Οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες

- Γέροντα, πολλοί ανησυχούν τι θα γίνη με το ένα θέμα, τι θα γίνη με το άλλο.

- Κοίταξε να δής• τώρα ο Θεός, και να ήθελε να μας αφήση, δεν μπορεί.


- Τί εννοείτε, Γέροντα;

- Να, οι γονείς όταν φέρνουν ένα παιδάκι στον κόσμο, όσο αγωνίζονται να το μεγαλώσουν, τόσο περισσότερο το αγαπούν και το πονούν.

Έτσι και ο Θεός, μας έφερε στον κόσμο, αγωνίσθηκε κατά κάποιον τρόπο, μας μεγάλωσε, κουράσθηκε να μας κάνη ό,τι μας έκανε.

Τώρα, και να θέλη να μας αφήση, δεν μπορεί, γιατί μας πονάει, αρκεί εμείς να έχουμε λίγο φιλότιμο.

Αν έχουμε λίγο φιλότιμο, δεν θα χάσουμε τον Παράδεισο.



- Γέροντα, είπατε ότι ο Καλός Θεός δεν θα μας άφήση...

- Ναι, ο Θεός ποτέ δεν μας αφήνει• εμείς Τον αφήνουμε.

Όταν ο άνθρωπος δεν ζη πνευματικά, δεν δικαιούται την θεία βοήθεια. Όταν όμως ζη πνευματικά και είναι κοντά στον Θεό, την δικαιούται.

Τότε, αν συμβή κάτι και πεθάνη, είναι έτοιμος για την άλλη ζωή, οπότε είναι κερδισμένος και σ' αυτήν την ζωή και στην άλλη.

Η βοήθεια του Θεού δεν εμποδίζεται ούτε από ανθρώπους ούτε από δαίμονες.

Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο.

Το εμπόδιο σ' εμάς τους ανθρώπους είναι η ολιγοπιστία, με την οποία εμποδίζουμε τις μεγάλες θείες δυνάμεις να μας πλησιάσουν.

Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, εμείς, επειδή υπάρχει μέσα μας σε μεγάλο βαθμό το ανθρώπινο στοιχείο, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το θείο, που ξεπερνάει όλου του κόσμου τις ανθρώπινες δυνάμεις, γιατί οι θείες δυνάμεις είναι παντοδύναμες.

Καθόμαστε πολλές φορές άδικα, ώρες ολόκληρες, για να βρούμε μόνοι μας λύση σε ένα θέμα, χρησιμοποιώντας όλη την απειρία μας.

Το κεφάλι μας γίνεται κουδούνι, τα μάτια μας τσούζουν, ο ύπνος δεν μας πιάνει, γιατί μας έχει πιάσει το ταγκαλάκι με επίμονες σκέψεις.

Τελικά βρίσκουμε μία λύση, αλλά μετά ο Θεός μας βρίσκει άλλη, καλύτερη λύση, που δεν την είχαμε σκεφθή εμείς, και μας μένουν ο πονοκέφαλος και τα ξενύχτια.

Όσο και αν είναι σωστή η δική μας σκέψη, όταν δεν είναι ο Θεός μπροστά, το κεφάλι κουράζεται και έρχεται πονοκέφαλος, ενώ η προσευχή με την εμπιστοσύνη στον Θεό ξεκουράζει.

Γι' αυτό ας αφήνουμε με εμπιστοσύνη στον Θεό τα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως και να μη στηριζώμαστε στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, και Εκείνος θα κάνη ο,τι είναι καλύτερο.

Και πάντα για καθετί που σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε «αν θέλη ο Θεός», μην πάθετε και εσείς ο,τι έπαθε κάποιος μιά φορά.

Είχε αποφασίσει να πάη στο αμπέλι του για δουλειά. «Αύριο πρωί-πρωί, λέει στην γυναίκα του, θα πάω στο αμπέλι».

«Αν θέλη ο Θεός, θα πας», του λέει εκείνη.

«Θέλει-δεν θέλει ο Θεός, λέει εκείνος, εγώ θα πάω».

Την άλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα. Στον δρόμο εν τω μεταξύ πιάνει τέτοιος κατακλυσμός, που αναγκάσθηκε να γυρίση πίσω.

Δεν είχε φέξει ακόμη. Χτυπάει την πόρτα.

«Ποιος είναι;», ρωτάει η γυναίκα του.

«Αν θέλη ο Θεός, λέει εκείνος, ο άνδρας σου είμαι»!...



ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ B’