ΣΥΝΤΟΜΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

25 Ιουλίου 1925. Στα Φάρασα της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) από την Ευλαμπία και τον Πρόδρομο γεννιέται ο Γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμο Αρσένιος Εζνεπίδης. Έχει εννέα αδέλφια.

7 Αυγούστου 1924. Βαφτίζεται ο Γέροντας από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη και του δίνει το όνομά του.

14 Αυγούστου 1924. Ο Γέροντας με την οικογένειά του φτάνει με προσφυγικό καράβι στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά.

5 Σεπτεμβρίου 1924. Άφιξη στο κάστρο στην Κέρκυρα.

10 Νοεμβρίου 1924. Κοιμάται ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης στην Κέρκυρα.

Μάρτιος 1925. Άφιξη του Γέροντα και της οικογένειάς του στην Κόνιτσα Ιωαννίνων.

1945. Δουλεύει ως ξυλουργός, αφού τελειώνει το δημοτικό κατατάσσεται στο στρατό. Υπηρετεί ως ασυρματιστής.

1949. Απολύεται από τον στρατό και γίνεται η πρώτη επίσκεψη του Γέροντα στο Άγιο Όρος.

1950. Δεύτερη επίσκεψη του Γέροντα στο Άγιο Όρος, φιλοξενείται στο κελί Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας κοντά στις Καρυές. Μετά στο κελί των Εισοδίων στην σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος στον πνευματικό ασκητή π. Κύριλλο. Με προτροπή του π. Κυρίλλου οδηγείται στην Ι.Μ. Εσφιγμένου.

1954. Παίρνει την Ρασοευχή στην Ι.Μ. Εσφιγμένου και ταυτόχρονα το όνομα Αβέρκιος. Πηγαίνει στην Ι.Μ. Φιλοθέου που είναι ιδιόρρυθμη, ως υποτακτικός του π. Συμεών.

1956. Στην Ι.Μ. Φιλοθέου γίνεται Σταυροφόρος παίρνει και το Μικρό Σχήμα  και μετονομάζεται από Αβέρκιος, Παΐσιος.

1958. Μετά από παρακλήσεις μεταβαίνει στη Βυζαντινή Ι.Μ. Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο Κονίτσης, δύο ώρες με τα πόδια από την Κόνιτσα.

1962. Μεταβαίνει στο Σινά και μένει στο κελί των Αγίων Γαλακτιωνος και Επιστήμης.

1964. Επιστροφή στο Άγιο Όρος στο κελί των Αγίων Αρχαγγέλων στη Σκήτη των Ιβήρων.

1966. Ο Γέροντας υποβάλλεται σε αφαίρεση τμήματος των πνευμόνων στο νοσοκομείο Παπανικολάου. Την ίδια περίοδο συνδέεται με τις αδελφές του Ι. Ησυχαστηρίου Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην ίδρυση του οποίου πρωτοστάτησε.

1967. Προς τα τέλη του έτους επιστρέφει στο Άγιο Όρος και εγκαθίσταται στο κελί του Υπατίου της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας στην έρημο του Άθωνα στα Κατουνάκια.

1968. Ο Γέροντας οδηγείται στην Ι.Μ. Σταυρονικήτα. Συνδέεται με τον π. Τυχώνα πνευματικό, ο οποίος έμενε στο κελί του Τιμίου Σταυρού της Ι.Μ. Σταυρονικήτα. Ο ίδιος κάνει την κούρα του Γέροντα και του δίνει το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα. Ο π. Τυχών κοιμάται στις 10-9-68 και ο Γέροντας εγκαθίσταται στο κελί του.

13 Μαΐου 1979. Οδηγείται στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου όπου παίρνει το κάθισμα Παναγούδα το οποίο η ίδια η Μονή το μετέτρεψε σε κελί.

1988. Αρχίζουν τα προβλήματα με την υγεία του και το έντερό του που προήλθε από μη καθαρό νερό. Παρουσιάζονται αιμορραγίες.Οι γιατροί διαφώνουν ως προς την διάγνωση.

Οκτώβριος 1993. Η κατάσταση του Γέροντα επιδεινώνεται με συνεχείς αιμορραγίες, εμετούς, λιποθυμίες και πόνους.

5 Νοεμβρίου 1993. Ο Γέροντας για τελευταία φορά αφήνει πίσω του το Άγιο Όρος και επισκέπτεται το Ι. Ησυχαστήριο του Αγίου Ιβάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θες/νίκης προκειμένου να παρευρεθεί στην εορτή του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη. Όταν αποφασίζει να επιστρέψει, λόγω του όγκου στο έντερο εισάγεται για εξετάσεις στο Θεογένειο Νοσοκομείο.

Παρασκευή 4-2-94. Ο Γέροντας υποβάλλεται σε εγχείρηση διάρκειας πέντε ωρών αφού έχει γίνει μετάσταση στο ήπαρ και στον πνεύμονα.

14-2-94. Επιστρέφει στο Ι. Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Απρίλιος 1994. Δεύτερη εγχείρηση για αποκατάσταση λειτουργίας εντέρου, του δίνουν οι γιατροί τέσσερις μήνες ζωής.

13 Ιουνίου 1994. Ενώ ετοιμάζεται για επιστροφή στο Άγιο Όρος, υψηλός πυρετός και δύσπνοιες, αναβάλλουν το ταξίδι.

11 Ιουλίου 1994. Κοινωνεί ο Γέροντας για τελευταία φορά.

12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1994 ΤΡΙΤΗ 11:00 π.μ. Ο Γέροντας αποδημεί προς Κύριο.

 Πηγή:agpaulou.gr/