« Καταλαβαίνετε τι πάει να γίνει;

Θα φύγει η παράδοση και θα μείνει η παράβαση.

 Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό;»

Σε προσυνοδικές διασκέψεις, με σκοπό την προετοιμασία μιας νέας Πανορθοδόξου  Συνόδου, ανάμεσα στα θέματα υπήρχαν πολλές προτάσεις αντίθετες με την Ορθόδοξη παράδοση. Όταν ο Γέροντας τα πληροφορήθηκε αυτά, ανησύχησε πολύ και μιλούσε με πόνο ψυχής. « Καταλαβαίνετε τι πάει να γίνει; » έλεγε. « Θα φύγει η παράδοση και θα μείνει η παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό; Είναι σαν να βγάζουμε από το σπίτι ένα τούβλο. Εκείνη την στιγμή φαίνεται ότι δεν παθαίνει τίποτε το σπίτι, αλλά σιγά- σιγά μπαίνουν νερά, βγαίνει και άλλο τούβλο, και άλλο, και στο τέλος το σπίτι γίνεται ερείπιο» . Και, όταν κάποιος του ανέφερε ότι μία από τις προτάσεις ήταν να ελλατωθούν οι καθιερωμένες από την Εκκλησία  νηστείες, επειδή ο κόσμος δεν τις κρατάει, ο Όσιος είπε:

«… Αν κάποιος είναι άρρωστος και δεν μπορεί να κρατήσει νηστεία, αυτός είναι δικαιολογημένος αν φάει. Αν δεν είναι άρρωστος, αλλά από αδυναμία έφαγε, να μετανοήσει, να πει: “ Ήμαρτον” . Δεν θα τον κρεμάσει ο Χριστός. Αν μπορεί να κρατήσει την νηστεία, να την κρατήσει. Αν όμως οι περισσότεροι δεν κρατάνε τις νηστείες, κι εμείς πάμε να τις καταργήσουμε, για να αναπαύσουμε τους περισσότερους, είναι σαν να ευλογούμε τις αδυναμίες τους, τις πτώσεις τους. Με ποιο δικαίωμα να τα καταργήσουμε όλα αυτά         ; Και που ξέρουμε;  Μπορεί η επόμενη γενεά να είναι πιο καλή και να κρατήσει την ακρίβεια» .

Ο Πατήρ Παΐσιος ήταν με την ορθή έννοια ζηλωτής των πατερικών παραδόσεων. Σε θέματα πίστεως δεν έκανε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Στην ζωή του εφάρμοζε την ακρίβεια, όχι μόνο εξωτερικά, αλλά περισσότερο εσωτερικά, από θείο ζήλο. Όταν έλεγε την γνώμη του για ένα θέμα, και μάλιστα εκκλησιαστικό, μιλούσε με διάκριση ζυγίζοντας τα λόγια του με ζυγαριά ακριβείας. Και, όταν είχε μπροστά του έναν αδύναμο άνθρωπο, έδινε πάλι με ακρίβεια, σαν καλός ιατρός, το κατάλληλο φάρμακο. Είχε ποτισθεί από τον φόβο του Θεού, και γι’ αυτό έμπαινε στο βάθος του νόμου του Θεού.  Ήταν όλος αγάπη και « σπλάχνα οικτιρμών» , και γι’ αυτό δεν γνώριζε απλώς τους Κανόνες της Εκκλησίας, αλλά γνώριζε εκ πείρας ότι η Εκκλησία είναι μάνα, και οι Κανόνες τις έχουν σπλάχνα μητρικά.

                                                       Απόσπασμα από το βιβλίο ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης