- Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι' αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε».
- Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί το μυστήριο, έχει την θεία Χάρη και, όταν διαβάση την συγχωρητική ευχή, ο Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις οποίες εξομολογηθήκαμε με ειλικρινή μετάνοια. Από μας εξαρτάται πόσο θα βοηθηθούμε από το μυστήριο της εξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μια φορά κάποιος που είχε ψυχολογικά προβλήματα, με τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα και θα μπορούσα να τον βοηθήσω. «Τι προβλέπεις, μου λέει, για μένα;». «Να βρης, του λέω, έναν πνευματικό να εξομολογήσαι, για να κοιμάσαι σαν το πουλάκι και να μην παίρνης χάπια». «Δεν υπάρχουν, μου λέει, σήμερα καλοί πνευματικοί. Παλιά υπήρχαν». Έρχονται με καλό λογισμό, ότι θα βοηθηθούν, αλλά δεν δέχονται αυτό που τους λες, και κρίμα στα ναύλα.
Βλέπω όμως και μια καινούργια τέχνη του διαβόλου. Βάζει στους ανθρώπους τον λογισμό ότι, αν κάνουν κάποιο τάμα και το εκπληρώσουν, αν πάνε και κανένα προσκύνημα, είναι εντάξει πνευματικά. Και βλέπεις πολλούς να πηγαίνουν με λαμπάδες και με τάματα στα μοναστήρια, στα προσκυνήματα, να τα κρεμάνε εκεί, να κάνουν και μεγάλους σταυρούς, να κλαίνε και λιγάκι, και να αρκούνται σ' αυτά. Δεν μετανοούν, δεν εξομολογούνται, δεν διορθώνονται, και χαίρεται το ταγκαλάκι.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.

ηλιας Στεφανου χαιντουτη

Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη;
- Για να διαλέξει τα παιδιά Του. “Κάνε, διάβολε, ό,τι θέλεις”, λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δεν μας φοβίζει.
Πρέπει να το καταλάβουμε καλά ότι πολεμούμε -και έχουμε να πολεμήσουμε, έως ότου βρισκόμαστε σ’ ετούτη την ζωή- με τον ίδιο τον διάβολο.
Όσο ζη ο άνθρωπος, έχει πολλή δουλειά να κάνη για την καλυτέρευση της ψυχής του και έχει δικαίωμα να δίνη εξετάσεις πνευματικές. Εάν πεθάνη και δεν περάση
–Εἶναι σωστό, Γέροντα, ὅταν ἔχουμε μιὰ πτώση νὰ λέμε: «Ὁ πειρασμὸς μὲ ἔρριξε»;
–Πολλὲς φορὲς ἀκούω κι ἐγὼ μερικοὺς ἀνθρώπους νὰ λένε ὅτι φταίει ὁ πειρασμός, ὅταν ταλαιπωροῦνται, ἐνῶ φταῖνε οἱ ἴδιοι ποὺ δὲν ἀντιμετωπίζουν σωστὰ τὰ πράγματα. Ἔπειτα ὁ πειρασμός, πειρασμὸς εἶναι. Μπορεῖ νὰ μᾶς ἐμποδίση ἀπὸ τὸ κακό; Τὴν δουλειά του κάνει. Νὰ μὴν τὰ φορτώνουμε καὶ ὅλα στὸν πειρασμό.
Ἕνας ὑποτακτικός, ποὺ ζοῦσε σὲ μιὰ Καλύβη μὲ τὸν Γέροντά του, μιὰ φορὰ ποὺ ἔμεινε γιὰ λίγο μόνος του, πῆρε ἕνα αὐγό, τὸ ἔβαλε πάνω σὲ ἕνα κλειδὶ –ἦταν ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ μεγάλα, τὰ παλιὰ κλειδιὰ –καὶ ἄναψε ἀπὸ κάτω ἕνα κερί, γιὰ νὰ τὸ ψήση! Μπαίνει ξαφνικὰ ὁ Γέροντας καὶ τὸν βλέπει. «Τί κάνεις ἐκεῖ;», τοῦ λέει. «Νά, Γέροντα, ὁ πειρασμὸς μὲ ἔβαλε νὰ ψήσω ἐδῶ ἕνα αὐγό», τοῦ λέει ὁ ὑποτακτικός του. Καὶ τότε ἀκούσθηκε μιὰ ἄγρια φωνή: «Αὐτὴν τὴν τέχνη ἐγὼ δὲν τὴν ἤξερα· ἀπὸ αὐτὸν τὴν ἔμαθα»!
Ὁ διάβολος μερικὲς φορὲς κοιμᾶται, καὶ ἐμεῖς τὸν προκαλοῦμε.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: «Πνευματικὸς Ἀγώνας»

Στενοχώρια μπορεῖ νὰ ἔχεις, ἀλλὰ ἀπελπισία ὄχι.
Ὁ Θεὸς, μέσα ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση σὲ βοηθᾶ καὶ ξεπερνᾶς αὐτὰ τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ σὲ ὁδηγήσουν στὰ ἔσχατα ὅρια τῆς ἀπελπισίας.
Ἔχει ὁ Θεός. Ἐκεῖ ποὺ ἀπελίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις… ἀρκεῖ νὰ Τὸν πιστεύεις καὶ νὰ Τὸν ἀγαπᾶς.

Άγιος Πορφύριος.

 –Γέροντα, πῶς ἀποκτιέται ἡ ὑπομονή;
–Ἡ ὑπομονὴ ἔχει βάση τὴν ἀγάπη. «Ἡ ἀγάπη πάντα ὑπομένει»6, λέει ὁ Ἀπόστολος. Γιὰ νὰ ὑπομείνης τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν ἀγαπήσης, νὰ τὸν πονέσης. Ἂν δὲν τὸν πονέσης, τὸν βαριέσαι.
–Γέροντα, νὰ μιλήσωγιὰ μιὰ δυσκολία ποὺ ἀντιμετωπίζω ἢ νὰ σιωπήσω;
–Ἂν δὲν μιλήσης γιὰ τὴν δυσκολία σου ἀπὸ ἀγάπη, γιὰ νὰ μὴ δυσκολέψης τοὺς ἄλλους, θὰ διατηρήσης τὴν εἰρήνη μέσα σου. Αὐτὴ ἡ δυσκολία θὰ φέρη τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Καλύτερα νὰ δυσκολευθῆς ἐσύ, παρὰ νὰ δυσκολευθῆ ὁ ἄλλος ἐξαιτίας σου. Μιὰ φορὰ ἐπέστρεψα ἀργὰ στὸ Κελλὶ ἀπὸ τὴν Λιτανεία τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου. Ἤμουν κατακουρασμένος καὶ πονοῦσα πολύ, γιατὶ τότε εἶχα πρόβλημα μὲ τὴν μέση μου. Βρῆκα ἀπ ̓ ἔξω νὰ μὲ περιμένη ἕνα γεροντάκι ὀγδόντα πέντε χρονῶν ποὺ ἤθελε νὰ μείνη τὸ βράδυ στὸ Κελλί. Εἶχε ἀφήσει καὶ τὴν βαλίτσα του πιὸ κάτω, γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὴν σηκώση. Ἀφοῦ τοῦ ἐξήγησα ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ διανυκτερεύση σ ̓ ἐμένα, φορτώθηκα στὸν ὦμο τὴν βαλίτσα του καὶ τὸν πῆγα στὸ ξενοδοχεῖο, μισὴ ὥρα ἀνήφορο· τοῦ ἔδωσα καὶ πεντακόσιες δραχμὲς γιὰ τὰ ἔξοδά του. Ἔκανα λίγη ὑπομονὴ καὶ μετὰ ἤμουν ἀναπαυμένος, γιατὶ ἀναπαύθηκε ὁ ἄλλος.
–Γέροντα, ὅταν ἡ ἀδελφὴ μὲ τὴν ὁποία συνεργάζομαι εἶναι ζορισμένη, τὴν λυπᾶμαι καὶ τὴν κάνω ὑπομονή· αὐτὸ ἔχει μέσα ἀγάπη;
–Καὶ ποῦ ξέρεις ἂν δὲν εἶσαι ἐσὺ αἰτία ποὺ εἶναι ἡ ἄλλη ζορισμένη καὶ σὲ κάνει ἐκείνη ὑπομονή; Ἂν νομίζης ὅτι ἐσὺ εἶσαι σὲ καλύτερη πνευματικὴ κατάσταση καὶ τὴν κάνης ὑπομονή, τότε πρέπει νὰ λυπᾶσαι τὸν ἑαυτό σου. Ὅταν ὑπάρχη πραγματικὴ ἀγάπη καὶ ὑπομονή, δικαιολογεῖ κανεὶς τὸν ἄλλον, καὶ μόνον τὸν ἑαυτό του κατηγορεῖ.
«Θεέ μου, ἐγὼ εἶμαι ἔνοχος, λέει, μὴ μὲ ὑπολογίζης ἐμένα· πέταξέ με στὴν ἄκρη καὶ βοήθησε τὸν ἄλλον».
Αὐτὴ εἶναι ἡ σωστὴ τοποθέτηση, ἡ ὁποία ἔχει καὶ πολλὴ ταπείνωση, καὶ τότε δέχεται ὁ ἄνθρωπος πλούσια τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Θὰ εὔχωμαι νὰ γίνης «σκύμνος»7πνευματικός, σὰν τὰ μπρούντζινα λεονταράκια ποὺ μὲ τὴν πλάτη τους στηρίζουν τὰ μανουάλια τῆς ἐκκλησίας καὶ οὔτε ταράσσονται οὔτε ἀκοῦνε οὔτε μιλᾶνε, ἀλλὰ σηκώνουν βάρος στὴν πλάτη τους.
Ἀμήν.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -151-
6.Α´ Κορ. 7,13,.
7.Ὁ σκύμνος: Τὸ λεονταράκι.

Hλιας Στεφάνου Χαιντούτη

Εδώ είναι ο γέροντας Ισίδωρος της μονής Φιλοθέου που είναι τυφλός.
Μια σπανία αγία ψυχούλα του Αγιου Όρους.
Την ΕΥΧΗ ΣΑς ΓΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !