Γέροντας Παΐσιος: Ἀγάπη χωρὶς "ἐγὼ"

Γέροντας Παΐσιος: Ἀγάπη χωρὶς "ἐγὼ"

 

 

- Γέροντα ποιὸ εἶναι τὸ μέτρο τῆς ἀγάπης;
- Τὸ "ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἐγὼ ἠγάπησα ὑμᾶς".
Μὲ αὐτὸ ὁ Χριστὸς ἐννοεῖ ὅτι πρέπει πάντοτε νὰ θυσιαζόμαστε γιὰ τοὺς ἄλλους, ὅπως Ἐκεῖνος θυσιάστηκε γιὰ μᾶς.
- Μπορεῖ Γέροντα, μέσα στὴν θυσία νὰ ὑπάρχει θέλημα;

- Ναί, μπορεῖ. Θυμᾶμαι - λαϊκὸς ἤμουν ἀκόμη -, κάποιος Κονιτσιώτης, ἀμέσως μετὰ τὴν Ἀνάσταση ἔλεγε εἰς ἐπήκοον πάντων:"Θὰ πάω πάνω στὸ Μοναστήρι, στὴν Παναγία, νὰ ἀνάψω τὰ καντήλια".
Μὲ τὸν τρόπο ὅμως ποὺ τὸ ἔλεγε, ἔβλεπες ὅτι εἶχε ὑπερηφάνεια, θέλημα.
Πήγαινε λοιπὸν τὴν νύχτα στὸ μοναστήρι, γιὰ νὰ ἀνάψη τὰ καντήλια, δύο ὧρες δρόμο νὰ πάη καὶ δύο νὰ γυρίση.
Καὶ τί δρόμο; κακοδρόμο. Καὶ στὸ ἐκκλησάκι ἦταν ὅλα ἐγκαταλελειμμένα, πετάμενα ἐδῶ κι ἐκεῖ ποὺ νὰ βρῆ καντηλήθρα καὶ φιτίλο. Καὶ τελικά, ἔκανε ὅλον αὐτὸν τὸν κόπο καὶ ὅλα πήγαιναν χαμένα.
Ἂν τοῦ ἔλεγε κανεὶς "τώρα ποὺ θὰ πᾶς στὸ σπίτι σου ἄναψε τὸ καντήλι", μπορεῖ καὶ νὰ μὴν τὸ ἄναβε.
Ἂν ἤθελε πραγματικὰ νὰ κάνη θυσία, ἔπρεπε νὰ πάη ἁπλά, ἀθόρυβα, στὸ μοναστήρι καὶ νὰ ἀνάψη τὰ καντήλια.
- Δηλαδή, Γέροντα, μπορεῖ κάποιος νὰ κάνη μιὰ θυσία ἀπὸ ὑπερηφάνεια;
- Πῶς δὲν μπορεῖ; Μπορεῖ νὰ θυσιάσει , ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν ζωή του καὶ ἀγάπη νὰ μὴν ἔχη.
- Ἔχει ἀξία αὐτὴ ἡ θυσία;

- Δὲν θυμᾶσαι τί λέει πάλι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος;
"Ἀγάπην δὲ μὴ ἔχων, οὐδὲν εἰμί". Ἡ θυσία, γιὰ νὰ εἶναι κατὰ Θεόν, πρέπει νὰ μὴν ἔχει ἀνθρώπινα στοιχεῖα, ἰδιοτέλεια, ὑπερηφάνεια κ.λ.π.
Ὅταν θυσιάζεται κανεὶς ταπεινά, τότε ἔχει ἀγάπη καὶ τότε συγκινεῖ τὸν Θεό.
Ὅταν μιλάω γιὰ ἀγάπη μιλάω γιὰ τὴν ἀληθινή, τὴν γνήσια ἀγάπη ποὺ ἔχει ἀρχοντιά.
Γιατί μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀναπαύεται μὲ τὸν λογισμό του ὅτι ἔχει ἀγάπη, ἐπειδὴ τὰ δίνει ὅλα, καὶ ὅμως ἀγάπη νὰ μὴν ἔχει, ἐπειδὴ μέσα στὴν ἀγάπη τοῦ αὐτή, ἔχει τὸν ἑαυτό του, ἐπειδὴ δηλαδὴ ἀποβλέπει σὲ ἀτομικό του συμφέρον.
Γιὰ νὰ εἶναι γνήσια ἡ ἀγάπη μας, πρέπει νὰ τὴν ἐξαγνίσουμε, νὰ βγάλουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας.
Καὶ ὅταν ὅλοι βγάζουν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ τὴν ἀγάπη τους, τότε ὁ ἕνας εἶναι μέσα στὸν ἄλλο καὶ ὅλοι εἶναι ἕνα καὶ εἶναι πιὰ ἑνωμένοι ἀπὸ τὴν μία ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Καὶ μέσα στὸν Χριστὸ εἶναι ὅλα τα προβλήματα λυμένα, διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μᾶς διαλύει ὅλα τα προβλήματα.


ἀπὸ τὸ βιβλίο: Πάθη καὶ Ἀρετὲς
ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον "Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος"
Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

 http://xristianikes-skepseis.blogspot.gr