Κοροσίδης Κωνσταντίνος, Εκπαιδευτικός Πτολεμαΐδα.

           

Το Καλοκαίρι του 2008 πήγαμε με τη σύζυγό μου και δύο ακόμη σχολικές οικογένειες στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης να προσκυνήσουμε το λείψανο του Αγίου Αρσενίου και τον τάφο του Γέροντος Παϊσίου.

            Όταν φτάσαμε στον τάφο του γέροντα, οι φίλοι με τις οικογένειές τους και η σύζυγός μου, προσκυνούσαν τον Γέροντα Παΐσιο και εγώ ακριβώς απέναντι τους έβγαζα φωτογραφίες.

            Σκεφτόμουν εκείνη την ώρα, ότι ο Γέροντας δεν ήθελε κάτι τέτοιο. Πέρασε αστραπιαία μέσα μου ο λογισμός, ότι «εγώ θα βγάλω φωτογραφίες τώρα και ας μην τα ήθελε αυτά ο Γέροντας Παΐσιος».

            Την αμέσως επόμενη στιγμή η φωτογραφική μηχανή σταμάτησε να βγάζει φωτογραφίες. Εγώ τα έχασα και γυρνούσα τη μηχανή δεξιά-αριστερά, βγάζοντας φωτογραφίες σ’ οτιδήποτε άλλο εκτός από τον τάφο του γέροντα.

            Παρακάλεσα τότε τον Γέροντα Παΐσιο να μου επιτρέψει να βγάζω φωτογραφίες στον τάφο του, γιατί είχε μείνει ένας φίλος-συνάδελφος, ο οποίος ευλαβείται πολύ τον γέροντα Παΐσιο και ήθελε να βγει φωτογραφία στον τάφο του.

            Ο Γέροντας μας επέτρεψε και συνεχίσαμε για λίγο ακόμη.