Ο μοναχός ενδιαφέρεται για την σωτηρία την δική του και για την σωτηρία όλων των ζώντων και όλων των κεκοιμημένων.
Για τον μοναχό η πραγματική, η θεϊκή αγάπη βρίσκεται μέσα στον πόνο για την σωτηρία της ψυχής του και στον πόνο για την σωτηρία όλου του κόσμου.
Η αφιερωμένη ψυχή του μοναχού συντελεί να σωθούν όχι μόνον οι οικείοι του, αλλά ακόμη και οι συγχωριανοί του. Γι᾿ αυτό υπήρχε μία καλή παράδοση στην Μικρά Ασία, να υπάρχη έστω και ένας μοναχός από κάθε συγγένεια, για να πρεσβεύη για όλους. Στα Φάρασα, όταν γινόταν κανείς μοναχός, πανηγύριζε όλο το χωριό.
«Θα βοηθήση, έλεγαν, και το χωριό ακόμη».
Ο μοναχός βέβαια δεν λέει ποτέ «νά σώσω τον κόσμο», αλλά προσεύχεται για την σωτηρία όλου του κόσμου, παράλληλα με την δική του.
Και όταν ο Καλός Θεός ακούση την προσευχή του και βοηθήση τον κόσμο, πάλι ο μοναχός δεν λέει «εγώ έσωσα τον κόσμο», αλλά «ο Θεός έσωσε τον κόσμο». Ο μοναχός πρέπει να φθάση σε τέτοια κατάσταση που να πή: «Θεέ μου, μη με κοιτάς, μη με ελεής εμένα, αλλά τον κόσμο».
Όχι γιατί δεν έχει ανάγκη ο ίδιος του ελέους του Θεού, αλλά γιατί έχει πολλή αγάπη για τον κόσμο.
Για τον μοναχό η πραγματική, η θεϊκή αγάπη βρίσκεται μέσα στον πόνο για την σωτηρία της ψυχής του και στον πόνο για την σωτηρία όλου του κόσμου.
Η αφιερωμένη ψυχή του μοναχού συντελεί να σωθούν όχι μόνον οι οικείοι του, αλλά ακόμη και οι συγχωριανοί του. Γι᾿ αυτό υπήρχε μία καλή παράδοση στην Μικρά Ασία, να υπάρχη έστω και ένας μοναχός από κάθε συγγένεια, για να πρεσβεύη για όλους. Στα Φάρασα, όταν γινόταν κανείς μοναχός, πανηγύριζε όλο το χωριό.
«Θα βοηθήση, έλεγαν, και το χωριό ακόμη».
Ο μοναχός βέβαια δεν λέει ποτέ «νά σώσω τον κόσμο», αλλά προσεύχεται για την σωτηρία όλου του κόσμου, παράλληλα με την δική του.
Και όταν ο Καλός Θεός ακούση την προσευχή του και βοηθήση τον κόσμο, πάλι ο μοναχός δεν λέει «εγώ έσωσα τον κόσμο», αλλά «ο Θεός έσωσε τον κόσμο». Ο μοναχός πρέπει να φθάση σε τέτοια κατάσταση που να πή: «Θεέ μου, μη με κοιτάς, μη με ελεής εμένα, αλλά τον κόσμο».
Όχι γιατί δεν έχει ανάγκη ο ίδιος του ελέους του Θεού, αλλά γιατί έχει πολλή αγάπη για τον κόσμο.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» - 184 -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου