Άγιος Παΐσιος: Άφησε το πρόβλημα στον Θεό
Μπορεί να γίνουν πολλά λάθη, αν δεν προσέξει κανείς
Άφησε το πρόβλημα στον Θεό
– Γέροντα, πως σκέφτεσθε, όταν έχετε να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα;
– Σκέφτομαι τι γίνεται, τι δεν γίνεται ανθρωπίνως. Το εξετάζω από όλες τις πλευρές. «Θα κάνω αυτό – τι αντίκτυπο θα έχει εκεί, εκεί;… Τι κακό μπορεί να κάνει ή σε τι μπορεί να ωφελήσει;».
Εγώ πάντα ένα πρόβλημα προσπαθώ να το δω από πολλές πλευρές, ώστε η λύση που θα δώσω να είναι, όσο γίνεται, πιο σωστή. Γιατί μπορεί να γίνουν πολλά λάθη, αν δεν προσέξει κανείς.
Αν καταλάβει εκ των ύστερων τι έπρεπε να κάνει, δεν ωφελεί, γιατί πάει, πέταξε, όπως λένε, το πουλί! Ας πούμε, δεν πρόσεξε κάποιος και έκαψε ένα σπίτι. Καλά, εντάξει, δεν τον κρεμάει κανείς, άλλα το κακό έγινε.
Κάπου είχαν ένα πρόβλημα. Ήρθε ο υπεύθυνος και μού λέει: «Ε, τώρα τακτοποιήθηκε το θέμα. Πήγα, βρήκα τον τάδε, τον τάδε, τους είπα αυτό και αυτό και τακτοποιήθηκε η υπόθεση!».
«Τώρα άρχισε το πρόβλημα, του λέω. Εκείνο που υπήρχε, δεν ήταν πρόβλημα. Τώρα άναψε η φωτιά. Πρώτα δυο καρβουνάκια ήταν, και αυτά θα έσβηναν μόνα τους».
Αυτός νόμιζε ότι με τις ενέργειες του είχε τακτοποιήσει την υπόθεση και ήθελε να τον επαινέσουμε κιόλας. Ενώ, με αυτό που έκανε, δημιούργησε μεγάλη φασαρία και μεγάλωσε το πρόβλημα.
Χρειάζεται πολλή προσοχή, σύνεση και διάκριση, για να γίνεται το καλό με καλό τρόπο και να ωφελεί, γιατί αλλιώς, αντί να ωφελεί, δαιμονίζει τον άλλον.
Ύστερα, κάτι που σκέφτεται κανείς να κάνει, καλύτερα να το αφήνει να ωριμάσει, γιατί, αν το αγουροκόψει, αποφασίσει δηλαδή βεβιασμένα, ίσως να έχει προβλήματα αργότερα και να βασανίζεται. Τα σοβαρά πράγματα, όταν καθυστερούν λίγο, προχωρούν μετά γρήγορα και σωστά. Μπορεί κάποιος να έχει εξυπνάδα, άλλα να έχει και κενοδοξία και εγωισμό, και να προπορεύονται αυτά στις ενέργειες του και να μην προσέχει.
Ένα σκυλί π.χ. στο κυνήγι, όταν προχωράει προσεκτικά, και από ράτσα να μην είναι, βρίσκει τα ίχνη του λαγού. Ενώ άλλο που είναι από πολύ καλή ράτσα και έχει όλα τα προσόντα, όταν βιάζεται, τρέχει δεξιά και αριστερά χωρίς αποτέλεσμα. Ενέργεια πριν από σκέψη έχει υπερηφάνεια. Γι’ αυτό να μη βιάζεται κανείς να ενεργήσει, αλλά να σκέφτεται και να προσεύχεται προηγουμένως. Όταν προπορεύεται η προσευχή, δεν ενεργεί ο αφρός του μυαλού, η ελαφρότητα, άλλα το αγιασμένο μυαλό.
Οι πνευματικοί άνθρωποι μερικές φορές κάνουμε σαν να μην υπάρχει Θεός, δεν αφήνουμε τον Θεό να ενεργήσει. Ο Θεός ξέρει πως δουλεύει. Ενώ υπάρχουν δηλαδή πνευματικά μέσα, για να τακτοποιούνται οι δύσκολες καταστάσεις με πνευματικό τρόπο, εμείς πάμε να ενεργήσουμε κοσμικά.
Όταν ήμουν στο Σινά, ένας Χότζας πήγαινε κάθε Παρασκευή μέσα στο μοναστήρι, ανέβαινε στον μιναρέ ενός τζαμιού που ήταν εκεί και φώναζε! Και είχε μια φωνή!… μέχρι επάνω στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης ακουγόταν. Ύστερα το μοναστήρι βρήκε σαν λύση να κλείνουν την πόρτα την Παρασκευή που πήγαινε ο Χότζας, για να μην μπαίνει μέσα – εγώ δεν το ήξερα.
Μια μέρα που κατέβηκα κάτω, βλέπω τον Χότζα οργισμένο. «Τώρα θα τους δείξω εγώ, μου λέει, που μου έκλεισαν την πόρτα, για να μην μπαίνω μέσα…». «Την έκλεισαν, του λέω, για να μην μπουν οι γκαμήλες. ∆εν πιστεύω ότι την έκλεισαν, για να μην μπεις εσύ!». Μετά είπα κάτι γι’ αυτό στους Πατέρες. Λέει ένας γραμματεύς: «Θα του δείξω εγώ του Χότζα! Θα του βάλω μια φλούδα. Θα γράψω στην Κυβέρνηση ότι ο Χότζας μας πιέζει». «Κοίταξε, του λέω, η Ορθοδοξία δεν είναι φλούδα. Να κάνουμε μια αγρυπνία, να ψάλουμε την Ακολουθία των Σιναϊτών Πατέρων, της Αγίας Αικατερίνης, και να αφήσουμε να μιλήσει ο Θεός. Θα πάω και εγώ επάνω να προσευχηθώ».
Είπα και σε μερικούς Πατέρες να προσευχηθούν, και έτσι του ήρθε ένα σκαμπίλι του Χότζα, σηκώθηκε, έφυγε, εξαφανίσθηκε! Γιατί και την πόρτα να έκλειναν, μετά η Κυβέρνηση θα εξακρίβωνε ότι δεν είναι αλήθεια πως τους πίεζε ο Χότζας και θα είχαν φασαρίες. Θα έλεγε ο Χότζας ότι έκλεισαν την πόρτα, επειδή πήγαινε κάθε Παρασκευή, και θα έκανε κακό στο μοναστήρι. Ένας άλλος παλιότερα είδε το βουνό και θέλησε να κάνει εξοχικό πάνω στην κορυφή της Αγίας Αικατερίνης!… Έπαθε μια αρρώστια, πάει, πέθανε.
Ήρθε τελευταία και άλλος να φτιάξει κάτι εκεί, πάει, πέθανε και αυτός. Γι’ αυτό καλύτερα είναι να μη στηριζόμαστε μόνο στις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες, άλλα να προσευχόμαστε και να αφήνουμε τον Θεό να ενεργεί.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Πνευματική Αφύπνιση Λόγοι Β´
σελ. 71-74
Πνευματική αφύπνιση – Λόγοι Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου
«Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, αναφέρει ο Γέροντας σε κάποιο σημείο, αλλά να υψώνουμε τα χέρια μας προς τον Θεό». «Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν. Βρεθήκαμε εμείς… Δεν ήμασταν άξιοι! Τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε».
Άγιος Παΐσιος: Η αμαρτία φέρνει τις συμφορές
Γιατί δεν βρίσκεται το φάρμακο τού καρκίνου;
Η αμαρτία φέρνει τις συμφορές
– Έρριξες φάρμακο για τις κάμπιες;
– Έρριξα, Γέροντα.
– Τόσες καλόγριες ούτε μία κάμπια δεν μπορείτε να σκοτώσετε! Στην Κατοχή, όταν είχε πέσει ακρίδα, είχαν βγάλει εδώ στην Χαλκιδική την Αγία Ζώνη από την Μονή Βατοπεδίου και η ακρίδα έπεφτε σύννεφα-σύννεφα στην θάλασσα. Στην Ήπειρο, θυμάμαι, ήταν σαν το χιόνι. Κάναμε όλοι προσωπική εργασία, με τα σεντόνια την μαζεύαμε και μετά την πετούσαμε. Ήταν και η πείνα…, μην τα ρωτάς! Τι σιτάρια είχαν ξαναδώσει, αλλά είχαν σακατευεθεί.
Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα. Όχι ότι ο Θεός θέλει να παιδαγωγήσει έτσι τον άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια τής απομακρύνσεως τού ανθρώπου από τον Θεό. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ο άνθρωπος από τον Θεό. Έρχεται η οργή τού Θεού, για να θυμηθεί ο άνθρωπος τον Θεό και να ζητήσει βοήθεια. Δεν είναι ότι ο Θεός τα κανονίζει έτσι και βγάζει μία διαταγή να έρθει κάποια συμφορά στον άνθρωπο, αλλά ο Θεός βλέπει μέχρι που θα φθάσει η κακία των ανθρώπων και ότι δεν θα αλλάξουν, και γι’ αυτό επιτρέπει να συμβεί μία συμφορά, για να συνετισθούν. Όχι ότι τα κανόνισε έτσι ο Θεός.
Σταν Ιησού τού Ναυή (Βλ. Ι. Ναυῆ 13, 1-2 καὶ Κρίτ. 3, 1-4) είχε πει ο Θεός να μην εξαφανίσουν μία φυλή, τούς Φιλισταίους, γιατί αυτή θα ήταν μάστιγα για τούς Εβραίους, όταν θα ξεχνούσαν τον Θεό. Όταν λοιπόν οι Εβραίοι απομακρύνονταν από τον Θεό, είχε δικαιώματα ο διάβολος και έβαζε τα «ξαδέρφιά» του, τούς Φιλισταίους, και ορμούσαν στους Εβραίους. Έπαιρναν τα παιδιά των Εβραίων και τα χτυπούσαν πάνω στην πέτρα, για να τα σκοτώσουν. Κάποτε όμως που οι εχθροί ήρθαν, χωρίς να φταίνε οι Ισραηλίτες, πολέμησε γι’ αυτούς ο Θεός. Έρριξε χαλάζι σαν πέτρες (Βλ. Ι. Ναυῆ 10, 11) και τούς εξόντωσε, γιατί τότε οι Ισραηλίτες δικαιούνταν την θεία επέμβαση.
Πόσες υποσχέσεις είχε δώσει ο Θεός για τον Ναό τού Σολομώντος, και όμως πόσες φορές κάηκε, ρήμαξε. Όταν ξέφευγε ο λαός τού Ισραήλ, οι Προφήτες φώναζαν- φώναζαν, οι Ισραηλίτες τίποτε! Ανέπαυαν τον λογισμό τους: «Αφού, όταν έκτισε ο Σολομών τον Ναό, έδωσε τόσες ευλογίες ο Θεός και είπε ότι από εδώ θα ευλογούνται και θα αγιάζονται όλοι οι άνθρωποι (Γ΄ Βασ. 9, 1-9), άρα θα μείνουν όλα αυτά, και τα τείχη μας και ο Ναός μας. Τέτοια υπόσχεση έδωσε ο Θεός»!
Ο Θεός έδωσε τέτοια υπόσχεση, αλλά εφόσον και οι Ισραηλίτες θα ζούσαν σωστά. Είχε δώσει Χάρη στον Ναό τού Σολομώντος, αλλά, όταν οι Ισραηλίτες δεν τηρούσαν τις εντολές, επέτρεπε και καιγόταν ή καταστρεφόταν ο Ναός και, όταν μετανοούσαν, πάλι τον έχτιζαν. Όταν λ.χ. ξέφυγαν επί βασιλέως Σεδεκίου, έρχεται ο Ναβουχοδονόσορ, βάζει φωτιά στον Ναό τού Σολομώντος, γκρεμίζει και τα τείχη, τούς δένει και τούς πηγαίνει στην Βαβυλώνα αιχμάλωτους (Βλ. Δ’ Βασ. 24 κ.ε). Φυσικά, πήγαν και αυτοί που δεν έφταιγαν, αλλά αυτοί είχαν καθαρό μισθό. Οι άλλοι που έφταιγαν πολύ, ξόφλησαν. Όσοι έφταιγαν λίγο και ταλαιπωρήθηκαν, είχαν και λιγάκι μισθό.
Όταν ένας γίνεται αιτία να έρθει η οργή τού Θεού και να ταλαιπωρηθούν και άλλοι που δεν έφταιγαν, ακόμη και μισθό να έχουν, αυτό είναι εγκληματικό, γιατί οι άλλοι θα κληρονομούσαν την Ουράνια Βασιλεία χωρίς να βασανισθούν, ενώ τώρα βασανίζονται.
Πρέπει να ξέρουμε ότι οι πιστοί που τηρούν τις εντολές τού Θεού δέχονται την Χάρη τού Θεού, και ο Θεός – πώς να πει κανείς; – είναι υποχρεωμένος να τούς βοηθάει μέσα σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια.
Στην Αμερική είχα ακούσει πώς παρουσιάσθηκε μία νέα αρρώστια (Ο Γέροντας εννοεί το έιτζ. (Ειπώθηκε τον Νοέμβριο του 1984)). Πολλοί που ζουν μία αφύσικη, αμαρτωλή ζωή, μολύνονται από αυτήν και πεθαίνουν. Τώρα έμαθα ότι παρουσιάσθηκε και εδώ αυτή η αρρώστια. Βλέπετε, δεν καταστρέφει ο Θεός τούς ανθρώπους, μόνοι τους εξαφανίζουν το σόι τους και καταστρέφονται. Δεν είναι δηλαδή ότι τούς τιμωρεί ο Θεός, αλλά την τιμωρία την δημιουργούν μόνοι τους με την αμαρτωλή ζωή τους. Και βλέπει κανείς να εξαφανίζονται εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έχει νόημα η ζωή τους.
– Γέροντα, γιατί δεν βρίσκεται το φάρμακο τού καρκίνου; Δεν επιτρέπει ο Θεός ή οι άνθρωποι δεν επικαλούνται την θεία βοήθεια;
– Το κακό είναι ότι και να βρεθεί το φάρμακο για τον καρκίνο, θα βγει άλλη αρρώστια. Ήταν η φυματίωση, βρήκαν το φάρμακο για την φυματίωση, παρουσιάσθηκε τώρα αυτή. Και αν βοηθήσει σ’ αυτή, θα βγει άλλη αρρώστια. Οι ίδιοι οι άνθρωποι θα γίνουν αιτία να παρουσιασθεί κάποια άλλη μετά, και δεν έχει τελειωμό!
Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο
Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, Τόμος Α
Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο (Τόμος Α)
Το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο» αποτελεί τον πρώτο τόμο της σειράς «Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι». Ο Γέροντας, απαντούσε συνήθως σε ερωτήματα. Γι’ αυτό στην σύνθεση των θεμάτων που έγινε από λόγους του σε διάφορες περιστάσεις, κρατήθηκε η διαλογική μορφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου