Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Η εργασία της ευχής
Eυχή ψιθυριστά ή με τον νού
Γέροντα, πώς είναι καλύτερα να λέω την ευχή;«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» Φωναχτά, ψιθυριστά ή με τον νού;
– Αν την λές φωναχτά, θα κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό να την λές πότε ψιθυριστά και πότε με τον νού.
Η ευχή με τον νού είναι το καλύτερο· επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε συνέχεια με τον νού, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια. Μπορείς να αρχίζης να την λές ψιθυριστά, να συνεχίζης με τον νού και ύστερα πάλι ψιθυριστά και πάλι με τον νού. Να κάνης αυτήν την εναλλαγή, μέχρι να καταλήξη η ευχή να γίνεται μόνο με τον νού, να γίνη δηλαδή νοερά, όπως και λέγεται «νοερά προσευχή». Τότε προσεύχεται κανείς με τον νού του και η καρδιά του σκιρτά, αγάλλεται· φθάνει στον θείο έρωτα, ζη ουράνιες καταστάσεις.
– Αυτό το διάστημα,
Γέροντα, κάθε φορά που μπαίνω στο κελλί μου, έχω μετεωρισμό και βλάσφημους λογισμούς.
Γιατί μου συμβαίνει αυτό;
– Ξέχασες, φαίνεται, την ευχή, και γι’ αυτό ο πειρασμός έστησε την σκηνή του έξω από το κελλί σου. Προσπάθησε στις κενές ώρες που έχεις στο κελλί, να λές την ευχή ψιθυριστά, για να διώχνης τον μετεωρισμό και τους λογισμούς που υποβάλλει ο εχθρός. Η ψιθυριστή ευχή πολύ βοηθάει στις ώρες της επιθέσεως, γιατί εκείνη την στιγμή χρειάζεται προσοχή, για να γλυτώση κανείς από την εχθρική φάλαγγα.
– Γέροντα, συμφέρει, όταν μου έρχωνται κακοί ή βλάσφημοι λογισμοί, να τους πολεμώ με αντιρρητικό πόλεμο115;
– Καλύτερα να τους πολεμάς με την ευχή παρά με αντιρρητικό πόλεμο.
Όσο μπορείς, να μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής, και να μη συζητάς με τον νού σου «τούτο» ή «εκείνο». Να καλλιεργήσης την ευχή, η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.
Όπου βρεθής να λές την ευχή
– Γέροντα, τί να προσέξω περισσότερο;
– Να στρωθής, να συμμαζευτής καί, όπου βρεθής, να λές την ευχή με τον νού και με την καρδιά σου, ζητώντας το έλεος του Καλού Θεού για τον εαυτό σου, για όλους τους ζώντες και για όλους τους κεκοιμημένους. Κι όταν κουράζεσαι από την ευχή, να ψάλλης δυνατά το αργό «Κύριε ελέησον» ή ένα τροπάριο.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» -
115 Αντιρρητικός πόλεμος σημαίνει να αντικρούη κανείς τους κακούς λογισμούς
φέρνοντας αντίστοιχους καλους!

 

 

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οἱ Ἕλληνες δὲν πειθαρχοῦν εὔκολα.
Οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ πιστεύουν στὸ ἀλάθητο τοῦ πάπα. Ἐμεῖς πιστεύουμε στὸν λογισμό μας καὶ ἔχουμε ὅλοι τό... ἀλάθητο! Γιατί λένε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔχουν καλὴ πολιτική; Ἐπειδὴ λίγοι Τοῦρκοι εἶναι μυαλωμένοι καὶ οἱ περισσότεροι κοιμισμένοι· γίνονται λοιπὸν ἀρχηγοὶ οἱ λίγοι ποὺ εἶναι μυαλωμένοι καὶ οἱ ἄλλοι ὑπακούουν φυσιολογικά.
Οἱ Ἕλληνες, ἐπειδὴ σχεδὸν ὅλοι ἔχουν πολὺ μυαλό, θέλουν ὅλοι νὰ κυβερνοῦν, νὰ διατάζουν, καὶ δύσκολα ὑποτάσσονται. Καὶ οἱ Ἰταλοὶ ἔλεγαν: «Στοὺς δέκα Ἕλληνες οἱ πέντε θέλουν νὰ κάνουν κουμάντο»!Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι θέλουμε νὰ πᾶμε κάπου· μπορεῖ ἕνας νὰ ξέρη ἕνα μονοπάτι ποὺ εἶναι λίγο συντομώτερο, ὁ ἄλλος νὰ ξέρη ἕνα ἄλλο ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ὁ ἄλλος κάποιο ἄλλο, καὶ νὰ ἀρχίση ὁ ἕνας νὰ ἐπιμένη «ὄχι, νὰ πᾶμε ἀπὸ ἐδῶ, εἶναι καλύτερα», ὁ ἄλλος «ὄχι, νὰ πᾶμε ἀπὸ ἐκεῖ», καὶ τελικά, ἂν δὲν διατάζη ἕνας, μπορεῖ νὰ περάσουν ὧρες, μέρες, χωρὶς νὰ ξεκινήσουν καὶ νὰ βρίσκωνται στὸν ἴδιο τόπο.
Ἂν ὅμως διατάζη κάποιος καὶ πῆ «ἀπὸ ̓κεῖ θὰ πᾶμε», ἐπειδὴ ξέρει ἐκεῖνον τὸν δρόμο, ἔστω καὶ ἂν εἶναι μακρύτερος, θὰ φθάσουν κάποτε. Ἂν φυσικὰ αὐτὸς ποὺ διατάζει ξέρη τὸν συντομώτερο δρόμο, αὐτὸ εἶναι τὸ καλύτερο. Ἀλλά, ἔστω καὶ ἂν ξέρη τὸν μακρύτερο, πάλι θὰ φθάσουν μὲ τὴν διαταγή.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -124-