ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕΛΕΒΗ

Μαρτυρια κυριας Ελενης και Γιαννη απο Κιλκις. Δευτερη μαρτυρια.

Σημερα θα αναφερθουμε σε ενα γεγονος που εχει σχεση παλι με την κυρια Ελενη γιατι το προβλημα αυτο με τα νευρα και τις αποτομες αντιδρασεις το ειχε αρκετο καιρο πριν. Ηταν το 1997 μας λεει η Ελενη και η ζωη της δεν ηταν ηρεμη. Ο Γιαννης ο συζυγος της, στενοχωριοταν πολυ με την κατασταση αυτη της γυναικας του κι εψαχνε να βρει τι φταιει και πως θα ηρεμησει η ζωη τους. Μια κυρια του ειπε οτι στην Παναγια Μαλεβη υπαρχει μια θαυματουργη εικονα της Παναγιας κι οτι πολλοι ανθρωποι βρηκαν θεραπεια εκει. Αποφασισαν να πανε λοιπον στην Πελοποννησο και ηρθε κι αυτη η κυρια μαζι τους γιατι το ηξερε το μοναστηρι. Φθασανε και πηγαν να προσκυνησουν, ειχε μια ακολουθια και στο τελος τους ειπανε να πανε να προσκυνησουν. Απεναντι απο την εικονα σε ενα στασιδι καθοταν η ηγουμενη. Πηγε πρωτα η Ελενη να προσκυνησει , αφησε οπως μας λεει , μαλλον πεταξε, με νευρα παραπερα την τσαντα της, ειχε και καποια φυλαχτα εκει μεσα, φιλησε την εικονα κι εφυγε εξω. Η επομενη ηταν η κυρια Αννα που συνοδευσε το ζευγαρι. Εκεινη ειχε την εμπειρια και γνωση οτι αυτη η εικονα μυροβλυζει. Αισθανθηκε τα χειλη της υγρα και με χαρα πηγε να σκουπισει το μυρο και να παρει λιγο σαν φυλακτο. Οχι εσυ, δεν ειναι για σενα της λεει η ηγουμενη, το μυρο ειναι για την προηγουμενη κυρια που προσκυνησε πριν απο εσενα, της το κανει δωρο η Παναγια! Τωρα μου το ειπε η Παναγια αυτο, το εστειλε στην κυρια που προσκυνησε πριν, το εχει αναγκη. Εγω λεει η Ελενη ειχα βγει εξω αμεσως, δεν περιμενα και τους αλλους να τελειωσουν και πηγα για μια αναγκη μου. Βγηκαν και με ψαχνανε, καποια στιγμη βλεπω την ηγουμενη να με φωναζει να παω κοντα της. "Ελα παιδι μου να παρεις το δωρο σου, σου το στελνει η Παναγια, το χρειαζεσαι και να αλειφεσαι καθημεριανα διοτι μου ειπε οτι υποφερεις απο μαγεια και οτι θα γινεις καλα" και μου εδωσε το μυρο της εικονας του Ευαγγελισμου της Θεοτοκου." Να πω την αληθεια ουτε ηξερα ποια ηταν η θαυματουργη εικονα κι ουτε ειχα ρωτησει κιολας, εκεινο τον καιρο δεν ημουν καλα".

Σας ειχαμε αναφερει την μαρτυρια αυτου του ιδιου ανδρογυνου χθες απο τον π. Ζωσιμα. Το θεμα οπως μας το διηγηθηκε η κυρια Ελενη εχει κι αλλα σκελη, γιατι αργησε να βρει την ηρεμια της με το θεμα των νευρικων εκρηξεων, αυτη πιστευει οτι οντως τελικα ειχε να κανει με την μαγεια διοτι κι ο πνευματικος της, μια αγιασμενη Αγιορειτικη μορφη οταν καποτε πριν λιγα χρονια πηγε να φιλησει το σταυρο που της εβαλε μπροστα της, την ειδε να λιποθυμαει και της ειπε οτι αυτο θα φυγει , ειναι γιατι οντως εχει μαγεια οπως της ειπαν και ο π. Ζωσιμας αλλα και η τοτε ηγουμενη της Παναγιας Μαλεβης. Τωρα ειναι απολυτως καλα, ηρεμη και με ελαχιστα προβληματα υγειας οπως ολοι οι ανθρωποι απο τα 45 και πανω.

ΠΑΤΗΡ ΖΩΣΙΜΑΣ, Ι.Μ. ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

ΠΑΤΗΡ ΖΩΣΙΜΑΣ, Μονή Αγίου Παντελεήμωνα Πεντέλης , ΑΘΗΝΑ.
Μαρτυρία κυρίου Γιάννη και κυρίας Ελένης από Κιλκίς.
Κατά το έτος 2001 θελήσαμε να επισκεφτούμε τον πατέρα Ζωσιμά γιατί μας είχαν πεί ότι είναι πολύ καλός καί είχε καί τον σταυρό του παπα Σίμωνα του Αρβανίτη γιά να διαβάσει και να με σταυρώσει  που έπασχα από μιά ανεξήγητη νευρικότητα καί ταραχή. Πετούσα πράγματα, έσπαγα καί  'ημουν συνεχώς μέσα στά νεύρα. Είχα καί πρόβλημα με το εντερό μου. Πήραμε το τηλέφωνο του προσκυνήματος από κάποιον φίλο καί προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με τον πατέρα Ζωσιμά. Δέν απαντούσε κανείς. Οπότε χωρίς δεύτερη σκέψη απο βραδύς ο Γιάννης αποφάσισε να πάμε απρόσκλητοι και ξεκινήσαμε από Κιλκίς γιά Αθήνα. Φθάσαμε 6 το πρωί. Ήταν πολύ νωρίς. Έτσι χασομερήσαμε λίγο εκεί γύρω γιά ένα καφέ καί κατά τίς 11 είμασταν έξω από την πόρτα. Όπως μας είπε  μετά  η βοηθός εκεί του μοναστηριού, της λέει ο π. Ζωσιμάς πριν ακόμη εμείς χτυπήσουμε κουδούνι:  "πήγαινε να ανοίξεις την εξώθυρα ήρθαν τα παιδιά καί περιμένουν να μπούν μέσα". " Μά πάτερ σήμερα είναι ημέρα που δέν δεχόμαστε κόσμο, κανείς δέν έρχεται τέτοια μέρα". " Πήγαινε σου λέω ευλογημένη, είναι έξω τα παιδιά και περιμένουν , ξέρω τι σου λέω". Και τότε χτυπήσαμε κουδούνι κι ερχόμενη μας βλέπει καί λέει: "Ω! αλήθεια το έλεγε ο πάτερ"! Καί μάς διηγήθηκε την σκηνή πού σας περιέγραψα. Μπαίνοντας στο μοναστήρι γυρνάει πρός  την Ελένη καί της λέει,  "έλα Ελένη κάθησε εδώ δίπλα μου"! χωρίς κάν να ξέρει το ονομά της. Πήρε τον σταυρό του παπά Σίμωνα καί την διάβασε πολλές φορές λέγοντας καί κάποις προσευχές. Μετά λέει στην βοηθό του " να κάνουμε καί μια σούπα στην Ελένη, πρέπει να κάνουμε το τραπέζι στην Ελένη, , έχει καί πρόβλημα με το εντερό της"!!  Όντως είχα καί είχα πάει καί στο νοσοκομείο παλιότερα γι' αυτό το πρόβλημα. Μου συνέστησε να μην τρώω βαριά φαγητά κι ότι θα γίνω καλά μου είπε. Με πολύ ήρεμο τρόπο καί χωρίς να μέ ταράξει μου είπε καί το βασικότερο. " Κάποιο παλληκάρι χωρίς να θέλει το κακό σου (μαλλον απο ερωτα για μενα), σου έκανε μάγια 'οταν ήσουν 16 χρονών . Άν ήξερε τι θα τραβήξεις από αυτά δέν θα το έκανε. Όμως όλα θα περάσουν". Όντως καί το πρόβλημα με το έντερο πέρασε και  σιγά σιγά και τα νεύρα , οι ταραχές και κακοδιαθεσία κι αυτά εξαλήφθηκαν.

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΚΕΙΜ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ, ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

Μαρτυρία κυρίου Τάσου
Το 2009 θέλαμε να επισκεφτούμε τους Αγίους Τόπους για την Ανάσταση κι όλη βέβαια την Μεγάλη Εβδομάδα. Με δυσκολία τα καταφέραμε και με την  παρότρυνση της κυρίας Λ. που είχε την εποπτεία της διοργάνωσης  του προσκυνήματος πήρα μαζί μου και μια αγιογραφία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Την ημέρα της Αναστάσεως, το απογευματάκι μας είπαν οτι ο πατήρ Ιωακείμ θα περάσει με ενα λεωφορειάκι να μας  πάρει σαν γκρούπ απο την Νέα Πύλη. Πήρα μαζί μου και την εικόνα , ήταν σε πανί ,τοιχογραφία μικρή 60 Χ 80 και τυλιγμένη σε ρολό αλλά απο την μεριά πού φαίνεται μόνο το χρώμα του πανιού, δλδ. το λευκό μέρος. Όντως πηγαίνοντας εκεί τον είδαμε να μας περιμένει με κάποιους γνωστούς καθισμένος σε κάτι κολωνάκια που υπήρχαν εκεί. Προσωπικά δέν τον ήξερα καί προχωρώντας πρός την παρέα  που καθόταν εκεί γυρνάει πρός εμένα και μου λέει. Τί ωραίος Πρόδρομος άνοιξε να τον δούμε!! Φαντάστηκα ότι κάποιος τού είπε γιά την εικόνα και ήξερε ότι είναι ο Πρόδρομος. Τήν είδε , μού ευχήθηκε καλή επιτυχία στήν ζωή μου και πήγαμε στό μοναστήρι του στην Ανάληψη του Σωτήρος. Εκεί μας είχε καλέσει για να κάνουμε Πάσχα μαζί και είχε διάφορα φαγητά για το Πασχαλινό τραπέζι. Πρώτα κάναμε μια λιτανεία των εικόνων κατά το έθιμο του μοναστηριού. Είχε πολλές εικόνες και είχαν μαζευτεί αρκετοί πιστοί εκτός από το δικό μας γκρουπάκι. Πήγα να πάρω κι εγώ μια εικόνα και μου λέει περίμενε εσύ. Έδωσε όλες τις εικόνες σε διάφορους πιστούς και μείναμε 3 άνθρωποι και 2 εικόνες στο τέλος. Σημειωτέον δεν του είχα αναφέρει ούτε το όνομα μου. Ήμασταν δυο άντρες και μια ηλικιωμένη κυρία. Ήταν ο Παντοκράτωρ  σε μια μεγάλη στρογγυλή εικόνα πάνω από μέτρο η διάμετρος και μια μικρή φορητή εικόνα. Σκέφτηκα ότι οι δυο άντρες έπρεπε να πάρουμε την εικόνα την μεγάλη και η κυρία που ήταν και ηλικιωμένη την μικρή. Όχι εσύ μου λέει, έλα εδώ εσύ λέει στην κυρία και στον άλλο άνδρα. Απόρησα! Βρε θα αντέξει σε όλη αυτήν την περιφορά  η γυναίκα;, σκέφτηκα. Έλα μου λέει κι εσύ πάρε αυτήν την εικόνα, αυτή είναι για σένα! Ήταν η Αγία Αναστασία!Γιόρταζα εκείνη την ημέρα και ήθελε φαίνεται να τιμήσει την  ονομαστική μου εορτή με την συνονόματη μου Αγία! Τελειώσαμε την λιτανεία, μετά μας είπε λίγα λόγια για το μοναστήρι, για το μαρτύριο της μητέρας του, που είναι άφθαρτο το λείψανο της, για τις επιθέσεις που δέχτηκε από τους φανατικούς εκεί στην περιοχή, που ήταν και μετά πήγαμε για φαγητό. Κατά την διάρκεια του φαγητού συζητούσαμε πηγαδάκια πηγαδάκια διάφορα θέματα. Λέω σε κάποιον φίλο, που φιλοξενούνταν στο μοναστήρι του π. Ιωακείμ: " Πέτρο εσύ του ανέφερες για την εικόνα και με διαφήμισες  φαίνεται, σας είδα καθόσασταν μαζί στην Νέα Πύλη όταν μας περιμένατε να μας παραλάβετε με το λεοφωρειάκι". "Όχι , ούτε καν το θυμήθηκα να πω την αλήθεια" μου  λέει. Άρα κάποια άλλη από το γκρουπ θα τον είδε και το είπε σκέφτηκα. Ήμουν περίεργος, γιατί δεν μου είπε τίποτα  ο πατήρ για το πώς ήξερε ποιός ήταν μέσα στο πανί που είδε στα χέρια μου και πως ηξερε οτι ηταν αγιογραφία; Άντε πες ότι το φαντάστηκε και πώς ηξερε πως ήταν ο Πρόδρομος; Ρώτησα  όλα τα μέλη του γκρουπ μην και κάποιος του το είχε πει. Κανένας!! "Μα" μου λέει η κυρία Φωτεινή, που της είχε δώσει να κρατήσει τον Παντοκράτορα, "αυτός παιδί μου έχει χάρισμα, δεν είδες, που αντί να δώσει σε σενα τον Παντοκράτορα τον έδωσε σε μενα; Εγώ εκείνη την ώρα έλεγα μέσα μου, αχ! να μπορούσα να κρατήσω αυτήν την εικόνα στην λιτανεία , να μου δώσει δύναμη ο Κύριος και να μου πει εμένα ο παπα Ιωακείμ να την κρατήσω, δεν είδες ότι διάλεξε εμένα και σε σενα έδωσε την μικρή;". Αν είναι έτσι σκέφτηκα όντως έχει κάτι σαν διορατικό, γιατί και μένα δεν ξέρει πώς με λένε και μου έδωσε την Αγία Αναστασία ! Δεν άντεξα και προς το τέλος τον ρώτησα:" Πάτερ Ιωακείμ σου είπε κάποιος για μένα ότι αγιογραφώ; Σου είπαν ότι είχα μαζί μου τον Αγιάννη τον Πρόδρομο"; "Όχι κανείς δεν μου είπε τίποτα" μου απαντά. "Και πώς ήξερες ότι ήταν η εικόνα του Προδρόμου"; " Να είδα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και είπα..." μου απάντησε με συστολή ο π. Ιωακείμ. Κατάλαβα ότι τελικά είχαν δίκιο όταν μου λέγανε ότι έχει ιδιαίτερη χάρη αυτός ο άνθρωπος. Σκέφτηκα αν θα ξαναπήγαινα στους αγίους Τόπους σε μια επόμενη φορά να πάω πάνω στο μοναστήρι να φιλοξενηθώ, γιατί είχε πλέον ανεβεί πολύ στα μάτια μου αυτός ο άνθρωπος, αλλά δεν πρόλαβα. Παραμονή της Αναλήψεως την ίδια χρονιά έφυγε για τον ουρανό και πήγε να αναπαυτεί μαζί με την μάρτυρα μητέρα του!! Ας πρεσβεύει από εκεί και για όλους εμάς. Αμήν!

ΠΑΤΗΡ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΪΒΑΖΙΔΗΣ ΑΠΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ

Μαρτυρία κυρίας Ελένης απο Γερμανία
Γνώρισα τον π. Μελέτιο μέσω μιας φίλης . Με τον π. Μελέτιο μιλούσα για περίπου 2 χρόνια, αλλά μόνο τηλεφωνικά. Κάποια στιγμή, μετά από τα 2 χρόνια, πήγαμε με τον άνδρα να τον συναντήσουμε και προσωπικά. Με το που άνοιξε η πόρτα, έλαμπε ολόκληρος και για 2-3 δευτερόλεπτα έμεινα άναυδη. ''Τι έπαθες; Σοκαρίστηκες;'', μου είπε. Είναι αλήθεια, ότι όντως είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό.Τώρα θα σας διηγηθώ ένα σημαντικό γεγονός:
 Κατά το διάστημα, που μιλούσαμε τηλεφωνικά μόνο, είχα μεγάλο πρόβλημα με αλλεργίες, που είχαν να κάνουν κυρίως με το φαγητό. Το σιταρένιο ψωμί κι όλα τα ζυμαρικά μου προκαλούσαν μεγάλο πρόβλημα, όπως και οι πατάτες. Είχα αδυνατίσει πάρα πολύ, λόγω του ότι έτρωγα ελάχιστα και συνεχώς τα ίδια και τα ίδια. Ο γιατρός, που με εξέτασε με υποχρέωσε για λόγους υγείας να τρώω προϊόντα από Dinkel (προφανώς ζέα), τα οποία σημειωτέον είναι και πολύ ακριβά. Η αλλεργία αυτή είναι σοβαρής μορφής και κατά την εκτίμηση του γιατρού σχεδόν ανίατη με ιατρικές μεθόδους. Εγώ εξέφρασα το πρόβλημα μου στον πατέρα Μελέτιο κι αυτός συνέχεια με συμβούλευε να πιστέψω, ότι όλα μπορεί να τα θεραπεύσει ο Θεός. Κάποια στιγμή αισθάνθηκα, ότι θα πρέπει να κάνω ξανά εξετάσεις, για να δω τί γίνεται με αυτήν την αλλεργία επιτέλους, γιατί είχα αδυνατίσει ανησυχητικά πολύ και επίσης είχα τη διαίσθηση ότι οι προσευχές του γέροντα ίσως είχαν εισακουστεί. Πήγα στο γιατρό, με εξέτασε κι είπε στις νοσοκόμες να μου πάρουν αίμα, επειδή παρατήρησε κάτι πάνω μου που τον έκανε να αναφωνήσει : '' Αποκλείεται, αυτό δεν είναι δυνατόν!''. Εγώ προσωπικά δεν κατάλαβα, για ποιον  λόγο πήρε αυτήν  την  έκφραση και τρόμαξα. Επίσης μου είπε, να πάω ξανά εκεί με κάποιον που γνωρίζει καλά την Γερμανική, επειδή εγώ δεν την γνώριζα καλά τη γλώσσα. Πήγα στο σύζυγο μου και του είπα, πως κάτι σημαντικό είχε συμβεί, γιατί το ύφος του γιατρού φαινόταν ταραγμένο. Πήγαμε μαζί, μετά από κανά δυο μέρες, στο ιατρείο, γιατί ο άνδρας μου μιλάει καλά τα γερμανικά κι ο γιατρός του είπε στα Γερμανικά : '' Gott sei  dank(δλδ. δόξα τω Θεώ), εξαφανίστηκε η αλλεργία.'' Απλώς έπρεπε πλέον να προσέξω να μην παχύνω, γιατί οπωσδήποτε  λόγω της στέρησης θα άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο, να απολάυσει αυτα τα προϊόντα που 5 με 6 χρόνια τα είχα στερηθεί. Εγώ μετά από αυτό γύρισα κατευθείαν στο σπίτι και τηλεφώνησα στον πατέρα Μελέτιο. Πριν προλάβω να πω κάτι μου είπε: ''Ούτε ένα ευχαριστώ δεν μου λες Ελένη!''. Βέβαια το είπε αστειευόμενος, γιατί γνώριζε ήδη ότι έχω θεραπευτεί, πριν ακόμα προλάβω να του το πω. Άλλωστε μου έλεγε στο παρελθόν, ότι ξοδεύω πολλά χρήματα για το φαγητό, γιατί αυτά που μου συνέστησε ο γιατρός να τρώω κοστίζουν σχεδόν 3πλάσια από τα κανονικά. Οι προσευχές αυτού του ανθρώπου με βοήθησαν πολύ και τον ευχαριστώ πολύ γι´αυτό, ακόμα κι εκεί που βρίσκεται τώρα. 

ΠΑΤΗΡ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

π. Θεολόγος  ο " κουφός" από τα Κατουνάκια και άγιος  Παίσιος μαρτυρία κυρίου Αναστάση
Το 1992 μας διηγείται ο κύριος Αναστάσης είχαν επισκεφτεί και φιλοξενούνταν εκεί, με ένα δικό του άνθρωπο μαζί, σε ένα κελλί στην σκήτη της μικράς Αγίας Άννας. Εκεί που συζητούσαν με τους πατέρες της καλλύβης ακούστηκαν κάποιες δυνατές φωνές από έξω. "Θα είναι ο πατήρ Θεολόγος" είπαν οι πατέρες, δεν ακούει και φωνάζει λίγο δυνατά. Είναι πολύ καλός ο γέροντας και με χάρισμα" μας είπαν. Ζει εδώ στα Κατουνάκια λίγο παραπέρα και μένει μόνος του σε ένα φτωχό καλλυβάκι, κάπου κάπου τους στέλνουμε καμμιά ευλογία, γιατί είναι πολύ φτωχός, αλλά αγωνιστής μοναχός. Όντως φαινόταν μεγάλος σε ηλικία και πολύ κουρασμένος από την άσκηση ο γέροντας. Εμείς φιλοξενούμασταν εκεί στην καλλύβη για λίγες μέρες και η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να ακούσουμε και κάποιον λόγο από αγιασμένες μορφές της περιοχής. Ήταν βέβαια γνωστό ότι εκεί στην περιοχή ζούσε κι ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, αλλά ήταν άρρωστος. Την μεθεπόμενη θα επισκεπτόμασταν και τον γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα  και  για να πω την αλήθεια εγώ είχα ετοιμάσει  και  9 ερωτήσεις, περισσότερο οικογενειακής και προσωπικής φύσεως  και τις είχα καταγράψει σε ένα χαρτάκι  να τις θέσω στον πατέρα Παΐσιο. Τον γνώριζα, τον Άγιο τώρα πλέον Παΐσιο, και τον είχα επισκεφτεί άρκετες φορές πριν, αλλά αλήθεια δεν τον είχα απασχολήσει ποτέ με προσωπικά θέματα παρά μόνο μια φορά με μια τελείως επουσιώδη ερώτηση. Ε! είπα αφού θα πάμε πολύ πρωί και μάλλον θα είναι μόνος του, (γιατί τα λεωφορεία με τον κόσμο ερχόταν απόγευμα και τότε πάντα είχε πολύ κόσμο), ευκαιρία είναι να ρωτήσω στον π. Παΐσιο αυτά που με απασχολούσαν. Πάμε τώρα στην ουσία του πράγματος. Μπήκε μέσα ο πατήρ Θεολόγος, μας χαιρέτησε, ε ήταν και λίγο φλυαρός απ` ότι μας τόνισαν οι πατέρες και μας ρωτούσε από που είμαστε, που ζούμε, επάγγελμα κλπ. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυπίστεψα, γιατί δεν είχα ξανακούσει κάτι ποτέ γι´ αυτόν, ότι είναι αυτό το χαρισματικό πρόσωπο όπως μας τον παρουσίασαν οι πατέρες. Δεν άκουγε κιόλας, εμείς βέβαια αν χρειαζόταν του γράφαμε και τις ερωτήσεις σε ενα χαρτί, γιατί ενώ είχε το αισθητήριο να διαβάζει το στόμα μας όταν ρωτούσαμε, καμμιά φορά οι ερωτήσεις ήταν μεγάλες και έπρεπε να τις γράφουμε. Μας έλεγε πολλά κι ωραία και μας άρεσε σιγά σιγά ο λόγος αυτού του παράξενου επισκέπτη! Κάποια στιγμή άρχισε να αναπτύσσει θέματα. Ξεκινούσε μόνος του, έκανε ανάλυση του θέματος που ξεκινούσε, περίμενε κάποια τυχόν ερώτηση και μετά μόνος του πήγαινε σε επόμενο θέμα. Το παράδοξο!! Σε όλη αυτήν την διαδικασία, είχαν απαντηθεί χωρίς καν να ερωτηθεί ο γέρων και οι 9 ερωτήσεις μου!!! Το μόνο που έκανα εγώ με διακριτικό βέβαια τρόπο ήταν να γράφω κάπου κάπου και κάποια διευκρινιστική ερώτηση, όλα τα άλλα τα είχε αναλάβει μόνος του ο πατήρ Θεολόγος. Τότε κατάλαβα ότι το Άγιον Όρος έχει και τους γνωστούς, αλλά και τους αγνώστους Αγίους του και ότι εκεί μέσα δεν ξέρεις πότε , που και πως θα βρεθεί ένα αληθινό διαμάντι του Θεού, ώστε να ωφεληθούμε όλοι όσοι ψάχνουμε τέτοιες αγιασμένες ψυχές. Μας μίλησε στο τέλος της συζήτησης με πάρα πολύ μεγάλη έμφαση, χωρίς καν να υπάρξει καμμιά τέτοια ερώτηση η υπόνοια για κάποια τέτοια αμαρτία απο κανέναν που τον ακούγαμε και για μια αμαρτία. Αυτή η αμαρτία δυστυχώς είναι πάρα πολύ διαδεδομένη πλέον σε άντρες και γυναίκες μεταξύ του ιδίου ή του ετέρου φύλου.Την ονόμασε σαν "αρσενοκοιτία" και του λέμε "μα αυτό αφορά μόνο το ανδρικό φύλο". "Η αμαρτία είναι η ίδια ακριβώς κι αφορά και τα δυο φύλα" μας είπε, "μόνο που είναι ακόμη χειρότερο να γίνεται και στα ζευγάρια". "Μα του είπαμε , εμείς είμαστε παντρεμένοι και δεν κάνουμε αυτήν την αμαρτία"!! " Ναι, μας είπε, αλλά πρέπει να γνωρίζετε πόσο απεχθής είναι στον Θεό και να το λέτε παντού".  Πήγαμε όπως είχαμε προγραμματίσει και στον άγιο Παΐσιο μετά, όντως τον βρήκαμε τελείως μόνο του, μας καλωσόρισε με μια φράση " ..βρε καλώς τα παιδιά από την Γ......" χωρίς καν να έχει ξαναδεί τον άνθρωπο που ήταν μαζί μου, ούτε βέβαια να έχει μιλήσει ποτέ κανείς  γι´ αυτόν στον γέροντα Παΐσιο. Τώρα είναι αλήθεια, εγώ είχα πάει με άδειο το ερωτηματολόγιο μου, γιατί  ήδη είχα λάβει με τον πλέον σαφή τρόπο όλες τις απαντήσεις που έψαχνα. Όμως κι ο πατήρ Παΐσιος δεν μας άφησε στενοχωρημένους , συζητήσαμε πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα και για την σχέση ζήλειας στα ανδρόγυνα επίσης. Μας είπε πως πρέπει να είμαστε σαν τις μαλακές πέτρες οι άντρες, γιατί οι γυναίκες είναι λίγο πιο επιθετικές όταν ζηλεύουν. Όταν λοιπόν υπάρχει έντονη αψιμαχία μεταξύ του ανδρός συζύγου και της γυναικός του μας έλεγε: "αν φωνάζει ο ένας , φωνάζει κι ο άλλος ακόμα πιο πολύ, τότε είναι σαν τις σκληρές πέτρες που χτυπά η μια πάνω στην άλλη και ξαναχτυπά, βγαίνει σπίθα κι ανάβει η φωτιά που φέρνει μετά τα διαζύγια. Αν όμως ο ένας γίνει μαλακή πέτρα και χαμηλώνει τους τόνους τότε όσο κι αν χτυπά η άλλη πέτρα δεν γίνεται τίποτα, απλά σιγά σιγά ξεθυμαίνει το άλλο πρόσωπο και έρχεται η ηρεμία. Άλλωστε η γυναίκα αν την καλοπιάσεις, με ένα γλυκό λόγο, ένα χάδι στα μαλλιά θα ηρεμήσει και όλα μέλι γάλα μετά".  Μας είπε κι άλλα ωραία, αλλά αυτά είχαν κυρίως σχέση με εμάς. 

ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ

Μαρτυρίες κυρίας Ζήνας από Σέρρες

Μαρτυρία πρώτη:

Το 2003 κατέβηκα στην Ελλάδα μαζί με δυο φίλους μου και  νυν κουμπάρους μου. Εκείνοι μου μιλούσαν για τον πατέρα Ιωάννη συχνά κι η επιθυμία μου ηταν να τον γνωρίσω από κοντά. Έτσι λοιπόν ένα απόγευμα πήγαμε με την κουμπάρα μου στην εκκλησία. Όσο πλησιάζαμε τον ναό του Αγίου Ραφαήλ περπατώντας,  ακούγαμε κάποιες γλυκιές ψαλμωδίες να βγαίνουν από αυτόν κι εγώ καταχάρηκα, γιατί νόμιζα πως πετύχαμε στον εσπερινό. Όταν όμως μπήκαμε στον προναό διαπιστώσαμε πως δεν ήταν κανείς εκεί και υπήρχε απόλυτη ησυχία. Σαφώς και λυπήθηκα με αυτό το γεγονός, γιατί πίστεψα ότι δεν θα δω τον πατέρα Ιωάννη. Κάποια στιγμή όμως, είδα στα δεξιά μου κάποιον ιερέα να προσκυνάει την εικόνα κι έκανα νόημα στη Λουκία πως εκεί βρίσκεται ο π. Ιωάννης. Το περίεργο ήταν όμως πως δεν είδαμε από που μπήκε και φαντάστηκα ότι θα μπήκε από κάποια πίσω πόρτα. Πήραμε την ευχή του κι έπειτα του είπε η κουμπάρα μου για ποιόν λόγο τον ψάχναμε, δηλαδή αν πρέπει τελικά να παντρευτώ ή να μονάσω. Τότε ο πατήρ Ιωάννης μού είπε να κάτσουμε έξω σε ένα τραπεζάκι και να τον περιμένουμε. Όταν ήρθε, κάθησε διπλα μου και μου μίλησε για γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή μου, για τα οποία σε κανέναν δεν είχα μιλήσει, κάτι που μου προκάλεσε ρίγη. Σκέφτηκα πως προφανώς θα του είχε μιλήσει η κουμπάρα μου πρωτύτερα, πράγμα που δε συνέβη τελικά ποτέ. Μετά μου είπε πως ο Θεός με αγαπάει πάρα πολύ και θέλει να είμαι συνέχεια στην αγκαλιά Του. Αυτός ήταν λέει κι ο λόγος που τόσα χρόνια ήμουν μόνη και πως θα βρεθεί κάποια στιγμή ένας άνθρωπος να με κάνει ευτυχισμένη. Έπειτα με συμβούλεψε να νηστέψω, να μεταλάβω, να κάνω ευχέλαιο και να κάνω τρεις φανουρόπιτες. Μου υπαγόρευσε και μια ευχή, την οποία θα έπρεπε να λέω καθημερινά για 40 ημέρες. Την 41η ημέρα ακριβώς ήρθε ο Αντώνης και με ζήτησε σε γάμο, με τον οποίο είμαστε πλέον παντρεμένοι. Να σημειώσω όμως ότι και ενδιάμεσα στις 40 ημέρες εμφανιζόταν ο Αντώνης στον ύπνο μου, τον είδα 3 φορές (κάθε φορά που έκανα και μιά Φανουρόπιτα τόν έβλεπα στόν ύπνο μου) πριν έρθει να με ζητήσει σε γάμο. Κάποια στιγμή πρίν ακόμα αρραβωνιαστώ πήγα ξανά στον π. Ιωάννη και του εξέφρασα ένα πρόβλημα μου. Επειδή ήμουν τότε 32 ετών δεν ήξερα αν θα μπορούσα να κάνω παιδιά κι εκείνος μου πρότεινε να κάνω  τάμα. Επειδή δεν είχα κάποια συγκεκριμένη γυναίκα Αγία στο μυαλό μου το έταξα στην Παναγία γι` αυτό και το δεύτερο όνομα της κόρης μου είναι Μαρία . Σε περίπτωση που το παιδί θα έβγαινε αγόρι θα του έδινα το όνομα Ιωάννης προς τιμήν του πατρός Ιωάννη. 

Μαρτυρία δεύτερη:

Κάποιο βράδυ, αφού ετοιμαζόμασταν να πάμε για ύπνο, εγώ κάθισα στο κρεβάτι και μελετούσα το βίο του π. Ιωάννη, ο οποίος τότε είχε ήδη κοιμηθεί. Ενώ όλοι κοιμόντουσαν κι εγώ διάβαζα, σταμάτησα στο σημείο όπου ο ίδιος είχε υποσχεθεί, πως θα μας επισκεπτόταν ακόμα κι από την άλλη ζωή. Ξαφνικά άκουσα βήματα από το δωμάτιο των παιδιών κι υπέθεσα πως θα ξύπνησε κάποιο παιδί κι ρώτησα το σύζυγο μου :<< Μήπως ξύπνησε κάποιο παιδί;>> . Και τότε μου απαντάει με τη φωνή του πατέρα Ιωάννη : <<Όχι, ησύχασε δεν ξύπνησε κανείς!>>. Φανταστείτε πόσο  με ξάφνιασε, αλλά και με έκανε να χαρώ πολύ αυτό το γεγονός! Αυτό που ένιωσα το εξέφρασα και στον πνευματικό μου, ο οποίος μου είπε πως αυτό δεν είναι κάτι το περίεργο και πως εκείνη τη στιγμή ο γέροντας ήθελε απλώς να με ευλογήσει.

http://logixaritoskaisofias.blogspot.gr