Ὁ συμπαθέστατος πατήρ
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ.
«Ην ανήρ αγαθός και πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως». Και ακόμη «παρεκάλει πάντας τη προθέσει της καρδίας προσμένειν τω Κυρίω»1.
Η παράκληση ήταν το ιδιαίτερο γνώρισμα του Αποστόλου. Δηλαδή, ενίσχυε, προέτρεπε, ενθάρρυνε όλους με θερμή καρδιά και πρόθυμη διάθεση να μένουν πιστοί και αφοσιωμένοι. Η παράκληση είναι ένα εφόδιο πολύτιμο και αναγκαίο στη μετάδοση του ευαγγελικού μηνύματος. Αυτήν παρουσιάζει στην προς Εβραίους επιστολή του ο Απόστολος Παύλος: «Παρακαλείτε εαυτούς καθ΄ εκάστην ημέραν άχρις ου το σήμερον καλείται» – «Να προτρέπετε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα όσο διαρκεί το σήμερα της παρούσης ζωής»2.
Δεν πρόκειται για απλά λόγια, αλλά κυρίως για προσφορά αγάπης που βγαίνει μέσα από την καρδιά ενός πνευματέμφορου ανθρώπου. Το να παρηγορεί κανείς και να ενισχύει τον συνάνθρωπο σημαίνει ότι πρώτα ο ίδιος δέχθηκε πλούσια αυτή την παράκληση, την παρηγορία από το Θεό. Και επειδή ο άνθρωπος του Θεού γνωρίζει ότι η ζωή έχει τις δικές της εναλλαγές και τα χαρούμενα τα διαδέχονται τα λυπηρά, πως υπάρχουν ώρες κοπώσεως και πόνου, αποτυχίας, εγκαταλείψεως, ασθενείας, αθυμίας, ἀπογοητεύσεως και τόσα άλλα εγγενή στην ανθρώπινη ανεπάρκεια, στέκεται με πολλή αγάπη και με βαθιά κατανόηση στον συνάνθρωπό του.
Στο πρόσωπο του άλλου αντικρύζει το πρόσωπο του Χριστού. Στον άλλο δεν βλέπει την κόλασή του, αλλά τη σωτηρία του. Γι΄ αὐτό και γίνεται «τοις πάσι τα πάντα ινα πάντα τινας σώση».
Ένας τέτοιος υιός παρακλήσεως ήταν και ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου