Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Ἡ δύναμη τῆς εὐχῆς.
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με»
Γέροντα, πῶς νὰ λέω τὴν εὐχή;
–Καλύτερα νὰ τὴν λὲς ὁλόκληρη: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», γιατὶ ἡ εὐχὴ περιέχει ὅλο τὸ δόγμα τῆς Πίστεως109.
Ἂν δυσκολεύεσαι νὰ τὴν πῆς ὁλόκληρη, ἂς λές: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
–Διάβασα, Γέροντα, ὅτι ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ ἀπευθύνεται καὶ στὰ τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος110. Μὲ τὸ«Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ» ὅμως δὲν ἀπευθυνόμαστε μόνο στὸν Χριστό;
–Τὸν Χριστό, δηλαδὴ τὸν Υἱό, δὲν ἀπέστειλε ὁ Πατὴρ στὸν κόσμο, γιὰ νὰ σώση τὸν κόσμο; Ὁ Χριστὸς δὲν θυσιάστηκε καὶ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς; Ὁ Χριστὸς δὲν θὰ κρίνη τὸν κόσμο; Στὸν Χριστὸ λοιπὸν θὰ ἀπευθυνθοῦμε, ἀφοῦ σ’ Αὐτὸν στήριξε ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.
–Εἶναι σωστό, Γέροντα, ἀντὶ νὰ λέω: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», νὰ λέω: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισέ με» ἢ «συγχώρεσέ με» ἢ «σκέπασέ με»;
–Καλύτερα νὰ λὲς τὴν εὐχὴ ὅπως εἶναι. Τὸ «ἐλέησόν με» τὰ ἔχει ὅλα μέσα· σημαίνει καὶ «σῶσον» καὶ «φώτισον», ἀναφέρεται καὶ στὶς σωματικὲς ἀνάγκες καὶ στὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ πάθη κ.λπ. Ἀλλά, ἂν κάποια στιγμὴ νιώσης τὴν ἀνάγκη νὰ πῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισέ με» ἢ «συγχώρεσέ με», μπορεῖς νὰ τὸ κάνης.
–Γέροντα, μετὰ τὸ «ἐλέησόν με» πρέπει νὰ λέω πάντοτε «τὴν ἁμαρτωλήν»
–Μπορεῖς νὰ τὸ πῆς λίγες φορὲς στὴν ἀρχὴ καὶ μετὰ δὲν χρειάζεται νὰ τὸ λές· φθάνει νὰ ἔχης συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός σου.
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με»
Γέροντα, πῶς νὰ λέω τὴν εὐχή;
–Καλύτερα νὰ τὴν λὲς ὁλόκληρη: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με», γιατὶ ἡ εὐχὴ περιέχει ὅλο τὸ δόγμα τῆς Πίστεως109.
Ἂν δυσκολεύεσαι νὰ τὴν πῆς ὁλόκληρη, ἂς λές: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».
–Διάβασα, Γέροντα, ὅτι ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ ἀπευθύνεται καὶ στὰ τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος110. Μὲ τὸ«Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ» ὅμως δὲν ἀπευθυνόμαστε μόνο στὸν Χριστό;
–Τὸν Χριστό, δηλαδὴ τὸν Υἱό, δὲν ἀπέστειλε ὁ Πατὴρ στὸν κόσμο, γιὰ νὰ σώση τὸν κόσμο; Ὁ Χριστὸς δὲν θυσιάστηκε καὶ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς; Ὁ Χριστὸς δὲν θὰ κρίνη τὸν κόσμο; Στὸν Χριστὸ λοιπὸν θὰ ἀπευθυνθοῦμε, ἀφοῦ σ’ Αὐτὸν στήριξε ὁ Θεὸς τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.
–Εἶναι σωστό, Γέροντα, ἀντὶ νὰ λέω: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», νὰ λέω: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισέ με» ἢ «συγχώρεσέ με» ἢ «σκέπασέ με»;
–Καλύτερα νὰ λὲς τὴν εὐχὴ ὅπως εἶναι. Τὸ «ἐλέησόν με» τὰ ἔχει ὅλα μέσα· σημαίνει καὶ «σῶσον» καὶ «φώτισον», ἀναφέρεται καὶ στὶς σωματικὲς ἀνάγκες καὶ στὴν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὰ πάθη κ.λπ. Ἀλλά, ἂν κάποια στιγμὴ νιώσης τὴν ἀνάγκη νὰ πῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισέ με» ἢ «συγχώρεσέ με», μπορεῖς νὰ τὸ κάνης.
–Γέροντα, μετὰ τὸ «ἐλέησόν με» πρέπει νὰ λέω πάντοτε «τὴν ἁμαρτωλήν»
–Μπορεῖς νὰ τὸ πῆς λίγες φορὲς στὴν ἀρχὴ καὶ μετὰ δὲν χρειάζεται νὰ τὸ λές· φθάνει νὰ ἔχης συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός σου.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» -80-
109.Τὰ λόγια τῆς εὐχῆς φανερώνουν τὸ ὀρθὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας. Τὸ «Κύριε» φανερώνει τὴν θεία φύση τοῦ Χριστοῦ. Τὸ «Ἰησοῦ» φανερώνει τὴν ἀνθρώπινη φύση Του. Τὸ «Χριστὲ» φανερώνει καὶ τὶς δύο φύσεις. Τὸ «Υἱὲ τοῦ Θεοῦ» φανερώνει ὅτι οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀσύγχυτες καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν ἕνωσή τους. (Βλ. Ἀνωνύμου τινὸς Ἁγίου, Λόγος θαυμάσιος περὶ τῶν λόγων τῆς θείας προσευχῆς, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, ἐκδ. «Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1976, τόμος Ε ́, σ. 65-66).
110.Βλ. Ἀνωνύμου Ἡσυχαστοῦ, Νηπτικὴ Θεωρία, ἐκ χειρογράφου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1979, σ. 97-99
109.Τὰ λόγια τῆς εὐχῆς φανερώνουν τὸ ὀρθὸ δόγμα τῆς πίστεώς μας. Τὸ «Κύριε» φανερώνει τὴν θεία φύση τοῦ Χριστοῦ. Τὸ «Ἰησοῦ» φανερώνει τὴν ἀνθρώπινη φύση Του. Τὸ «Χριστὲ» φανερώνει καὶ τὶς δύο φύσεις. Τὸ «Υἱὲ τοῦ Θεοῦ» φανερώνει ὅτι οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀσύγχυτες καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν ἕνωσή τους. (Βλ. Ἀνωνύμου τινὸς Ἁγίου, Λόγος θαυμάσιος περὶ τῶν λόγων τῆς θείας προσευχῆς, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, ἐκδ. «Ἀστήρ», Ἀθῆναι 1976, τόμος Ε ́, σ. 65-66).
110.Βλ. Ἀνωνύμου Ἡσυχαστοῦ, Νηπτικὴ Θεωρία, ἐκ χειρογράφου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1979, σ. 97-99
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου