Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Γέροντα, ποιοί νόμοι λέγονται πνευματικοί;
–Θὰ σοῦ ἐξηγήσω:
Ὅπως στὴν φύση ὑπάρχουν οἱ φυσικοὶ νόμοι, ἔτσι καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὑπάρχουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Ἂς ποῦμε, ὅταν πετάη κανεὶς ἕνα βαρὺ ἀντικείμενο ψηλά, μὲ ὅσο περισσότερη ὁρμὴ καὶ ὅσο πιὸ ψηλὰ τὸ πετάξη, μὲ τόσο μεγαλύτερη δύναμη θὰ πέση κάτω καὶ θὰ συντριβῆ. Αὐτὸς εἶναι φυσικὸς νόμος. Στὴν πνευματικὴ ζωή, ὅσο περισσότερο ὑψώνεται κανεὶς μὲ τὴν ὑπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θὰ εἶναι καὶ ἡ πνευματική του πτώση καὶ ἀνάλογα μὲ τὸὕψος τῆς ὑπερηφανείας του θὰ συντριβῆ. Γιατὶ ὁ ὑπερήφανος ἀνεβαίνει, φθάνει σὲ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ πέφτει καὶ σπάζει τὰ μοῦτρα του –«ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται»2. Αὐτὸς εἶναι πνευματικὸς νόμος. Ὑπάρχει ὅμως μιὰ σημαντικὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στοὺς φυσικοὺςκαὶ στοὺς πνευματικοὺς νόμους: Ἐνῶ οἱ φυσικοὶ νόμοι δὲν ἔχουν σπλάχνα καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἀλλάξη, οἱ πνευματικοὶ νόμοι ἔχουν σπλάχνα καὶ ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ τοὺς ἀλλάξη, γιατὶ ἔχει νὰ κάνη μὲ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη του, τὸν Πολυεύσπλαχνο Θεό. Ἂν δηλαδὴ καταλάβη ἀμέσως τὸ ἀνέβασμα τῆς ὑπερηφανείας του καὶ πῆ: «Θεέ μου, ἐγὼ δὲν ἔχω τίποτε δικό μου καὶ ὑπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», ἀμέσως τὰ σπλαχνικὰ χέρια τοῦ Θεοῦ τὸν ἁρπάζουν καὶ τὸν κατεβάζουν ἁπαλὰ κάτω, χωρὶς νὰ γίνη ἀντιληπτὴ ἡ πτώσητου. Ἔτσι δὲν συντρίβεται, ἀφοῦ προηγήθηκε ἡ καρδιακὴ συντριβὴ μὲ τὴν μετάνοια ποὺ ἔδειξε.
Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ «μάχαιραν ἔδωκας, μάχαιραν θὰ λάβης»3, ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἂν δηλαδὴ «ἔδωσα μάχαιρα», κανονικὰ πρέπει νὰ ξοφλήσω μὲ μάχαιρα. Ὅταν ὅμωςσυναισθάνωμαι τὸ σφάλμα μου, μὲ μαχαιρώνη ἡ συνείδησή μου καὶ ζητάω συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό, τότε πλέον παύουν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι καὶ δέχομαι ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἀγάπη Του σὰν βάλσαμο. Μέσα δηλαδὴ στὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἄβυσσος, βλέπουμε νὰ ἀλλάζη ὁ Θεός, ὅταν ἀλλάζουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν τὸ ἄτακτο παιδὶ συνέρχεται, μετανοῆ καὶ δέρνεται ἀπὸ τὴν συνείδησή του, τότε ὁ Πατέρας του τὸ χαϊδεύει μὲ ἀγάπη καὶ τὸ παρηγορεῖ. Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα νὰ μπορῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀλλάξη τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ! Κάνεις κακό; Ὁ Θεὸς σοῦ δίνει σκαμπιλάκι. Λὲς «ἥμαρτον»; Σοῦ δίνει εὐλογίες.
–Θὰ σοῦ ἐξηγήσω:
Ὅπως στὴν φύση ὑπάρχουν οἱ φυσικοὶ νόμοι, ἔτσι καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὑπάρχουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Ἂς ποῦμε, ὅταν πετάη κανεὶς ἕνα βαρὺ ἀντικείμενο ψηλά, μὲ ὅσο περισσότερη ὁρμὴ καὶ ὅσο πιὸ ψηλὰ τὸ πετάξη, μὲ τόσο μεγαλύτερη δύναμη θὰ πέση κάτω καὶ θὰ συντριβῆ. Αὐτὸς εἶναι φυσικὸς νόμος. Στὴν πνευματικὴ ζωή, ὅσο περισσότερο ὑψώνεται κανεὶς μὲ τὴν ὑπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θὰ εἶναι καὶ ἡ πνευματική του πτώση καὶ ἀνάλογα μὲ τὸὕψος τῆς ὑπερηφανείας του θὰ συντριβῆ. Γιατὶ ὁ ὑπερήφανος ἀνεβαίνει, φθάνει σὲ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ πέφτει καὶ σπάζει τὰ μοῦτρα του –«ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται»2. Αὐτὸς εἶναι πνευματικὸς νόμος. Ὑπάρχει ὅμως μιὰ σημαντικὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στοὺς φυσικοὺςκαὶ στοὺς πνευματικοὺς νόμους: Ἐνῶ οἱ φυσικοὶ νόμοι δὲν ἔχουν σπλάχνα καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἀλλάξη, οἱ πνευματικοὶ νόμοι ἔχουν σπλάχνα καὶ ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ τοὺς ἀλλάξη, γιατὶ ἔχει νὰ κάνη μὲ τὸν Δημιουργὸ καὶ Πλάστη του, τὸν Πολυεύσπλαχνο Θεό. Ἂν δηλαδὴ καταλάβη ἀμέσως τὸ ἀνέβασμα τῆς ὑπερηφανείας του καὶ πῆ: «Θεέ μου, ἐγὼ δὲν ἔχω τίποτε δικό μου καὶ ὑπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!», ἀμέσως τὰ σπλαχνικὰ χέρια τοῦ Θεοῦ τὸν ἁρπάζουν καὶ τὸν κατεβάζουν ἁπαλὰ κάτω, χωρὶς νὰ γίνη ἀντιληπτὴ ἡ πτώσητου. Ἔτσι δὲν συντρίβεται, ἀφοῦ προηγήθηκε ἡ καρδιακὴ συντριβὴ μὲ τὴν μετάνοια ποὺ ἔδειξε.
Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ «μάχαιραν ἔδωκας, μάχαιραν θὰ λάβης»3, ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἂν δηλαδὴ «ἔδωσα μάχαιρα», κανονικὰ πρέπει νὰ ξοφλήσω μὲ μάχαιρα. Ὅταν ὅμωςσυναισθάνωμαι τὸ σφάλμα μου, μὲ μαχαιρώνη ἡ συνείδησή μου καὶ ζητάω συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεό, τότε πλέον παύουν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι καὶ δέχομαι ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἀγάπη Του σὰν βάλσαμο. Μέσα δηλαδὴ στὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἄβυσσος, βλέπουμε νὰ ἀλλάζη ὁ Θεός, ὅταν ἀλλάζουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν τὸ ἄτακτο παιδὶ συνέρχεται, μετανοῆ καὶ δέρνεται ἀπὸ τὴν συνείδησή του, τότε ὁ Πατέρας του τὸ χαϊδεύει μὲ ἀγάπη καὶ τὸ παρηγορεῖ. Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα νὰ μπορῆ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀλλάξη τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ! Κάνεις κακό; Ὁ Θεὸς σοῦ δίνει σκαμπιλάκι. Λὲς «ἥμαρτον»; Σοῦ δίνει εὐλογίες.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Δ’ «Οἰκογενειακή Ζωή» -131-
2Λουκ. 18, 14· βλ. καὶ Ματθ. 23, 12.
2Λουκ. 18, 14· βλ. καὶ Ματθ. 23, 12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου