Ἡ προσευχὴ εἶναι συνομιλία μὲ τὸν Θεὸ
Μακάριοι ὅσοι ἔπιασαν ἐπαφὴ μὲ τὸν Οὐράνιο Σταθμὸ
Γέροντα, τί σημαίνει γιὰ σᾶς ἡ προσευχή;
– Στέλνω σῆμα, ζητῶ βοήθεια. Ζητῶ συνεχῶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀπὸ τὴν Παναγία, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἂν δὲν ζητήσω, δὲν θὰ μοῦ δώσουν. Θυμᾶμαι στὸν ἀνταρτοπόλεμο μᾶς εἶχαν κυκλώσει σφιχτὰ χίλιοι ἑξακόσιοι ἀντάρτες.
Ἐμεῖς ἤμασταν ὅλοι κι ὅλοι ἑκατὸν ὀγδόντα στρατιῶτες ὀχυρωμένοι πίσω ἀπὸ ἕναν βράχο. Ἂν μᾶς ἔπιαναν, θὰ μᾶς σκότωναν. Προσπάθησα νὰ στήσω κεραία, γιὰ νὰ πιάσω ἐπαφὴ μὲ τὸ Κέντρο. Δὲν μπόρεσα· κοβόταν ἡ κεραία ἀπὸ τὰ πυρά. Ὁ λοχαγὸς φώναζε: «Ἄφησέ τα αὐτά· ἔλα ἐδῶ, βοήθησε νὰ σβαρνίσουμε κανένα κιβώτιο χειροβομβίδες». Γυρνοῦσε ἐν τῷ μεταξὺ στὰ πολυβολεῖα καὶ ἔκανε ἐπιθεώρηση.
Μόλις ἔφευγε, ἔτρεχα πάλι στὸν ἀσύρματο. Μέχρι νὰ δώση αὐτὸς ἐντολές, προσπαθοῦσα νὰ στήσω κεραία καὶ ξαναπήγαινα νὰ βοηθήσω, γιὰ νὰ μὴ φωνάζη. Τελικὰ μὲ ἕνα φτυάρι καὶ ἕνα ξύλο ἔστησα τὴν κεραία καὶ κατάφερα νὰ πιάσω ἐπαφή. Εἶπα δυὸ λέξεις. Ἐκεῖνο ἦταν! Τὸ πρωὶ ἦρθε ἡ ἀεροπορία καὶ μᾶς ἔσωσε.
Μικρὸ πράγμα εἶναι ἑκατὸν ὀγδόντα ἄνδρες νὰ εἶναι περικυκλωμένοι ἀπὸ χίλιους ἑξακόσιους, καὶ τελικὰ νὰ σωθοῦν; Ἀπὸ ἐκεῖ κατάλαβα τὴν μεγάλη ἀποστολὴ τοῦ μοναχοῦ, νὰ βοηθάη μὲ τὴν προσευχή.
Λένε οἱ κοσμικοί:
«Τί κάνουν οἱ καλόγεροι;
Γιατί δὲν βγαίνουν στὸν κόσμο, νὰ βοηθήσουν τὴν κοινωνία;». Εἶναι σὰν νὰ λένε σὲ ἕναν ἀσυρματιστή: «Τί κάνεις ἐκεῖ μὲ τὸν ἀσύρματο;
Ἄφησε τὸν ἀσύρματο, πάρε ἕνα τουφέκι καὶ ἔλα νὰ πολεμήσης». Σὲ τίποτε δὲν μᾶς ὠφελεῖ ἡ ἐπικοινωνία μὲ ὅλους τοὺς σταθμοὺς ὅλου τοῦ κόσμου, ἐὰν δὲν ἔχουμε τὴν οὐράνια ἐπικοινωνία καὶ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, γιὰ νὰ ζητᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε βοήθεια ἀπὸ Αὐτόν.
Εἶναι μακάριοι ὅσοι ἔπιασαν ἐπαφὴ μὲ τὸν Οὐράνιο Σταθμὸ καὶ εἶναι δικτυωμένοι μὲ εὐλάβεια μὲ τὸν Θεό.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» - 12 -