Η στέρηση,
Γέροντα, τονώνει την εμπιστοσύνη μας στο Θεό; Ρώτησε ένας ακόμα επισκέπτης.
- Βοηθάει πολύ. Βοηθάει και στη δοξολογία του Θεού. Όταν τα έχουμε όλα άφθονα, ξεχνάμε το Θεό.
Στο Σινά το νερό ήταν ελάχιστο. Από ένα βράχο έτρεχε σταγόνα – σταγόνα και μάζευα τρία κιλά νερό το εικοσιτετράωρο. Το λίγο αυτό νερό το εκτιμούσα πολύ κι ευχαριστούσα συνέχεια το Θεό, πού μου το έδινε.
Μ’ αυτό έκανα όλες τις δουλειές. Έπινα, πλενόμουν, έπλυνα τα ρούχα και κρατούσα λίγο και για τα πουλάκια και τα ποντικάκια, πού με συντρόφευαν.
Ένιωθα ευγνωμοσύνη για αυτό το νερό.
Αργότερα, όταν ήρθα στο Άγιο Όρος, στη σκήτη των Ιβήρων, άλλαξαν τα πράγματα. Εκεί υπήρχε άφθονο νερό. Η στέρνα ξεχείλιζε. Όμως, έχασα κάτι πολύ σημαντικό. Δεν αισθανόμουν την ανάγκη να ευχαριστήσω το Θεό.
Στο Σινά βούρκωναν τα μάτια μου από ευγνωμοσύνη για το λίγο νερό, ενώ στη σκήτη ξεχάστηκα απ’ την αφθονία του νερού.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γέροντα, όταν δεν αισθάνωνται την ανάγκη για εξομολόγηση, τι φταίει;
Μήπως δεν παρακολουθείς τον εαυτό σου;
Η εξομολόγηση είναι μυστήριο.
Να πηγαίνης και απλά να λες τις αμαρτίες σου. Γιατί, τι νομίζεις;
Πείσμα δεν έχεις; Εγωισμό δεν έχεις; Δεν πληγώνεις την αδελφή;
Δεν κατακρίνεις; Μήπως εγώ τι πηγαίνω και λέω; «Θύμωσα, κατέκρινα ...;» και μου διαβάζει ο πνευματικός την συγχωρητική ευχή.
Αλλά και οι μικρές αμαρτίες έχουν και αυτές βάρος. Όταν πήγαιναν στον Παπα-Τύχωνα να εξομολογηθώ, δεν είχα τίποτα σοβαρό να πω και μου έλεγε: «Αμμούδα, παιδάκι μου, αμμούδα»!
Οι μικρές αμαρτίες μαζεύονται και κάνουν ένα σωρό αμμούδα, που είναι όμως βαρύτερη από μια μεγάλη πέτρα. Ο άλλος που έχει κάνει ένα αμάρτημα μεγάλο, το σκέφτεται συνέχεια, μετανοεί και ταπεινώνεται. Εσύ έχεις πολλά μικρά.
Εάν όμως εξετάσης τις συνθήκες με τις οποίες εσύ μεγάλωσες και τις συνθήκες με τις οποίες μεγάλωσε ο άλλος, θα δης ότι είσαι χειρότερη από εκείνον.
Να προσπαθής επίσης να είσαι συγκεκριμένη στην εξομολόγησή σου.
Δεν φθάνει να πη κανείς λ.χ. «ζηλεύω, θυμώνω κ.λπ.», αλλά πρέπει να πη τις συγκεκριμένες πτώσεις του, για να βοηθηθή.
Και, όταν πρόκειται για κάτι βαρύ, όπως η πονηριά, πρέπει να πη και πως σκέφθηκε και πως ενήργησε• αλλιώς κοροϊδεύει τον Χριστό. Αν ο άνθρωπος δεν ομολογή την αλήθεια στον πνευματικό, δεν του αποκαλύπτη το σφάλμα του, για να μπορέση να τον βοηθήση, παθαίνει ζημιά, όπως και ο άρρωστος κάνει μεγάλο κακό στην υγεία του, όταν κρύβη την πάθησή του από τον γιατρό.
Ενώ, όταν εκθέτη τον εαυτό του όπως ακριβώς είναι, τότε ο πνευματικός μπορεί να τον γνωρίση καλύτερα και να τον βοηθήση πιο θετικά.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου.

Ο 'Οσιος Παϊσιος και η σαύρα.
Κάποτε ένας καθηγητής Πανεπιστημίου επισκέφτηκε τον Γέροντα και του είπε:
«Γέροντα δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχει Θεός. Ξέρεις είμαι άνθρωπος μορφωμένος, ζω στη Δύση και όλα αυτά που λες και κάνεις μπορούν να εξηγηθούν με την λογική.
Βέβαια κάποια δύναμη μπορεί να υπάρχει, αλλά όσα λες περί Χριστού, περί μυστηρίων δεν τα δέχομαι.»
Ο Γέροντας τον άκουσε και του είπε με απότομο τρόπο:
«Eίσαι πιο ανόητος και από μια σαύρα.»
Εκείνος ενοχλήθηκε από το λόγο του γέροντα καί αντέδρασε.
Ο Γέροντας επέμενε:
«Αλήθεια σου λέω. Είσαι πιο ανόητος και από μια σαύρα και θα σου το αποδείξω.»
Ο Γέροντας είχε εκεί κοντά μια σαύρα και τη φώναξε. Το ζωάκι έτρεξε κοντά του και το ρώτησε να του πει άν υπάρχει Θεός. Η σαύρα σηκώθηκε στα δύο της πόδια κι έσκυβε το κεφάλι της δίνοντας καταφατική απάντηση στην ερώτηση του Γέροντα. Ο καθηγητής τα έχασε και άρχισε να κλαίει και ο Γέροντας του είπε:
«Είδες ότι είσαι πιο ανόητος και από μια σαύρα; Η σαύρα γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και εσύ με το μυαλό δεν κατάλαβες ότι υπάρχει Θεός.»
Ο καθηγητής έφυγε από το κελί του Γέροντα συγκλονισμένος.

http://proskynitis.blogspot.gr

-Γέροντα, πώς δίνει κανείς τόπο στην οργή;
-Με την ταπείνωση και την σιωπή δίνουμε τόπο στην οργή.
-Γέροντα, όταν διαφωνούμε με κάποια αδελφή και επιμένει η καθεμιά στη γνώμη της, φθάνουμε σε αδιέξοδο και τελικά νευριάζω.
-Κοίταξε, πρέπει η μια από τις δύο σας να ταπεινωθεί και να υποχωρήσει αλλιώς δεν γίνεται. Αν δύο άνθρωποι θέλουν να περάσουν ένα μακρύ ξύλο από μια μικρή πόρτα, πρέπει ο ένας να κάνη πίσω, για να μπει πρώτα ο άλλος διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να περάσουν. Όταν ο καθένας επιμένει στη γνώμη του, είναι σαν να χτυπά ο πυριόβολος στην στουρναρόπετρα και πετιούνται φωτιές!
Οι Φαρασιώτες, όταν κάποιος επέμενε στο δικό του, έλεγαν: «Ας είναι το δικό σου κατσίκι θηλυκό και το δικό μου αρσενικό», κι έτσι απέφευγαν τον καβγά. Πάντως, όποιος υποχωρεί, κέρδος έχει, γιατί στερείται κάτι, κάνει μια θυσία, και αυτό του δίνει την χαρά και την ειρήνη.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

 

‎

Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας.
Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι
ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα - Τύχων: «Το «Κύριε ελέησον» έχει εκατό δραχμές, το «δόξα σοι ο Θεός» έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή
πολύ πιο ακριβό». Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία. Συνιστούσε μάλιστα
να λέμε το «δόξα σοι ο Θεός», όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.
- Γέροντα, μερικές φορές, όταν λέω «δόξα τω Θεώ», νιώθω μέσα μου ένα φτερούγισμα. Τι είναι αυτό;
- Αγαλλίαση πνευματική είναι. Τώρα, επειδή μου έδωσες χαρά που λες «δόξα τω Θεώ», από την χαρά μου θα αρχίσω να γράφω «δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ», και θα γεμίσω μία
κόλλα χαρτί με το «δόξα τω Θεώ». Ο Θεός να σε αξιώση στην άλλη ζωή να είσαι μαζί με τους Αγγέλους που δοξολογούν συνέχεια τον Θεό. Αμήν.

Πηγή: Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι ζ'
«Περί Προσευχής»

Γέροντα, αισθάνομαι πολύ φτωχή πνευματικά και αδύναμη.
- Εσύ έχεις πολλές δυνάμεις, αλλά τις χαραμίζεις με την χαζή ζήλεια και, ενώ είσαι ένα αρχοντόπουλο, βασανίζεσαι σαν κακόμοιρο γυφτάκι.
Θα είχες προχωρήσει πολύ στην πνευματική ζωή, αν δεν σκάλωνες στην ζήλεια. Πρόσεξε, γιατί η ζήλεια σου ρουφάει όλες τις ψυχικές και σωματικές σου δυνάμεις, που θα μπορούσες να τις προσφέρης θυσία στον Θεό. Εάν έδιωχνες την ζήλεια, και η προσευχή σου θα είχε δύναμη.
Με την ζήλεια αποδυναμώνεται κανείς πνευματικά
.Ο περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα.
Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού
-“αρχή σοφίας φόβος Κυρίου” ,
λείπει το φρένο,και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό.
Οι άνθρωποι είναι πολύ προβληματισμένοι και οι περισσότεροι πολύ ζαλισμένοι.
Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους
. Σιγά σιγά κατευθύνονται προς το να μην μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους.
Άν αυτοί που έρχονται στο Άγιον Ορος είναι τόσο πολύ συγχυσμένοι, τόσο μπερδεμένοι, με τόσο άγχος, σκεφθήτε οι άλλοι που είναι μακριά από τον Θεο , από την Εκκλησία, πως θα είναι! και βλέπεις σε όλα τα κράτη φουρτούνα, ζάλη μεγάλη! Ο καημένος ο κόσμος
-ο Θεός να βάλει το χέρι Του !!

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

ηλιας Στεφανου χαιντουτη

Η ευγενική κατάρα
- Γέροντα ,είναι σωστό να λέη κανείς γι' αυτόν που τον αδικεί: «ας το βρη από τον Θεό»;
- Όποιος το λέει αυτό κοροϊδεύεται από τον πονηρό και δεν καταλαβαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο καταριέται με ευγένεια. Είναι μερικοί που λένε ότι είναι ευαίσθητοι και έχουν αγάπη και λεπτότητα και ανέχονται μεν τις αδικίες που τους κάνουν οι άνθρωποι ,αλλά λένε: «Ας το βρουν από τον Θεό». Σ' αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις ,για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο. Μου λέει ο λογισμός ότι αυτή η ευγενική κατάρα είναι κάτω από την πνευματική βάση και δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό ,γιατί ο Χριστός δεν μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη, αλλά το «Πάτερ, άφες αυτοίς ,ου γαρ οίδασι τι ποιούσι ».

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.