Καθώς η καταγωγή μας είναι απ’ την Καππαδοκία και η μία γιαγιά μας κατάγεται απ’ το χωριό του Γέροντα, απ’ τα Φάρασα, ενώ η άλλη απ’ την Καισάρεια, έχουμε κοινές ρίζες με το Γέροντα, και επειδή εκείνα τα μέρη μας πονάνε ιδιαίτερα τώρα που είναι σε ξένα χέρια, ρωτούσα συνέχεια το Γέροντα για την Τουρκία, τι θα γίνει με τον Ελληνισμό και άλλα σχετικά.
Κάποτε, είχα πάει στο Γέροντα με ένα φίλο μου και εκεί συναντήσαμε μία παρέα από πέντε παιδιά. Τότε, ρώτησα το Γέροντα ποιές προέβλεπε να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία. “Γέροντα”, του λέω, “απ’ την Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει;” Μου απαντά: “Κοίταξε να δεις. Οι Τούρκοι δε θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι”.
Μετά ρωτάω: “Γέροντα, πώς θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε κοντά στον πόλεμο;” “Όταν”, λέει, “θα ακούσεις την τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί”. Λέω: “Και ποια κράτη θα συμμετέχουν;” “Κοίταξε, μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο”.
Σ’ αυτό το σημείο ρωτάω: “Εμείς, τι θα κάνουμε; Ο ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο;” “Όχι” λέει. “Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μη στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί, όποιος πάρει μέρος σ’ αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε… Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς τον Θεό, και θα μετανοήσουν. Γι’ αυτό, επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δε θα πάθουμε κακό οι Έλληνες. Ο Θεός θα λυπηθεί την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς το Μοναχισμό και θα αρχίσουν να προσεύχονται. Και θα Βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι. Τότε, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος θα συμβάλει ως μεσάζοντας, να δοθεί η Πόλη στην Ελλάδα. Είναι ευλαβής, είναι καλός”. “Γέροντα”, τον ρωτάω μετά, “την Πόλη θα την δώσουν σ’ εμάς;” “Θα την δώσουν σε μας, όχι επειδή θα το θέλουν, αλλά επειδή αυτή η λύση θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων. Τότε θα το καταλάβουν αυτό. Αυτά που σου λέω, μην τα πεις σε κανένα. Θα σε βγάλουν τρελλό. Γιατί δεν είναι ώριμες οι συγκυρίες ακόμα. Τότε θα το καταλάβεις”. Αυτή η συζήτηση με το Γέροντα έγινε το 1991, όταν υπηρετούσα στο στρατό.
‘Αλλη φορά, ο Γέροντας είπε: “Η διοίκηση της Πόλης, από μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική”. Γνώρισα και τρεις αξιωματικούς που είχαν πάει στο Γέροντα. Απ’ τους τρεις αξιωματικούς ο ένας έλεγε: “Μόνο σε μένα ο Γέροντας είπε πως θα είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη. Στους άλλους δεν ανέφερε τίποτε”.
Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στο Γέροντα. Ένας απ’ αυτούς σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Σε μια στιγμή, γυρίζει ο Γέροντας, τον δείχνει με το δάκτυλο – αυτός, σημειωτέον, πήγαινε στο Γέροντα για πρώτη φορά – και του λέει: “Εσύ, σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθεί απ’ την αρχή”. Γύρισε και τον έδειξε με το δάκτυλο μπροστά σε όλους. Το παιδί, τότε, ήταν φοιτητής. Μετά, ο Γέροντας γυρίζει σε μένα και λέει: “Κι εσύ, Ανέστη, θα πας στην Πόλη. Κι εσείς οι δύο – έδειξε εμένα και τον φίλο μου – θα πάτε στην Πόλη, αλλά για άλλο σκοπό”. Δε μου τον φανέρωσε το σκοπό. Μετά απ’ αυτό, μου μπήκε η επιθυμία να μάθω τουρκικά.
Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελλί του Γέροντα, έτυχε να είναι μέσα ένας πρώην μουσουλμάνος από τη Θράκη. Τον πιάνω και του λέω: “Εσύ πώς συνέβη και ήλθες εδώ, στο Γέροντα;” Σταύρο τον έλεγαν. “Άσε”, λέει, “κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η οικογένειά μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να Βαπτισθούμε”.
Και σε άλλη επίσκεψή μας στην Παναγούδα, ήταν παρών και ο μουσουλμάνος που Βαφτίσθηκε, ο Σταύρος. Τότε, πάλι μας ανέφερε ο Γέροντας για τα γεγονότα, πώς θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι, εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα, λέει ο κύριος Σταύρος: “Γέροντα, να κρατήσω ένα σακκί αλεύρι για να μπορέσω ν’ αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;” “Όχι”, του λέει, “μην παίρνεις, γιατί ο γείτονάς σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει”! Δηλαδή, προείδε ο Γέροντας ποιός θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην περίοδο της πείνας. Εκείνος φυσικά θα ζει σε χωριό. Τώρα, εμείς που ζούμε στις πόλεις, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Γι’ αυτό, άλλη φορά, ο Γέροντας έλεγε: “Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δεν θα έχει”.
Πηγή: Περιοδικό Παρακαταθήκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου