ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ, Η ΥΠΟΜΟΝΗ.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ, Η ΥΠΟΜΟΝΗ.

                              
                                         



                                

                                                              

            
                                              

                                                                                   ΥΠΟΜΟΝΗ 

Υπομονή, μία λέξη που λέγεται πολλές φορές την ημέρα από τον άνθρωπο και που συνήθως του βαραίνει την ψυχή.  Υπομονή στην δουλειά, υπομονή στην ασθένεια, υπομονή για τα παιδιά… υπομονή – υπομονή…  Όμως δεν γνωρίζουμε ότι η υπομονή είναι τρόπος ύπαρξης ζωής, είναι τρόπος δημιουργίας και ολοκλήρωσης των γεγονότων που συμβαίνουν στη ζωή μας. 
Να το δούμε λίγο στην πράξη. Πώς π.χ. θα ένιωθε μια γυναίκα όταν την μία μέρα γινόταν η σύλληψη του μωρού της και την άλλη το γεννούσε; Ή την επόμενη το έβλεπε φαντάρο; Πότε θα προλάβαινε να δει τις αλλαγές στο σώμα της και να νιώσει την ύπαρξη της ζωής που έφερνε μέσα της, να χαρεί και να απολαύσει το γεγονός αυτό;   Δεν πρέπει να κάνει υπομονή εννέα μήνες για να ολοκληρωθεί η κύηση και να έχει αυτό που θέλει;  Ο γεωργός καλλιεργεί το χωράφι του, σπέρνει το σπόρο και περιμένει, για να το δει να φυτρώσει – μεγαλώσει και να δώσει καρπό.  Το δέντρο που φυτεύουμε δεν θέλει τον χρόνο του για ν’ αναπτυχθεί; Υπομονή δεν κάνουμε και γι’ αυτό;  Για όλα χρειάζεται υπομονή. Γιατί η υπομονή είναι μεταβατική περίοδος, για ανάπτυξη, για ωρίμανση, για αντιμετώπιση του κάθε τι που γευόμαστε στη ζωή.  Όλη μας η ζωή είναι υπομονή. Στον χρόνο που περιμένουμε να ολοκληρωθούν τα γεγονότα, άλλο ολοκληρώνεται και παίρνουμε  τους καρπούς και άλλο αναδύεται για να ολοκληρωθεί.   Στη ζωή μας λοιπόν που είναι μια πορεία υπομονής, κόβουμε τους καρπούς.   Η υπομονή μοιάζει με τους ώριμους καρπούς, ενώ η ανυπομονησία, με τα ανώριμα φρούτα, που απ’ έξω φαίνονται ώριμα και μέσα είναι ξινά!  Υπομονή χρειάζεται στην ζωή μας την κοσμική, στις δοκιμασίες που μας έρχονται, αλλά και στην πνευματική. Υπομονή, για να αποχτήσουμε τις αρετές, υπομονή για να καθαρίσουμε την καρδιά μας από τα πάθη μας.  Αν γνωρίζει ο άνθρωπος ότι η υπομονή είναι ο τρόπος που λειτουργεί και αντιμετωπίζει τα γεγονότα στη ζωή του, τότε ελευθερώνεται από το βάρος που προκαλεί στην ψυχή, η λέξη υπομονή και ηρεμεί.  Με υπομονή (χρόνο) δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο. Σε έξι μέρες τον ολοκλήρωσε. Με υπομονή λειτουργεί όλη η κτίση. Χρόνο χρειάζεται το άνθος για να γίνει καρπός. Με υπομονή λειτουργεί στην ζωή του και ο άνθρωπος, συντονίζεται με ολόκληρη την δημιουργία και τον Δημιουργό Του!  Γι’ αυτό ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του τού δίνει το χρόνο για να υπομένει και να ολοκληρώνεται, γιατί η υπομονή έχει αγάπη. Όπως άλλωστε το είπε και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μέσα στο ευαγγέλιο «εν τη υπομονή υμών, κτήσασθε τας ψυχάς υμών». 

 http://logixaritoskaisofias.blogspot.gr

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν και την θέση. Τον αδικούν, τον πατούν  «πατούν επί πτωμάτων», έτσι δεν λέγεται;

Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα πάνω σαν τον φελλό, θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή.

Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. Αυτός που θέλει να ζήσει με αρετή και να είναι τίμιος στην δουλειά του, είτε εργάτης είναι είτε έμπορος είτε οτιδήποτε είναι, πρέπει να το πάρει απόφαση ότι, όταν αρχίσει την δουλειά του, θα φθάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει λ.χ. ούτε τα ενοίκια, αν έχει μαγαζί, για να του έρθει η ευλογία του Θεού.

Όχι όμως να πηγαίνει με τον σκοπό: «Αν φθάσω μέχρις εκεί, μετά θα έχω πελατεία»! Να μην πάει με τέτοιο σκοπό, γιατί τότε ο Θεός δεν θα του δώσει.

Αλλά όταν πει: «Θα ζήσω κατά Θεόν, δεν θα κάνω αδικίες, θα πω ότι αυτό αξίζει πενήντα δραχμές και εκείνο διακόσιες δραχμές», ο Θεός δεν θα τον αφήσει. Κάποιος άλλος εν τω μεταξύ εκείνο που θα το δίνει αυτός πενήντα δραχμές, θα το δίνει πεντακόσιες δραχμές και θα πλουτίσει.

Τελικά όμως ο απατεώνας αυτός θα φθάσει σε σημείο να μην έχει να πληρώσει ούτε τα ενοίκια και θα το κλείσει το μαγαζί του, γιατί ο κόσμος πληροφορείται, ενώ σιγά-σιγά ο τίμιος δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα από την πελατεία που θα έχει· θα παίρνει συνέχεια υπαλλήλους! Αλλά στην αρχή θα δοκιμασθεί. Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών· περνάει από τα λανάρια.

Όταν πάει κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. Ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάσει. Το κυριότερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει! Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. 

Και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; Την δικαιούται. Όλη η βάση εκεί είναι. Από ’κει και πέρα να μη φοβάται τίποτε. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναπαύεται ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι στην κάθε ενέργειά μας, και τότε θα έχουμε την ευλογία του Χριστού, της Παναγίας και των Άγιων μας, και το Άγιο Πνεύμα θα επαναπαύεται σ’ εμάς.

Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τιμιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχει Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχει τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχει, αν είναι τίμιος, δέχεται την Θεία Βοήθεια. Και αν έχει και Τιμιόξυλο, τότε!… 

 http://stonagona.blogspot.gr