Παραθέτουμε απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Τζανή ''Πληγωμένος Άγγελος,οδοιπορικό στους πρόποδες του Άθωνα'' εκδόσεις Μπίμπη που αφορά την γνωριμία του με τον π.Πα'ί'σιο.

'Yστερα ρώτησε για τις δικές μας οικογένειες,για τα σχολεία,τα παιδία,τις δυσκολίες,τις ευθύνες,την αδιαφορία που όσο πάει και πληθαίνει,την αφθονία και τους πειρασμούς για τον πλατύ και εύκολο δρόμο προς την κατανάλωση,το βόλεμα και τον ατομικισμό....
Μας έκανε εντύπωση η ενημέρωση του για την ουσία της παιδείας και για τα διδακτικά βιβλία,που τα κρατούσε απ' τη δική του-ακόμη εποχή μέχρι και σήμερα.Κάποια στιγμή σηκώθηκε,πήγε μες στο δωμάτιο του και μας έφερε  ένα παλιό βιβλίο γεωγραφίας για να μας δείξει κάτι σχετικό με τη συζήτηση μας.
Με συγκλόνισε ο σεβασμός και η τρυφερότητα που έδειχνε απέναντι σε τούτο το κιτρινισμένο από τον καιρό,το μισοφαγωμένο απ΄τη χρήση και τις αρκετές μετακομίσεις,κακοτυπωμένο κι ακαλαίσθητο βιβλιαράκι,που φαίνεται ότι για τον γέροντα αποτέλεσε το πρώτο ανοιχτό παράθυρο για να γνωρίσει τον κόσμο.
''Γέροντα, εσείς τι γνώμη έχετε για τα σχολεία και την τώρινη εκπαίδευση; ''ρώτησε ο Παντελής ο Θεολόγος.
΄΄Τι να σας πω,βρε παιδιά,απ΄ότι ξέρω όλο μαθήματα,γράμματα και αριθμούς.Ούτε τραγούδια ,ούτε θέατρα,ούτε παιχνίδια....''.
Τα είπε βλέποντας κατάματα και παρατεταμένα με το διαπεραστικό του βλέμμα όχι αυτόν που ρώτησε αλλά εμένα.Μπορεί να ήταν τυχαίο αλλά με συγκλόνισε.
Απ' όλη την παρέα εγώ ήμουν που έλεγα  και έγραφα παντού και έκανα προτάσεις στους προ'ί'σταμένους , στην Ομοσπονδία των καθηγητών,στο Υπουργείο Παιδείας,ακόμη και στην τηλεόραση πως: ''Πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε στην εκπαίδευση τον πολιτισμό και να πάψουν τα σχολεία μας να είναι μαγαζιά που πουλάνε ξερές γλώσσες κι ότι άλλο φανταστείς,μα με τη ζωντανή σχολική ζωή,το θέατρο την τέχνη,τη δημιουργία,να καλλιεργήσουμε την ικανότητα,την ευαισθησία,την πνευματικότητα , την ολοκληρωμένη προσωπικότητα και τελικά να μάθουμε τους νέους μας να ζούν και να εκφράζονται,να επικοινωνούν και να προσφέρουν''.
Όλα τούτα τα πολλά και παραφουσκωμένα που αράδιασα με περισσή αυταρέσκεια μου τα΄πε ο γέροντας με δύο απλές γραμμές,θέλοντας να μου δείξει προφανώς ότι μετρούν τα έργα
 κι όχι τα μεγάλα λόγια.Σκάλισε για λίγο ακόμη με το κοφτερό του βλέμμα μέσα μου,ίσως να δεί πόσο μετράω,και μου χαμογέλασε ,σα να 'θελε να πεί ''τράβηξε ίσια ,πας καλά''.
Ύστερα σα να στόχευε ακόμη πιο πού να με στηρίξετε να μου δώσει μυστικό σημάδι επικοινωνίας, κάτι σαν το παραασύνθημα στις στρατιωτικές σκοπιές είπε μια φράση που πολύ συνηθίζω να χρησιμοποιώ''.
''Παιδιά μου, το μυαλό δεν είναι αποθήκη να τη μπατικόνουμε,είναι εργαλείο στης ψυχής τα χέρια''.
'Εμεινα αποσβολωμένος κι άφωνος.Γύρισα μοναχά το βλέμμα κατά μέσα μου,να μετρηθώ και μόνος μου, και ύστερα σαν οδηγός της παρέας ,κοίταξα γύρω μου τους άλλους,να συννεονοηθούμε με τα βλέμματα,σηκώθηκα και φίλησα του γέροντα το χέρι,για να φύγουμε.
                                                              Ο Πατήρ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ
                                                                                            Γεώργιος Ε.Καλεάδης