‎ 

Μάρκος ο γέροντας της καρδιάς μας(Геронда Гавриил)Γέροντας Γαβριήλ

https://www.facebook.com/groups
Τυχαίο ότι από τότε που κλείσανε τις εκκλησίες βρέχει ασταμάτητα?τυχαίο ότι και κάθε μεγάλη Παρασκευή βρέχει? τυχαίο ότι αυτά που ζούμε τα είχαν βγάλει σε ταινίες πριν χρόνια και τα επέτρεψε ο θεός να μας συμβούν?τυχαίο ότι οι άγιοι γεροντες μας προειδοποιούσαν χρόνια πριν και εμείς στον κόσμο μας?τυχαίο ότι πλέον και οι πιο δύσπιστοι αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι δεν είναι φυσιολογικά αυτά που ζούμε και αρχίζουν και σκέπτονται θετικά για τον Θεό?μην περιμένετε η ζωή μας να γίνει όπως ήταν πριν,θα αλλάξουν τα πράγματα η προς το χειρότερο η προς το καλύτερο και αυτό εξαρτάται από την δικιά μας μετάνοια,καλή μετάνοια λοιπόν γιατί φτάσαμε στα έσχατα χρόνια.

  

 













Ηλιας Στεφανου Χαιντουτη

Ναί Κύριε Ο Θεός ημών,
φείσαι του πλάσματός σου και σώσον τον δούλον σου από πάσης βλάβης και επηρείας της εκ βασκανίας γινομένης και ανωτέρον αυτόν παντός κακού διαφύλαξον' πρεσβείαις της υπερευλογημένης ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, των φωτοειδών Αρχαγγέλων και παντών σου των αγίων.
Αμήν"

Μά , Παππούλη μου,
{Ο Γέροντας πορφύριος είναι ο παππούλης }
εγώ ούτε απαιτητικά το ζήτησα, ούτε χρονικά όρια έθεσα. Αυτό το γνωρίζετε πολύ καλά. Γιατί το θέμα μου χρονίζει...
- Ακριβώς αυτό σου εξηγώ και εγώ.
Την αιτία που χρονίζει. Όταν ζητάμε κάτι από το Θεό, το ζητάμε παρακλητικά και ευγενικά, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα. Εάν δούμε, ότι ο Θεός μας το αρνείται, τότε σταματούμε και εμείς να τον ενοχλούμε. Διότι, όσο επιζητούμε κάτι, τόσο απομακρύνεται. Γι' αυτό παύουμε να το ζητάμε. Και όταν πλέον, εμείς θα το έχουμε ξεχάσει, αυτό θα έλθει, χωρίς να το καταλάβουμε.
Γιατί ο Θεός δεν ξεχνά.
Έλαβε το μήνυμά μας! Το συγκρατεί και, όταν Εκείνος κρίνει ότι επέστη ο καιρός, μας το χορηγεί! Γι' αυτό, δεν πρέπει να επιμένουμε στο Θεό, ντε και καλά, να μας κάνει αυτό που θέλουμε εμείς, και μάλιστα όποτε εμείς το θέλουμε. Η επιμονή σε αυτές τις περιπτώσεις αντενδείκνυται. Γιατί κάνει κακό, αντί για καλό.
Και όταν μάλιστα η επιμονή είναι έντονη και προέρχεται από άτομο ανυποχώρητο, όπως λ.χ. είσαι εσύ, τότε μόνο καλό δε φέρνει. Γενικά, παιδί μου, θέλω να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να επιμένουμε να αλλάξουμε την θέληση του Θεού, γιατί έτσι μας αρέσει εμάς, και μάλιστα, όποτε θέλουμε εμείς. Όταν θέλουμε κάτι να αποκτήσουμε, δεν πρέπει να το κυνηγάμε, άλλα να το αφήνουμε στη θέληση του Θεού. Διαφορετικά, όσο κυνηγάμε κάτι, τόσο απομακρύνεται! Αυτό το κάτι να το παρομοιάσεις με τη σκιά σου. Όσο και να τρέξεις, δεν πρόκειται να την πιάσεις ποτέ. Γιατί όσο τρέχεις εσύ, τρέχει κι αυτή!

Άγιος Πορφύριος καυσοκαλυβίτης.

 

 Οι μάγοι χρησιμοποιούν και διάφορα «αγιωτικά»
-Γέροντα, τι είναι οι γητευτές;
-Μάγοι είναι. Χρησιμοποιούν τους Ψαλμούς του Δαβίδ, ονόματα Αγίων κ.λ.π. και ανακατεύουν και επικλήσεις δαιμόνων. Ενώ δηλαδή εμείς διαβάζοντας το Ψαλτήρι επικαλούμαστε την βοήθεια του Θεού και δεχόμαστε την θεία Χάρη, εκείνοι, με τον τρόπο που το χρησιμοποιούν, βρίζουν τον Θεό, αρνούνται την θεία Χάρη, και έτσι τους κάνουν μετά τα δαιμόνια το χατήρι. Μου έλεγαν για ένα παιδί ότι είχε πάει σε έναν μάγο, για να πετύχει κάτι. Εκείνος του διάβασε κάτι από το Ψαλτήρι και το παιδί πέτυχε αυτό που ήθελε. Έπειτα όμως από λίγο καιρό άρχισε να σβήνει, να λιώνει το φουκαριάρικο. Τι είχε κάνει ο μάγος; Είχε πάρει κάτι ξηρούς καρπούς στα χέρια του και άρχισε να του διαβάζει τον 50ο Ψαλμό. Όταν έφθασε στον στίχο «θυσία τω Θεώ» , πετούσε τους ξηρούς καρπούς, κάνοντας θυσία στους δαίμονες, για να του κάνουν το χατήρι. Έτσι έβριζε τον Θεό με το Ψαλτήρι.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου .

Ζήτα από τον Κύριο να σου δώσει τη χάρη να εκπληρώνεις τις θείες Εντολές Του, όπως μπορείς, ακόμη και αν φαίνονται πολύ δύσκολες να τηρηθούν.
Όταν έχεις κάνει μια καλή πράξη, να μην περιμένεις ευγνωμοσύνη, αλλά πειρασμό. Επειδή η αγάπη προς το Θεό δοκιμάζεται από τα εμπόδια. Μην ελπίζεις να αποκτήσεις καμιά αρετή χωρίς να υπομένεις θλίψεις Περικυκλωμένος από τους πειρασμούς μην απελπίζεσαι, αλλά να απευθύνεσαι στο Θεό με σύντομες προσευχές: «Κύριε, βοήθησέ με… Δίδαξέ με να… Μη με εγκαταλείπεις… Προστάτεψέ με…».
Ο Κύριος επιτρέπει πειρασμούς και δοκιμασίες. Επίσης δίνει τη δύναμη για να τις ξεπερνάμε.

Του Αρχιεπισκόπου Κοστρομά Πλάτωνος

Όταν πιστέψεις βαθιά με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία του Θεού τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πια δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, θα πας!
– Γερόντισσα Γαβριηλία († 28 Μαρτίου 1992)..... ΚΑΛΗΜΈΡΑ

Νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τήν ψυχική καί σωματική ὑγεία μας,
(πόσοι ἄνθρωποι γύρω μας πάσχουν!),καί γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα της ζωῆς μας.
Νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό καί γιά τίς δοκιμασίες καί τίς ποικίλες δυσκολίες πού κατά τή θεία Του σοφία ἐπιτρέπει στή ζωή μας (Ἰουδίθ 8,25).
Ἡ εὐχαριστία ἁρμόζει καλύτερα τό βράδυ πού τελειώνει ἡ ἡμέρα. Πρίν κοιμηθοῦμε, ἄς εὐχαριστήσουμε τόν Θεό γιά τήν ἡμέρα πού περάσαμε.
Βεβαια κάθε στιγμή πού διαπιστώνουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καλό εἶναι νά εὐχαριστοῦμε τόν δωρεοδότη Θεό.
Λίγοι δυστυχῶς εἶναι οἱ χριστιανοί πού δοξολογοῦν τόν Θεό για τα παντα .

πηγη {xristianos.gr}

Μπορεί,
Γέροντα, να είναι και επικίνδυνο να επιδιώκη κανείς να συνηθίση να λέη την ευχή;
Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με.
– Επικίνδυνο είναι, όταν κανείς εγκαταλείπη την παρακολούθηση του εαυτού του και ασχολήται με την ευχή σαν να είναι κάτι της μόδας. Αυτός μπορεί να αποκτήση την συνήθεια της ευχής, αλλά μέσα του θα ζη ο παλαιός άνθρωπος, και υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήση πλάνη.
Θυμάμαι, όταν ήμουν στο Σανατόριο, νοσηλευόταν εκεί ένας μοναχός που είχε συνηθίσει να λέη την ευχή. Έκλεινε τα μάτια του και έλεγε συνέχεια: «Κύριε Ιησού Χριστέ...», «Κύριε Ιησού Χριστέ…». Μία επισκέπτρια που τον είδε, άρχισε να σταυροκοπιέται. «Ώ, είπε, κοντά σε άγιο βρισκόμαστε!». Μια μέρα όμως αυτός ο μοναχός μου είπε: «Τον τάδε και τον τάδε τους ήλεγξα.
Έγραψα γράμμα και στον τάδε Δεσπότη και στον τάδε, να αλλάξουν μυαλά, κι εγώ θα είμαι στο πλευρό τους».
«Για στάσου, βρέ αδελφέ, του λέω. Αγράμματος είσαι, φυματίωση έχεις, που στηρίζεσαι και μιλάς έτσι;». Και τί μου απαντά!
«Ένας‐δυό αν υπήρχαν σαν κι εμένα, θα είχε σωθή ο κόσμος!». Αν δεν ήταν καλά στο μυαλό, θα ήταν δικαιολογημένος· αλλά το μυαλό του ήταν εντάξει.
Επειδή ζόριζε τον εαυτό του και έλεγε συνέχεια την ευχή, του έμεινε η συνήθεια και μετά κάθε λογισμός που του ερχόταν νόμιζε ότι ήταν από τον Θεό. Έτσι έφθασε στο σημείο να πιστεύη ότι σαν αυτόν δεν υπήρχε κανένας άλλος στον κόσμο!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»

Γέροντα, τί πρέπει να κάνουμε όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για κάτι;
- Πρώτα να κάνετε το σταυρό σας στο Όνομα της Αγίας Τριάδος.
Μετά πείτε την προσευχή της Παναγίας «Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία» και ύστερα επικαλεστείτε τον Άγιο τρείς φορές.
Για παράδειγμα: «Άγιε Μεγαλομάρτυρα Γεώργιε, παρακάλεσε τον Θεό για μας!», και ύστερα ζητήστε εκείνο που θέλετε, αλλά αυτό να είναι χρήσιμο για την ψυχή.
Αυτό να ζητάτε.

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.
Όσο περισσότερο προσευχόμεθα τόσο περισσότερο διώχνουμε την υπερηφάνειά μας, τους σαρκικούς πειρασμούς και την ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Γίνου άνθρωπος της προσευχής.
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.

Ὅταν βλέπω ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι εὐαίσθητη
ἢ συγκλονίζεται ὁλόκληρη ἀπὸ τὴν συναίσθηση τοῦ σφάλματός της, τί νὰ πῶ;
Τότε τὴν παρηγορῶ, γιὰ νὰ μὴν πέση στὴν ἀπελπισία.
Ὅταν ὅμως βλέπω πέτρα τὴν καρδιά, τότε μιλῶ αὐστηρά, γιὰ νὰ τὴν ταρακουνήσω.
Ἂν ἕνας προχωράη πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ τοῦ λέω: «προχώρα, πολὺ καλὰ πᾶς», δὲν ἐγκληματῶ;

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας» - 162 -

Τοὐλάχιστον νὰ λές: «Ἐλέησον ἡμᾶς». Μέσα στὸ «ἡμᾶς» περιλαμβάνεται καὶ ὁ ἑαυτός σου καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι. !
Νὰ ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἑαυτό μας καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους
Ὅταν, Γέροντα, προσεύχωμαι γιὰ κάποιον καὶ νιώσω κατάνυξη, τότε σταματῶ
νὰ εὔχωμαι γιὰ ἐκεῖνον καὶ κάνω εὐχὴ γιὰ τὸν ἑαυτό μου.
– Γιατί;
Δὲν ἔχει ἀνάγκη ἐκεῖνος ἀπὸ προσευχή;
– Ἔχει, Γέροντα, ἀλλὰ σκέφτομαι νὰ κάνω ἐκείνη τὴν ὥρα εὐχὴ γιὰ μένα, γιατὶ δὲν ξέρω πότε θὰ νιώσω πάλι κατάνυξη.
– Καλά, ἐσὺ νὰ καλοπερνᾶς καὶ γιὰ τὸν ἄλλον νὰ λές:
«Δὲν βαριέσαι»;
Τοὐλάχιστον νὰ λές: «Ἐλέησον ἡμᾶς». Μέσα στὸ «ἡμᾶς» περιλαμβάνεται καὶ ὁ ἑαυτός σου καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ἐγὼ λέω: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἐλέησε ὅλους κι ἐμένα τὸ κτῆνος».
Πολὺ βοηθάει νὰ χωρίζουμε τὴν προσευχή μας σὲ τρία μέρη: ἕνα γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ἕνα γιὰ τοὺς ζῶντες καὶ ἕνα γιὰ τοὺς κεκοιμημένους. Ἂν καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο πάλι γιὰ τὸν ἑαυτό μας κάνουμε περισσότερη προσευχή, γιατὶ ὁ ἑαυτός μας εἶναι ἕνας, ἐνῶ οἱ ζῶντες καὶ οἱ κεκοιμημένοι εἶναι ἀμέτρητοι.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής»

‎

Γέροντα, μοῦ περνᾶ ὁ λογισμὸς ὅτι μοῦ μιλᾶτε παρηγορητικά, ἢ γιατὶ δὲν σηκώνω τὴν αὐστηρότητα ἢ γιατὶ μοῦ ἔχετε πεῖ πολλὲς φορὲς νὰ κάνω κάτι καὶ δὲν τὸ ἔκανα, ὁπότε μὲ ἀφήνετε.
– Εὐλογημένη ψυχή, μὲ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου θὰ παίζω; Ὁ νέος κάνει πρόβες.
Ὁ μεγάλος ἔχει κρίση καὶ βαδίζει σταθερά. Νὰ νιώθης σιγουριά. Ἂν δῶ κάτι στραβό, εἴτε ἀπὸ μακριὰ εἴτε ἀπὸ κοντά, θὰ σοῦ τὸ πῶ. Ἐσὺ ἔχε ἐμπιστοσύνη καὶ εἰρήνευε. Ἄ, δὲν μ᾿ ἔχετε καταλάβει ἐμένα!
Ἔτσι εὔκολα θὰ ἀναπαύω λογισμούς;
Ὅταν βλέπω ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι εὐαίσθητη ἢ συγκλονίζεται ὁλόκληρη ἀπὸ τὴν συναίσθηση τοῦ σφάλματός της, τί νὰ πῶ; Τότε τὴν παρηγορῶ, γιὰ νὰ μὴν πέση στὴν ἀπελπισία.
Ὅταν ὅμως βλέπω πέτρα τὴν καρδιά, τότε μιλῶ αὐστηρά, γιὰ νὰ τὴν ταρακουνήσω.
Ἂν ἕνας προχωράη πρὸς τὸν γκρεμὸ καὶ τοῦ λέω: «προχώρα, πολὺ καλὰ πᾶς», δὲν ἐγκληματῶ; Τὸ κακὸ μὲ μερικοὺς εἶναι ποὺ δὲν πιστεύουν, ὅταν τοὺς λὲς νὰ μὴν ἀνησυχοῦν, καὶ βασανίζονται.
Ἂν δῶ κάτι κακό, πῶς δὲν θὰ τὸ πῶ; Πῶς νὰ ἀφήσης τὸν ἄλλον νὰ πάη στὴν κόλαση; Ὅταν ἔχης εὐθύνη, θὰ βάλης καὶ τὶς φωνές, ὅταν χρειάζεται. Γιὰ μένα πιὸ καλὰ εἶναι νὰ μὴ μιλάω, ἀλλὰ δὲν μπορῶ, ὅταν ἔχω εὐθύνη.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας» - 16