- Γέροντα, πάντα ωφελεί η αρρώστια;
-
Ναι, πάντα πολύ ωφελεί. Οι αρρώστιες βοηθούν τους ανθρώπους, να
«εξιλεωθούν»[17], όταν δεν έχουν αρετές. Μεγάλο πράγμα η υγεία, αλλά και
το καλό που προσφέρει η αρρώστια, η υγεία δεν μπορεί να το δώση!
Πνευματικό καλό! Είναι πολύ μεγάλη ευεργεσία, πολύ μεγάλη! Καθαρίζει τον
άνθρωπο από την αμαρτία, και μερικές φορές του εξασφαλίζει και μισθό. Η
ψυχή του ανθρώπου είναι σαν το χρυσάφι και η αρρώστια είναι σαν τη
φωτιά που την καθαρίζει. Βλέπεις, και ο Χριστός είπε στον Απόστολο
Παύλο: «Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»[18]. Όσο περισσότερο
ταλαιπωρηθή με κάποια αρρώστια ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο εξαγνίζεται
και αγιάζεται, αρκεί να κάνη υπομονή και να την δέχεται με χαρά.
- Μια αναπηρία, Γέροντα, μπορεί να δημιουργήση σύμπλεγμα κατωτερότητος;
- Αυτά είναι μπανταλά.
- Στους αναπήρους όμως, Γέροντα, μερικές φορές συμβαίνει αυτό.
-
Συμβαίνει, γιατί δεν τοποθετούνται σωστά. Όταν καταλάβουν ότι η
αναπηρία είναι ευλογία από τον Θεό, τοποθετούνται σωστά και
απαλλάσσονται από την μειονεκτικότητα. Όταν ένα μικρό παιδί έχη κάποια
αναπηρία και δεν έχη βοηθηθή, ώστε να χαίρεται για την αναπηρία του,
τότε έχει ελαφρυντικά, αν αισθάνεται μειονεκτικά. Αλλά, αν μεγαλώση και
παραμένη η μειονεκτικότητα, σημαίνει ότι δεν έχει συλλάβει το βαθύτερο
νόημα της ζωής.
Πηγή:http://gero-paisios.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου