O ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΔΟΝΟΛΑΤΡΗ ΝΙΚΟ ΜΑΡΤΗ

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας

ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 17.11.2013

.            Τὸν γνώρισα ὡς Πρόεδρο τῆς Μακεδονικῆς Ἑστίας Ἀθηνῶν, τότε ποὺ ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κωνσταντῖνος Καραμανλὴς δάκρυζε γιὰ τὸν σφετερισμὸ τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τοὺς Σκοπιανούς. Ὁ Νίκος Μάρτης, ἀπὸ τὴ Μουσθένη τοῦ Νομοῦ Καβάλας, ἦταν ἕνας πραγματικὸς εὐπατρίδης, ἕνας εἰλικρινὴς Μακεδονολάτρης, ἕνας πολιτικὸς ποὺ ἀγωνίσθηκε μὲ κάθε ἔντιμο μέσο γιὰ τὴν πατρίδα, τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τοῦ τόπου.
.           Ὁ Νίκος Μάρτης ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον στὶς 12.11.2013. Ἦταν ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους ἐπιζῶντες ἀξιωματικούς του 1940-41. Μετεῖχε ὡς ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς στὴ μάχη τῶν Ὀχυρῶν της γραμμῆς Μεταξὰ καὶ διηγεῖτο χωρὶς ἔπαρση τὴν ἐμπειρία του. Ὑπηρέτησε ὡς Ὑπουργὸς Βιομηχανίας στὴν πρώτη ὀκταετία Καραμανλῆ καὶ ὡς Ὑπουργὸς Βορείου Ἑλλάδος ἀπὸ τὸ 1974 ἕως τὸ 1981. Ἀφιέρωσε ὅλες τὶς πνευματικὲς καὶ ψυχικὲς δυνάμεις στὸν ἀγώνα ὑπὲρ τῆς Μακεδονίας καὶ κατὰ τῶν πλαστογράφων τῆς ἱστορίας.
.           Ἤδη ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1980-1990 ὁ Νίκος Μάρτης ἔγραφε ἱστορικὰ συγγράμματα καὶ ἔκρουε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τοὺς σκοποὺς τῶν Σκοπίων. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ Γιουγκοσλαβία παρέμενε ἀκόμη ἑνωμένη καὶ ὁρισμένοι στὴ χώρα μας προφήτευαν ὅτι …δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἀπασχολήσει τὸ Μακεδονικὸ ζήτημα. Τὰ βιβλία τοῦ ἀειμνήστου Μάρτη περιεῖχαν πολλὰ ἱστορικὰ στοιχεῖα καὶ ἐπαινέθηκαν ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ξένους ἱστορικούς. Μεταφράσθηκαν στὰ ἀγγλικὰ καὶ βρίσκονται σὲ πολλὲς βιβλιοθῆκες εὐρωπαϊκῶν καὶ ἀμερικανικῶν πανεπιστημίων. Ἀποτέλεσαν τὴν πρώτη προσπάθεια ἀντεπιθέσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατὰ τῶν ψευδομακεδόνων. Εἶναι συγκινητικὲς οἱ ἐπιστολὲς ποὺ ἀπέστειλε στὸν Νίκο Μάρτη ὁ Ἁγιορείτης Γέρων Παΐσιος, μὲ τὶς ὁποῖες τὸν συνέχαιρε γιὰ τὸν ἀγώνα του ὑπὲρ τῆς ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας.
.           Ὁ ἐκλιπὼν πραγματοποίησε ἑκατοντάδες ὁμιλίες στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ τὸν ἱερὸ σκοπὸ ποὺ ὑπηρετοῦσε. Διαφώνησε ἐξ ἀρχῆς μὲ τὶς προτάσεις γιὰ σύνθετη ὀνομασία μὲ ὁποιονδήποτε προσδιορισμὸ γιὰ τὸ κράτος τῶν Σκοπίων. Χωρὶς νὰ προσδοκᾶ πολιτικὰ ἢ ἄλλα ὀφέλη καὶ ἀφοῦ εἶχε διατελέσει ἐπὶ δεκαετίες Βουλευτὴς καὶ Ὑπουργὸς ἀφιέρωσε τὶς τελευταῖες δεκαετίες τῆς ζωῆς του στὴν προσπάθεια ἀφυπνίσεως τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐνημερώσεως τῶν ξένων ἡγετῶν γιὰ τὸ Μακεδονικό.
.           Τιμώντας τὴ μνήμη του ἂς ἐντείνουμε τὸν ἀγώνα κατὰ τῆς σκοπιανῆς θρασύτητος καὶ ψευδολογίας. Νίκο Μάρτη, ἐμεῖς οἱ Μακεδόνες καὶ σύμπας ὁ Ἑλληνισμός σου ὀφείλουμε πολλά!

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΕΓΩΪΣΜΟΣ

Ὁ ἐγωισμός προκαλεῖ τήν λύπη, τήν κατάθλιψη καί τά λεγόμενα «ψυχολογικά» (Γέρων Παΐσιος καί Γέρων Πορφύριος)

Ὁ ἐγωισμός ὁδηγεῖ στήν λύπη· σ᾽ ἐκείνη τήν λύπη πού δέν εἶναι κατά Θεόν. Ἡ κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στή μετάνοια. Ἡ μή κατά Θεόν λύπη ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία. «Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος» [1] ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος. Ὁ πονηρός «θέλει νά μᾶς βλέπει λυπημένους καί νά χαίρεται...τό ταγκαλάκι δέν θέλει κανένας νά χαίρεται». [2]

Ὁ ἐγωισμός ἀνοίγει τήν πόρτα στό ταγκαλάκι γιά νά μᾶς ἐπηρρεάσει ρίχνοντάς μας στήν Κατάθλιψη καί τά διάφορα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα».

Ἔλεγε καί ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος: «Κύριον αἴτιον εἰς τήν κατάθλιψι καί σέ ὅλα αὐτά πού τά λένε πειρασμικά, σατανικά, ὅπως εἶναι ἡ νωθρότης, ἡ ἀκηδία, ἡ τεμπελιά, πού μαζί μ’ αὐτά εἶναι τόσα ἄλλα ψυχολογικά, δηλαδή πειρασμικά πράγματα, εἶναι ὅτι ἔχεις μεγάλον ἐγωισμό μέσα σου» [3].

Κάνει ἐντύπωση πού ὁ γέροντας ὅλα τά ἀνωτέρω «ψυχολογικά» τά ἀποκαλεῖ πειρασμικά, δηλ. δαιμονικά, δηλ. δαιμονικές ἐνέργειες, δαιμονικές ἐπήρειες. Ὁ ἐγωισμός-ὑπερηφάνεια, πού εἶναι καί ἡ νόσος τοῦ διαβόλου, εἶναι ἡ βάση, ἡ αἰτία τῆς εἰσβολῆς καί δράσεως τοῦ πονηροῦ στόν ἄνθρωπο. Ὁ διάβολος μπαίνοντας στήν ψυχή τήν γεμίζει μέ λύπη.

Κάποιος ρώτησε τόν Γέροντα Παΐσιο σχετικά μέ τήν στενοχώρια πού τοῦ ἐρχόταν γιά τίς πτώσεις του:

«-Γέροντα, κάμπτομαι ἀπό τήν στενοχώρια γιά τίς πτώσεις μου καί κουράζομαι στόν ἀγώνα μου.
-Ἀπό τόν ἐγωισμό εἶναι. Ἐπειδή δέν «κάμπτεις», γι’ αὐτό ἀποκάμνεις μετά. Δέν ὑπάρχει ταπείνωση, μετάνοια, συντριβή· ὑπάρχει ἐγωισμός, καί ὁ ἐγωισμός πάντα φέρνει λύπη καί ἄγχος. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχη μετάνοια, ἀλλά στενοχωριέται ἀπό ἐγωισμό, ἀπό ἀνθρωπαρέσκεια, ἐπειδή ξέπεσε στά μάτια τῶν ἄλλων, τότε ὑπάρχει μέσα του ἀγωνία, φαρμάκι, πόνος»[4].

Ὁ καταθλιπτικός ἄνθρωπος βιώνει ἀκριβῶς τήν λύπη, τό φαρμάκι, τόν πόνο, διότι δέν «κάμπτει», δέν ταπεινώνεται, δέν μετανοεῖ ἀλλά στενοχωριέται ἀπό πληγωμένο ἐγωισμό καί ἀνθρωπαρέσκεια.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης.

[1] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη καί ἀρετές, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2006, . σελ. 139.

[2] Ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 143.

[3] Γέροντος Πορφυρίου ἱερομονάχου, Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη, ἐκδ. «Ἡ Μεταφόρφωσις τοῦ Σωτῆρος», Μήλεσι, ἐμπεριεχόμενο φυλλάδιο, σελ. 12

[4] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄, Πάθη καί ἀρετές, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2006, σελ. 139.

ΠΗΓΗ: hristospanagia3.blogspot.com

 

 

 

 

«ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΑΓΟΡΑΣ»

ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ στὶς 7 Ἰουλίου 2010

Βλέπω παιδιὰ ποὺ ἔχουν τελειώσει ὄχι μόνο Λύκειο ἀλλὰ καὶ Πανεπιστήμιο νὰ γράφουν κάτι γράμματα, νὰ κάνουν κάτι λάθη… Ἐμεῖς τοῦ Δημοτικοῦ ἤμασταν καὶ τέτοια λάθη δὲν κάναμε. Καὶ ἂν εἶναι φοιτητὲς τῆς Φιλολογίας ἢ τῆς Νομικῆς, κάτι γίνεται. Ἂν εἶναι ἄλλης Σχολῆς, δὲν ξέρουν νὰ γράψουν. (π. Παΐσιος Ἁγιορείτης)

Σχόλιον «Χρ. Βιβλ.»: Καὶ ἂς ληφθεῖ ὑπ᾽ ὄψιν ὅτι αὐτὰ τὰ εἶχε πεῖ ὁ π. Παΐσιος ἐδῶ καὶ εἴκοσι χρόνια. Φανταστεῖτε νὰ ζοῦσε σήμερα τί θὰ ἔλεγε ! Εἰδικῶς ἂν ἔβλεπε τὶς στατιστικὲς ποὺ παρουσιάστηκαν χθὲς γιὰ τὶς Πανελλαδικὲς Ἐξετάσεις καὶ τὸ ἐπίπεδο τῆς γλωσσομάθειας τῶν ἑλληνοπαίδων. Σχετικὴ προσέγγιση παρουσιάζεται κατωτέρω.

OI ΑPNHTIKΕΣ ΕΠIΠTΩΣΕIΣ
ΑΠO THN KΑTΑPΓHΣI THΣ ΔIΔΑΣKΑΛIΑΣ THΣ ΕΛΛHNIKHΣ ΓΛΩΣΣHΣ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ τευχίδιο: «Ἑλληνικὴ γλωσσικὴ κληρονομιά» (Ἀθῆναι 2006)(Ἀπό τήν Xαρά Tσικοπούλου)

«Ποτὲ ἔθνος δὲν διαστρέφει τὴν γλῶσσα του,
χωρὶς νὰ διαστρέψη ἐν ταυτ­ῷ καὶ τὴν Παιδείαν του». (Ἀντισθένης)

Tά ἀλλεπάλληλα πλήγματα ποὺ δέχθηκε ἡ ἑλληνική γλῶσσα ἀπὸ τὶς μεταρρυθμίσεις –μέ ἀποτέλεσμα τήν συρρίκνωσι, τοῦ ἀστείρευτου λεκτικοῦ πλούτου της καί τῶν ἐννοιῶν της, κατήγγειλαν, σέ συνδυασμὸ μὲ τὶς ἐλλείψεις, τὶς ἀνεπάρκειες καὶ αὐθαιρεσίες τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προγράμματος, ὄχι μόνον ἀμέτρητοι ἐπιστήμονες, τῶν ὁποίων οἱ ἔρευνες συνεχῶς καὶ ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, βλέπουν τό φῶς τῆς δημοσιότητος, ἀλλὰ καί ὀργανωμένα, ἐρευνητικὰ προγράμματα.

Ἐνδεικτικῶς, νά ὑπενθυμίσουμε τό δημοσίευμα τῆς 27ης/1/2000 τῆς ἐφημερίδος «KΑΘHMΕPINH» μέ τίτλο «Tί δέν μαθαίνουν οἱ μαθητές», καί ὑπότιτλο: «Ἔρευνα τοῦ Α.Π.Θ. (Ἀριστοτέλειον Πανεπιστήμιον Θεσσαλονίκης) μέ ἀπογοητευτικά συμπεράσματα γιά τίς γνώσεις τῶν παιδιῶν κυρίως στό Δημοτικό». Πολύ ἐνδιαφέρουσα καί συνάμα τραγική ἡ δημοσίευσις, ἀναφέρει πώς, «Tά ἀπογοητευτικά γιά τό μέλλον τῆς ἐκπαίδευσης καί τῶν παιδιῶν μας συμπεράσματα, προκύπτουν ἀπό πέντε ἐπί μέρους ἔρευνες τοῦ σχετικοῦ προγράμματος τοῦ Πανεπιστημίου».

Ἐπίσης ἡ Γιούνισεφ, σέ συγκριτική ἔρευνα τήν ὁποία πραγματοποίησε καί ἡ ὁποία ἀφορᾶ σχολεῖα σέ 24 χῶρες τοῦ κόσμου, παραθέτοντας καί τό σχετικό γράφημα ὁ κ. Kώστας Mιχαηλίδης, μέ πηχυαῖο τίτλο ἀναφέρει, πώς: «Ἀκόμα καί στή βασική ἀνάγνωση τά παιδιά στή χώρα μας βρίσκονται στήν προτελευταία θέση» (ἰδέ «ΑΠOΓΕYMΑTINH», Tετάρτη 27 Nοεμβ. 2002)

Ὅλο τό προηγούμενο διάστημα, ὁ κόσμος, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῶν ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος, ὅπως λέγονται, παραδομένος στή λεξιμαγεία τῆς Δημοτικῆς γλώσσας (τῆς ΑΝΑΠΗΡΗΣ καί αὐτοσχέδιας «ΔHMOTIKHΣ») καθώς ἀνερυθρίαστα ἀποκαλεῖται ἡ σημερινή αὐτή γλωσσική μορφή, δέν μποροῦσε νά φαντασθῆ, πώς παντοῦ εἶχαν εἰσδύσει ἐπιτήδειοι καί πού, ἐπί ἕνα αἰῶνα, ὑπονομεύουν τήν ἑλληνική γλῶσσα, πετυχαίνοντας …ἐπί τέλους μέ τίς μεταρρυθμίσεις, νά ἐμποδίσουν καί νά ἀπαγορεύσουν μέ τόν τρόπο αὐτό τήν νεολαία, νά ἐπικοινωνῆ μέ τίς ἀξίες τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος.

Ἔτσι, παγιδεύθηκαν καί οἱ ἐκπαιδευτικοί, δυστυχῶς, στίς ἐξαγγελίες τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, πού ἐπί μία εἰκοσαετία καί πλέον, περιστρεφόταν μονίμως, γύρω ἀπό τήν ἀλλαγή τοῦ τρόπου ἐξετάσεων, λές καί αὐτή, θά συντελοῦσε στήν κατανόηση τῆς σημασίας, πού ἔχει ἡ ἀλλοίωσις τῆς ἐθνικῆς μας Γλώσσης. Ἢ θά μεταμόρφωνε τούς ἀγραμμάτους σέ ἐγγραμμάτους.

Πολύ χρήσιμη στούς καιρούς ἐτούτους ἡ ὑπενθύμισις τοῦ τραγικοῦ προγόνου μας: «Αἱ δὲ σάρκες αἱ κεναὶ φρενῶν ἀγάλματα ἀγορᾶς εἰσίν». (Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στ. 387). Tά σώματα ἐκείνων οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν μυαλά, εἶναι ὅπως τά ἀγάλματα εἰς τήν ἀγοράν.

https://christianvivliografia