ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννου Ζόζουλακ Κάποτε βρέθηκα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Άγιο Όρος. Μετά από τη Θεία λειτουργία και το πρωινό ήρθε κοντά μου ένας νεαρός Έλληνας, τελείως άγνωστος σε μένα, και μου είπε: Πηγαίνω τώρα σε ένα γέροντα θέλεις να έρθεις μαζί μου; Μάλιστα, του απάντησα. Δεν ήξερα ακριβώς περί τίνος πρόκειται και δεν θυμόμουν ούτε το όνομα του γέροντα, στον όποιο πηγαίναμε. Ήμουν πολύ νέος, μόλις 22 ετών, και ή ψυχή μου διψούσε για πνευματικές συναντήσεις. Προερχόμουν από μία χώρα με αθεϊστικό καθεστώς, το όποιο έπεσε το 1989 και ή ελευθερία πού αισθάνθηκα στην Ελλάδα ήταν για μένα κάτι το απίστευτο. Είχα διαβάσει για το Άγιο Όρος ως φοιτητής στην Ορθόδοξη θεολογική Σχολή στο Πρέσοβ της Σλοβακίας και όταν έβλεπα τις πανέμορφες φωτογραφίες από τα αγιορείτικα μοναστήρια, μου ήταν αδύνατο καν να σκεφθώ ότι κάποτε θα βαδίζω σε αυτή την αγία γη των ασκητών και αγίων. Ό Θεός όμως μου άνοιξε το δρόμο, όχι μόνο να επισκεφθώ το Άγιο Όρος, αλλά και να ζήσω ένα χρονικό διάστημα με τους μοναχούς. Το παιδί, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του, μου εξηγούσε διάφορα περιστατικά από τα κελιά πού είχε επισκεφθεί στο Άγιο Όρος. Κατάλαβα αμέσως πώς δεν βρισκόταν για πρώτη φορά σε αυτό τον τόπο. Ήξερε με σιγουριά και το δρόμο, στον όποιο βαδίζαμε και δεν πέρασε πολλή ώρα όταν φθάσαμε σε μία καλύβα. Ή πόρτα ήταν κλειστή. Καλά πού ήρθαμε νωρίς, είμαστε οι πρώτοι, μου είπε και με κέρασε ένα λουκούμι και μου εξήγησε: Αυτό είναι το κέρασμα του γέροντα. Ό κάθε επισκέπτης παίρνει ένα λουκούμι σαν ευλογία και πίνει από το καθαρό νερό. Μετά κτύπησε με ένα σιδεράκι στην πόρτα και περιμέναμε. Έμενα μου άρεσε πολύ το λουκούμι και θαύμαζα την πανέμορφη φύση γύρω -γύρω. Μετά από αρκετή ώρα άνοιξε την πόρτα της καλύβας ένας μοναχός και φώναξε να περάσουμε μέσα. Μπήκαμε μέσα και ό μοναχός μας έδειξε να περάσουμε σε ένα δωμάτιο πού είχε κάποιους πάγκους. Χαμογέλασε και μας ρώτησε: Τι θέλετε, παιδιά μου; Εγώ δεν μίλησα, επειδή ουσιαστικά δεν ήθελα τίποτε. Ήρθα απλώς παρέα με τον καινούργιο φίλο μου. Αυτός του απάντησε: Θα θέλαμε να σας δούμε, γέροντα. Εντάξει, είπε και μου έδειξε την πόρτα για να περάσω σε άλλο δωμάτιο. Εκείνη τη στιγμή τρόμαξα λίγο, επειδή δεν ήξερα Τι θέλει από μένα Περάσαμε στο παρεκκλήσι της καλύβας του και αρχίσαμε τη συζήτηση. Με ρώτησε για διάφορα θέματα και εγώ του είπα για το μεγαλύτερο πόνο της ψυχής μου πού ήταν τότε το τρομερό πρόβλημα της Ούνίας. Του μίλησα για τη μεγάλη δοκιμασία των Ορθόδοξων χριστιανών στη Σλοβακία και του περιέγραψα μία από τις πιο σκληρές επιθέσεις των παπικών εναντίον των Ορθόδοξων πού έγινε το 1990. Τότε μας πήραν οι ουνίτες με τη βία πολλούς ναούς και επιπλέον κατάφεραν στη Σλοβακική Βουλή να ψηφίσουν ένα φοβερό νόμο επί τη βάσει του οποίου μας πήραν «με νόμιμο τρόπο» τους υπόλοιπους ναούς. Ήμουν πράγματι πάρα πολύ στενοχωρημένος, καθώς και όλοι οι Ορθόδοξοι Σλοβάκοι, επειδή ή επίθεση ήταν τόσο γρήγορη και τόσο δυνατή, ώστε περιμέναμε τον ξεριζωμό της Ορθοδοξίας από τη χώρα μας. Ό γέρων Π αίσιος άκουσε όλα αυτά με πολλή υπομονή και με παρηγορούσε με τρόπο πατρικό, γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα. Στο τέλος μου είπε τα έξης λόγια: Μη φοβάσαι, παιδί μου, ο Θεός σας αγαπά και είναι μαζί σας. Θα σας βοηθήσει και ή Εκκλησία σας θα πάει καλά. Να κάνουμε κι εμείς καμία προσευχούλα και θα δεις. Πάρε αυτά για ευλογία, μου είπε και μου έδωσε ένα κομποσκοίνι και δύο βιβλία πού έγραψε ό ίδιος. Μετά με αγκάλιασε, εγώ φίλησα το χέρι του και του είπα: Να προσευχηθείτε για την Ορθοδοξία στη Σλοβακία. Για να είμαι ειλικρινής, ήταν δύσκολο τη στιγμή εκείνη να πιστέψω τα λόγια του π. Παϊσίου, επειδή έβλεπα με τα μάτια μου Τι γινόταν στις ορθόδοξες ενορίες της Σλοβακίας αυτή την περίοδο. Μπροστά στα μάτια μου αφάνιζαν οί ουνίτες την Ορθοδοξία. Μπροστά στα μάτια μου οι ουνίτες έδερναν ένα ορθόδοξο ιερέα και παρά λίγο και εγώ να φάω ξύλο. Όλοι περάσαμε όχι μόνο τους διωγμούς, αλλά ζήσαμε και το τρομερό ψυχολογικό κλίμα και την ψυχολογική τρομοκρατία εις βάρος των Ορθόδοξων πιστών από τους ουνίτες, τους οποίους υποστήριζε πλήρως το κράτος. Από το μυαλό μου πέρασε μία απλή σκέψη: Τι μπορεί να ξέρει ένας μοναχός στο Άγιο Όρος, μακριά από τη Σλοβακία, Τι ζούμε εμείς; Μου λέει αυτά τα λόγια, για να μη στενοχωριέμαι. Τώρα, μετά από 13 χρόνια από τη συνάντηση μου με τον γέροντα Παΐσιο, όταν σκέφτομαι με πόση πίστη μου έλεγε ότι θα μας βοηθήσει ό καλός Θεός σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, βλέπω τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Μου έδωσε θάρρος να αγωνισθώ με τη βοήθεια του Παντοδύναμου Θεού και να μη σκέφτομαι τις ανθρώπινες δυνάμεις. Πόσο αληθινά ήταν τα Λόγια του φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί έμειναν χωρίς ναούς και δεν τους άφησε ο Θεός. Έκτισαν σχεδόν 100 καινούργιους ναούς στη Σλοβακία τα τελευταία 7 χρόνια. Όταν κοιμήθηκε ο γέρων Παΐσιος, γράφτηκε το βιβλίο του Ιερομόναχου Χριστοδούλου Άγιορείτου «Ό γέρων Παΐσιος (Έζνεπίδης), Αγιον Όρος 1994». Λίγους μήνες αργότερα κατέβηκα σε ένα μοναστήρι στην Ελλάδα και ό ηγούμενος μου έδειξε αυτό το βιβλίο και μου είπε: - Αυτό το βιβλίο είναι φοβερό. Οπωσδήποτε πρέπει να μεταφραστεί και να τυπωθεί και στη σλοβακική γλώσσα. Μου έδωσε το βιβλίο να το διαβάσω. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω, μου έκανε μεγάλη εντύπωση και αμέσως απεφάσισα να ξεκινήσω τη μετάφραση του ακόμα από το μοναστήρι. Όταν γύρισα στη Σλοβακία ρώτησα σε ένα τυπογραφείο πόσο θα κοστίσει ή εκτύπωση του βιβλίου. Ήταν πάρα πολλά τα χρήματα και τη στιγμή εκείνη σκέφτηκα το εξής: - Πάτερ Παΐσιε, εάν θέλεις να τυπωθεί το βιβλίο στα σλοβακικά, βοήθησε με να βρεθούν τα χρήματα. Τη μετάφραση την τελείωσα μετά από ενάμισι χρόνο και στη διάρκεια όλου του διαστήματος μου έρχονταν τα χρήματα και στο τέλος πράγματι βρέθηκε το απαιτούμενο ποσό, ώστε μπορούσα άνετα να τυπώσω το βιβλίο. Στο τέλος, ας μου επιτραπεί να αναφέρω πώς το βιβλίο μέχρι σήμερα έχει εξαντληθεί και το παράξενο για μένα είναι ότι το γέροντα Παΐσιο έχουν αγαπήσει πολύ και οι ουνίτες, οι οποίοι διαβάζουν το βιβλίο του. Η μόνη ευχή μου είναι να φωτίσει ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης όλους τους ουνίτες να καταλάβουν την πλάνη τους και να γυρίσουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία θα βρουν τη σωτηρία της ψυχής τους. Ας έχουμε την ευχή του πατρός Παϊσίου. Πρωτοπρεσβύτερος ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΖΟΥΛΑΚ Καθηγητής στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Πρέσοβ της Σλοβακίας