Ο διάβολος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός

Όποιος δέν έχει νιώσει τήν ανώτερη χαρά, τήν παραδεισένια, δέν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί νά πλανηθή, άν δέν προσέξη. Ό διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο τήν καρδιά τού ανθρώπου καί τον κάνει νά αισθάνεται μιά
ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντας του τήν εντύπωση ότι ή ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία. Κλέβει τήν καρδιά καί νομίζει ό άνθρωπος πώς πάει καλά. Δέν ένιωσα,
ταραχή, λέει. Ναι, αλλά αυτό πού ένιωσες δέν είναι ή πραγματική, ή πνευματική χαρά. Ή πνευματική χαρά είναι κάτι τό ουράνιο.
Ό διάβολος μπορεί νά παρουσιασθή καί σάν άγγελος ή σάν άγιος. Ό καμουφλαρισμένος δαίμονας σέ άγγελο ή σέ άγιο σκορπάει ταραχή – αυτό πού έχει -, ενώ ό
πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.
Ό ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη καί άπειρος νά είναι, διακρίνει τόν Άγγελο του Θεού άπό τόν δαίμονα πού παρουσιάζεται σάν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική
καθαρότητα καί συγγενεύει μέ τόν Άγγελο. Ένώ ό εγωιστής καί σαρκικός πλανιέται εύκολα άπό τόν πονηρό διάβολο. Όταν ό διάβολος παρουσιάζεται σάν άγγελος φωτός, άν ό
άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται. Ένα βράδυ, στήν Μονή Στομίου, μετά τό Απόδειπνο, έλεγα τήν ευχή στο κελλί καθισμένος σέ ένα σκαμνί. Γιά μιά στιγμή ακούω
όργανα καί κλαρίνα σέ ένα οίκημα πού ήταν λίγο πιο πέρα γιά τούς ξένους.
Παραξενεύτηκα! Τί όργανα είναι αυτά πού ακούγονται τόσο κοντά!, είπα. Τό πανηγύρι
είχε περάσει. Σηκώνομαι άπό τό σκαμνί καί πηγαίνω στο παράθυρο νά δώ τί συμβαίνει έξω.
Βλέπω ησυχία παντού. Τότε κατάλαβα ότι ήταν άπό τόν πειρασμό, γιά νά διακόψω τήν
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »