευχόμαστε, γιατί έτσι επικοινωνούμε με τον Θεό που μας δημιούργησε. Αν δεν το κάνουμε, θα πέσουμε στα χέρια του διαβόλου, και τότε αλλοίμονό μας! Είδες, τί λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήση λόγο ο Θεός γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επικοινωνία μαζί Του, και με αυτόν τον τρόπο δώσαμε δικαιώματα στον διάβολο και μας ταλαιπώρησε»

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής».