Η πνευματική συγγένεια

-                   Γέροντα, χθες μας είπατε ότι όλους τους ανθρώπους που είδατε αυτές τις ,μέρες τους νιώσατε αδέλφια. Πώς είναι η πνευματική συγγένεια;

-                   Με όλους τους ανθρώπους είμαστε κατά σάρκα αδέλφια. Όλοι είμαστε αδέλφια και όλοι  δούλοι του Θεού και οι πιστοί είμαστε επιπλέον κατά Χάριν παιδιά του Θεού, εξαγορασμένοι με το θεϊκό αίμα του Χριστού μας. Στην πνευματική ζωή κατά σάρκα συγγενεύουμε από τον Αδάμ και κατά πνεύμα από τον Χριστό. Όσοι ζουν πνευματικά νιώθουν μεταξύ τους αυτή την πνευματική συγγένεια. Σκέφτονται το ίδιο, επιδιώκουν το ίδιο, έχουν τον ίδιο σκοπό. Αν είχες λ.χ. μια κατά σάρκα αδελφή που είχε το πρόγραμμά της, ζούσε κοσμικά κ.λ.π., δεν θα ένιωθες καμία πνευματική συγγένεια με αυτήν.

-                   Διαλύεται ποτέ η πνευματική συγγένεια;

-                   Όταν πάψη ο ένας να ζη πνευματικά, παύει να συγγενεύει με τον άλλον που ζη πνευματικά. Μόνος του αποχωρίζεται. Δεν τον απομακρύνει ο άλλος. Όπως και όσο ζη κανείς κατά Θεόν, τόσο πλησιάζει στον Θεό. Όσο απομακρύνεται από την κατά Χριστόν ζωή, τόσο φεύγει μακριά Του. Δεν τον διώχνει ο Θεός. Ο άνθρωπος φεύγει μόνος του μακριά από τον Θεό. Και όπως η θεία Χάρις είναι μία δύναμη που ενεργεί από μακριά και μεταδίδεται στους ανθρώπους, έτσι και η πονηρή ενέργεια του διαβόλου είναι και αυτή μία δύναμη που ενεργεί από μακριά και μεταδίδεται . Δύο ψυχές λ.χ. αν είναι σε πνευματική κατάσταση και σκέφτεται η μία την άλλη, υπάρχει μεταξύ τους μια επαφή πνευματική και μεταφέρει η μία στην άλλη μια δύναμη θεϊκή. Και δύο ψυχές, αν ζουν αμαρτωλά και έχουν κάποια επικοινωνία μεταξύ τους, δέχεται από μακριά η μία   από την άλλη μια δαιμονική επίδραση. Πάει τηλεγράφημα από την μία στην άλλη.

-                   Γέροντα, όταν υπάρχη τέτοια δαιμονική επικοινωνία σε δύο ανθρώπους, αν αλλάξη ο ένας προς το καλό , βοηθιέται και ο άλλος;

-                   Ναι, δεν βρίσκει ανταπόκριση , γιατί δεν σηκώνει ο άλλος το … ακουστικό. Κόβεται η γραμμή και δεν έχει πια επικοινωνία. Έτσι ίσως να προβληματισθή και, αν θέλη, μπορεί να βοηθηθή.

-                   Όταν συναναστρεφώμαστε έναν άνθρωπο που έχει πάθη, και δεν επηρεαζόμαστε από τα πάθη του, εμείς επιδρούμε στον χαρακτήρα του;

-                   Εάν έχουμε πνευματική κατάσταση , αγιότητα, πολύ επιδρούμε, γιατί επιδρά η Χάρις του Θεού και βοηθιέται ο συνανθρωπός μας. Όταν ανεχώμαστε τον αδελφό μας από αγάπη, εκείνος το καταλαβαίνει. Όπως και όταν υπάρχη μέσα μας κακία, χωρίς να εκδηλώνεται, πάλι εκείνος την καταλαβαίνει. Ό,τι έχει μια ψυχή, αυτό και μεταδίδει. Το πάθος μεταδίδει πάθος, ο θυμός θυμό, η οργή οργή. Ενώ, όταν στην ψυχή υπάρχουν χαρίσματα, το χάρισμα θα μεταδώση χάρισμα.

-                   Όταν δηλαδή κανείς συναναστρέφεται με εναρέτους, βοηθιέται;

-                   Και βέβαια βοηθιέται. Αν πας σε ένα κελλί που το θυμιάζουν συνέχεια, όταν βγης, θα μυρίζης θυμίαμα. Αν πας σε έναν στάβλο, θα πάρης τη μυρωδιά του στάβλου. Αν πας σε ένα κοσμικό σπίτι , θα μυρίζης κοσμικά αρώματα. Στην Κατοχή είχαμε πέντε στρέμματα πεπονιές, διάφορες ποικιλίες. Τις αμερικάνικες της Γεωργικής Σχολής, που έκαναν άσπρα πεπόνια τόοοοσο μεγάλα και πολύ γλυκά , τις αργίτικες, που ήταν οι εντόπιες κ.α. Αν τυχόν οι κολοκυθιές ήταν κοντά σε αυτές τις καλές, τις αμερικάνικες πεπονιές , έφευγε η γλύκα από το πεπόνι και πήγαινε στο κολοκύθι. Το κολοκύθι γινόταν πιο γλυκό και το πεπόνι πιο άνοστο. Αυτό γίνεται με την επικονίαση που κάνουν οι μέλισσες πηγαίνοντας από το ένα άνθος στο άλλο. Αν δης πεπόνι με ομφαλό μεγάλο, να ξέρης ότι η πεπονιά θα ήταν κοντά σε κολοκυθιά. Αν τυχόν είναι η αργίτικη πεπονιά κοντά σε καλή πεπονιά, θα πάρη γλύκα από την καλή. Θα χάση γλύκα η καλή πεπονιά , αλλά τουλάχιστον θα πάη η γλύκα σε πεπονιά. Αν όμως η κολοκυθιά  είναι κοντά σε καλή πεπονιά , το κολοκύθι θα γίνη πιο γλυκό και, αν το κάνεις φαγητό , θα χρειάζεται ύστερα ένα απλόχερο αλάτι. Χάνει το πεπόνι , αλλά δεν ωφελεί και το κολοκύθι. Ενώ, αν είναι πεπόνι, χάνει βέβαια το καλό πεπόνι, αλλά γίνεται το άλλο πιο γλυκό πεπόνι. Θέλω να πω, αν ένας Χριστιανός που δεν είναι πολύ προοδευμένος πάη κοντά σε έναν πνευματικά προοδευμένο άνθρωπο, μπορεί να κουρασθή ο δεύτερος, να ζημιωθεί λίγο, αλλά ωφελείται ο πρώτος. Αν όμως ένας κοσμικός άνθρωπος , που δεν πιστεύει, πάη κοντά σε έναν πνευματικό άνθρωπο, θα πάη χαμένος ο κόπος που θα διαθέση ο πνευματικός άνθρωπος. Το πολύ-πολύ ο κοσμικός να συγκινηθή από μερικά πνευματικά που θα του πη ο άλλος και να τα φιλοσοφήση κοσμικά. Θα τα πάρη δηλαδή με το κοσμικό πνεύμα και δεν θα ωφεληθή. Δηλαδή θα γίνη γλυκύτερο... κολοκύθι. 
              Πηγή:   http://clubs.pathfinder.gr