Μοναχός αγιορείτης διηγείται. :

"Η ευωδιά η οποία πηγαζε από τον Γέροντα, ήταν άλλο πράγμα. Πολλές φορές, όταν ασπαζομουν το χέρι του, αισθανόμουν ένα υπερφυσικό άρωμα, σαν μύρο. Το ίδιο αισθανόμουν να εξερχεται από το στόμα του, ενώ φυσιολογικά, λόγω της υπερβολικής του νηστείας, θα έπρεπε να εξερχεται δυσοσμία.

Επανειλημμενως είχε συμβεί το ίδιο άρωμα να το αισθάνομαι μόλις περνούσα το ρέμα και να με συνοδεύει σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσω στο Κελλι του, στην Παναγουδα. "