– Γέροντα, η λύπη που νιώθω αυτόν τον καιρό για την άσχημη πνευματική μου κατάσταση με παραλύει πνευματικά.
– Πάντως εκεί που ήσουν, δεν είσαι – δόξα τω Θεώ –, αλλά και εκεί που έπρεπε να βρίσκεσαι, δεν βρίσκεσαι.
Πιστεύω όμως σύντομα να δείξης την παλληκαριά σου και να ξεγαντζωθής από τα υπόλοιπα σχοινιά της κακομοιριάς, τα οποία μπορείς να κόψης με την Χάρη του Θεού, όπως το λιοντάρι κόβει την κλωστή της αράχνης. Διώξε την κακομοιριά με την πνευματική λεβεντιά.
Περιμένω, εύχομαι και ελπίζω να δώ την πρόοδό σου και να χαρώ πολύ.
“Το ταγκαλάκι θέλει να μας βλέπει λυπημένους”

-Γέροντα, γιατί πέφτω απότομα από την χαρά στην λύπη;

-Το απότομο πέρασμα από την χαρά στην λύπη τις πιο πολλές φορές είναι του πειρασμού. Το ταγκαλάκι (σ. διάβολος) με την κακία του πολεμάει πολύ τον άνθρωπο , ιδίως τον ευαίσθητο και χαρούμενο στην φύση του, που θέλει να ζήσει πνευματική ζωή. Αυτή είναι η δουλειά του: θέλει να μας βλέπει λυπημένους και να χαίρεται.

Γιατί όμως να αφήσουμε το ταγκαλάκι να κάνει την δουλειά του; Η χαρά δεν είναι καλύτερη από την λύπη;
Η αγάπη δεν είναι καλύτερη από την κακία;

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» ‐