Από την κοσμική ευτυχία βγαίνει το κοσμικό άγχος

Όσο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, και προχωρούν στην πολυτέλεια, τόσο αυξάνει και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μην βρίσκουν πουθενά ανάπαυση. Για αυτό γυρίζουν ανήσυχοι ακόμη και γύρω από το φεγγάρι – σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελλή ρόδα - , γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία.

Από την κοσμική καλοπέραση , από την κοσμική ευτυχία, βγαίνει το κοσμικό άγχος. Η εξωτερική μόρφωση με το άγχος οδηγεί καθημερινώς εκατοντάδες ανθρώπων  (  ακόμη και μικρά παιδιά με άγχος )  στις ψυχαναλύσεις και στους ψυχιάτρους και κτίζει συνεχώς ψυχιατρεία και μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους , ενώ πολλοί ψυχίατροι ούτε Θεό πιστεύουν ούτε ψυχή παραδέχονται. Επομένως ,πως είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να βοηθήσουν ψυχές ,αφού και  οι ίδιοι είναι γεμάτοι από άγχος; Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να παρηγορήση αληθινά, αν δεν πιστέψη στον Θεό και στην αληθινή ζωή, την μετά θάνατον ,την αιώνια; όταν συλλάβη ο άνθρωπος το βαθύτερο νόημα της ζωής της αληθινής, τότε φεύγει όλο το άγχος του και έρχεται η θεία παρηγοριά ,και θεραπεύεται. Αν πήγαινε κανείς στο Ψυχιατρείο και διάβαζε στους ασθενείς τον Αββά Ισαάκ ,θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν στον Θεό, γιατί θα γνώριζαν το βαθύτερο νόημα της ζωής.

Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πνευματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθή ο άνθρωπος , δεν την επιδιώκουν ,για να έρθη η θεία παρηγοριά μέσα τους. Και οι διάφοροι τουρίστες, που έρχονται από ξένες χώρες και περπατούν στους δρόμους, μέσα στον ήλιο ,στην ζέστη, μέσα στην  σκόνη, μέσα σε τόση φασαρία, σκέψου πόσο υποφέρουν ! Τι ζόρισμα ,τι σφίξιμο εσωτερικό έχουν, ώστε το σκάσιμο αυτό το εξωτερικό το θεωρούν ανάσα ! Πόσο τους διώχνει ο εαυτός τους, που θεωρούν ανάπαυση όλη αυτήν την ταλαιπωρία !

Όταν δούμε άνθρωπο με μεγάλο άγχος, στεναχώρια και λύπη, ενώ τα έχει όλα - τίποτε δεν του λείπει -  πρέπει να γνωρίζουμε ότι του λείπει ο Θεός. Τελικά, οι άνθρωποι βασανίζονται και από τον πλούτο, γιατί τα υλικά αγαθά δεν τους γεμίζουν. Είναι διπλό βάσανο. Ξέρω ανθρώπους πλούσιους, που τα έχουν όλα, δεν έχουν και παιδιά και βασανίζονται. Βαριούνται που κοιμούνται, βαριούνται να περπατήσουν, βασανίζονται από όλα.  «  Εντάξει, αφού έχεις ελεύθερο χρόνο, λέω σε κάποιον ,κάνε πνευματικά. Διάβασε μια Ώρα, διάβασε λίγο από το Ευαγγέλιο  » . « Δεν μπορώ » , μου λέει. « Κάνε ένα καλό ,πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο και δες κανέναν άρρωστο » . « Που να πάω ως εκεί, σου λέει, και τι θα βγή ; » « Πήγαινε να βοηθήσης κανέναν φτωχό στην γειτονιά σου » . « Όχι ,δεν με ευχαριστεί ,λέει, ούτε αυτό » . Να έχη ελεύθερο χρόνο, να έχη ένα σωρό σπίτια ,να έχη όλα τα καλά, και να βασανίζεται ! Ξέρετε πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν; Και βασανίζονται, μέχρι να τους στρίψη το μυαλό. Φοβερό ! Και αν τυχόν δεν δουλεύουν, αλλά μόνον από τις περιουσίες έχουν εισοδήματα, είναι οι πιο βασανισμένοι άνθρωποι. Ενώ, αν έχουν τουλάχιστον μια δουλειά, είναι καλύτερα.  ]

Από το βιβλίο « Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο »

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Α’

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

« ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ »

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ