Μία φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είχε προβλήματα με την γυναίκα του. Πήγαιναν
για χωρισμό. Δεν ήθελε να δη ο ένας τον άλλον. Ήσαν και οι δύο
δάσκαλοι, είχαν και δύο παιδάκια. Δεν έτρωγαν ποτέ στο σπίτι. Σε άλλο
εστιατόριο έτρωγε ο ένας μετά το Σχολείο, σε άλλο ο άλλος, και αγόραζαν
και κάτι σάντουιτς, για να φάνε τα παιδιά. Τα καημένα, όταν οι γονείς
γύριζαν στο σπίτι, πήγαιναν και έψαχναν στις τσέπες και στις τσάντες
τους, για να δούν τι τους έφεραν απ' έξω να φάνε. Περνούσαν μεγάλο δράμα! Αυτός έκανε και τον ψάλτη. Σε άλλη εκκλησία πήγαινε ή γυναίκα του, σε άλλη έψαλλε αυτός. Τόσο πολύ! «τι
να κάνω, πάτερ, μου λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολύ μεγάλο. Κάθε μέρα
έχουμε φασαρίες στο σπίτι». «Πήγες στον Πνευματικό;», τον ρωτάω. «Ναί,
πήγα, μου λέει, και μου είπε: Υπομονή να κάνης σηκώνεις μεγάλο σταυρό».
«Γιά να δω, του λέω, ποιός σηκώνει μεγάλο σταυρό. Να πάρουμε τα πράγματα
από την αρχή. Όταν παντρευτήκατε, μαλώνατε έτσι;».
Περισσότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου