- Γέροντα, δεν στενοχωριόσασταν, όταν
ύστερα από τόσο κόπο που καταβάλατε, για να φτιάξετε ένα Κελλί, το
αφήνατε και πηγαίνατε αλλού;
- Για να φύγω, κάποιος σοβαρός λόγος θα υπήρχε.
- Και παντού κάνατε μόνον τα απαραίτητα;
- Ναι, έκανα μόνον τα απαραίτητα για
εδώ, για να μπορώ να κάνω τα απαραίτητα για πάνω, για τον Ουρανό. Αν
χαθής με τα επίγεια, χάνεις τον δρόμο σου για τον Ουρανό. Κάνεις το ένα,
μετά θέλεις και το άλλο. Και αν μπης σ’ αυτό το γρανάζι, χάθηκες! Αν
χαθής με τα επίγεια, χάνεις τα ουράνια. Όπως τα ουράνια δεν έχουν
τελειωμό, έτσι και τα επίγεια δεν έχουν τελειωμό. Ή θα χαθής εδώ ή θα…
“χαθής” εκεί. Ξέρεις τι είναι να “χάνεσαι” εκεί πάνω! Ω, έλεγα την ευχή
και βυθιζόμουν! Βυθίσθηκες καμμιά φορά στην ευχή;
Η πολλή δουλειά με την κόπωσή της και
τον περισπασμό, ιδίως όταν γίνεται με βιασύνη, δεν βοηθάει. Παραμερίζει
την νήψη και αγριεύει την ψυχή. Δεν μπορεί όχι μόνο να προσευχηθή
κανείς, αλλά ούτε να σκεφθή. Δεν μπορεί να ενεργήση με σύνεση, και έτσι
οι ενέργειες του δεν είναι σωστές.
Γι’ αυτό προσέξτε, μη σπαταλάτε τον
χρόνο σας άσκοπα, χωρίς να τον αξιοποιήτε στα πνευματικά, γιατί θα
φθάσετε σε σημείο να αγριέψετε πολύ και να μην μπορήτε πλέον να κάνετε
πνευματικά. Θα θέλετε να ασχολήσθε με δουλειές ή να συζητάτε ή θα
επιδιώκετε να υπάρχουν θέματα, για να βρίσκεσθε σε δουλειά. Με την
παράλειψη της ευχής και των πνευματικών καθηκόντων ο εχθρός καταλαμβάνει
τα πνευματικά μας υψώματα και μας πολεμάει και με την σάρκα και με
λογισμούς. Μας αχρηστεύει όλες τις δυνάμεις, τις ψυχικές και σωματικές,
και κόβει την επικοινωνία μας με τον Θεό, οπότε είναι επόμενο να
αιχμαλωτισθή η ψυχή μας στα πάθη.
Ο Παπα-Τύχων έλεγε στους μοναχούς ότι Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου