Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, εἴπατε ὅτι ὁ Καλὸς Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήση..
.–Ναί, ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν μᾶς ἀφήνει· ἐμεῖς Τὸν ἀφήνουμε. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ζῆ πνευματικά, δὲν δικαιοῦται τὴν θεία βοήθεια. Ὅταν ὅμως ζῆ πνευματικὰ καὶ εἶναι κοντὰ στὸν Θεό, τὴν δικαιοῦται.
Τότε, ἂν συμβῆ κάτι καὶ πεθάνη, εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, ὁπότε εἶναι κερδισμένος καὶ σ' αὐτὴν τὴν ζωὴ καὶ στὴν ἄλλη.Ἡβοήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν ἐμποδίζεται οὔτε ἀπὸ ἀνθρώπους οὔτε ἀπὸ δαίμονες. Δὲν εἶναι τίποτε δύσκολο γιὰ τὸν Θεὸ οὔτε γιὰ ἕναν Ἅγιο. Τὸ ἐμπόδιο σ ̓ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἡὀλιγοπιστία, μὲ τὴν ὁποία ἐμποδίζουμε τὶς μεγάλες θεῖες δυνάμεις νὰ μᾶς πλησιάσουν. Καὶ ἐνῶ ὑπάρχει τόσο μεγάλη δύναμη δίπλα μας, ἐμεῖς, ἐπειδὴ ὑπάρχει μέσα μας σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸ ἀνθρώπινο στοιχεῖο, δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὸ θεῖο, ποὺ ξεπερνάει ὅλου τοῦ κόσμου τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις, γιατὶ οἱ θεῖες δυνάμεις εἶναι παντοδύναμες.Καθόμαστε πολλὲς φορὲς ἄδικα, ὧρες ὁλόκληρες, γιὰ νὰ βροῦμε μόνοι μας λύση σὲ ἕνα θέμα, χρησιμοποιώντας ὅλη τὴν ἀπειρία μας. Τὸ κεφάλι μας γίνεται κουδούνι, τὰ μάτια μας τσούζουν, ὁ ὕπνος δὲν μᾶς πιάνει, γιατὶ μᾶς ἔχει πιάσει τὸ ταγκαλάκι μὲ ἐπίμονες σκέψεις. Τελικὰ βρίσκουμε μία λύση, ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς μᾶς βρίσκει ἄλλη, καλύτερη λύση, ποὺδὲν τὴν εἴχαμε σκεφθῆ ἐμεῖς, καὶ μᾶς μένουν ὁ πονοκέφαλος καὶ τὰξενύχτια. Ὅσο καὶ ἂν εἶναι σωστὴ ἡδική μας σκέψη, ὅταν δὲν εἶναι ὁ Θεὸς μπροστά, τὸ κεφάλι κουράζεται καὶ ἔρχεται πονοκέφαλος, ἐνῶ ἡ προσευχὴ μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ ξεκουράζει.
Γι' αὐτὸ ἂς ἀφήνουμε μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ τὰ δυσκολοκατόρθωτα ἀνθρωπίνως καὶ νὰ μὴ στηριζώμαστε στὶς δικές μας ἀνθρώπινες προσπάθειες, καὶ Ἐκεῖνος θὰ κάνη ὅ,τι εἶναι καλύτερο.Καὶ πάντα γιὰ καθετὶ ποὺσκέφτεσθε νὰ κάνετε, νὰ λέτε «ἂν θέλη ὁ Θεός», μὴν πάθετε καὶ ἐσεῖς ὅ,τι ἔπαθε κάποιος μιὰ φορά.
Εἶχε ἀποφασίσει νὰ πάη στὸ ἀμπέλι του γιὰ δουλειά. «Αὔριο πρωὶ-πρωί, λέει στὴν γυναίκα του, θὰ πάω στὸ ἀμπέλι». «Ἂν θέλη ὁ Θεός, θὰ πᾶς», τοῦ λέει ἐκείνη. «Θέλει-δὲν θέλει ὁ Θεός, λέει ἐκεῖνος, ἐγὼ θὰ πάω».
Τὴν ἄλλη μέρα ξεκίνησε νύχτα. Στὸν δρόμο ἐν τῷ μετα ξὺπιάνει τέτοιος κατακλυσμός, ποὺ ἀναγκάσθηκε νὰ γυρίση πίσω.
Δὲν εἶχε φέξει ἀκόμη. Χτυπάει τὴν πόρτα. «Ποιός εἶναι;», ρωτάει ἡγυναίκα του. «Ἂν θέλη ὁ Θεός, λέει ἐκεῖνος, ὁ ἄνδρας σου εἶμαι»!...

γ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -165

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, ἔχω δυσκολίες στὸν ἀγώνα μου.
–Ζητᾶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἢ παλεύεις μόνη σου;
Τὴν ἀδυναμία σου τὴν εἶπες στὸν Χριστό;
Ἐσὺ δὲν ταπεινώνεσαι, δὲν ζητᾶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ λές:
«Ἔχω δυσκολίες στὸν ἀγώνα μου». Ἂν ταπεινώνεται κανεὶς καὶ ζητᾶ λίγη βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό,
Ἐκεῖνος βοηθάει. Πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει μιὰ ἐγωιστικὴ προσπάθεια, γι ̓ αὐτὸ δὲν βοηθάει ὁ Χριστός. Πέταξε τὸν ἑαυτό σου, μὴν τὸν ὑπολογίζης, καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ κατοικήση μέσα σου. Ἐμεῖς θέλουμε νὰ ἀποκτήσουμε ἁγιότητα μὲ μαγικὸ τρόπο.
Σὲ λανθασμένη ὅμως κατάσταση δὲν βοηθάει ὁ Θεός. Ἔστω καὶ λίγο ἂν μπαίνη ἡ ἰδιοτέλεια, ἐμποδίζεται ἡθεία βοήθεια.–Ὅταν ἔχω διάθεση νὰ διορθωθῶ, δὲν θὰ μὲ βοηθήση ὁ Θεὸς νὰ καταλάβω μιὰ ἀδυναμία μου;
–Γιὰ νὰ βοηθήση ὁ Θεός, πρέπει νὰ ὑπάρχη διάθεση γιὰ ἀγώνα. Καὶ ὅταν λέμε διάθεση γιὰ ἀγώνα, ἐννοοῦμε νὰ καταβάλλη κανεὶς λίγη προσπάθεια νὰ ξεπεράση τὴν ἀδυναμία του. Λίγη καθαρὴ διάθεση ἂν δῆ ὁ Θεός, πλούσια βοηθάει τὸν ἄνθρωπο, πλούσια στέλνει τὴν Χάρη Του. Μπαίνει ὁ ἄνθρωπος μέσα στὸ κανάλι τοῦ Θεοῦ.
–Γέροντα, μέχρι ποιό σημεῖο μᾶς βοηθάει ὁ Θεὸς στὸν πνευματικὸ ἀγώνα;
–Μέχρι ἐκεῖ ποὺ βοηθᾶμε ἐμεῖς τὸν Θεὸ νὰ μᾶς βοηθήση. Ὅταν ζητᾶτε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ πολὺκαιρὸ δὲν δίνη βοήθεια, νὰ ξέρετε ὅτι θὰ ὑπάρχη ὑπερηφάνεια. Ἂν ἔχουμε πάθη, π.χ. γαστριμαργία, φλυαρία, θυμό, φθόνο κ.λπ., καὶ παράλληλα ἔχουμε καὶ ὑπερηφάνεια, ὁ Θεὸς δὲν βοηθάει, γιατὶ ἐμποδίζουμε τὴν θεία Χάρη. Καὶ μόνον προδιάθεση ὑπερηφανείας νὰ ἔχουμεμέσα μας, ἐμποδίζουμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς βοηθήση, ἔστω κι ἂν ἀγωνιζώμαστε καὶ προσευχώμαστε ἴσως καὶ περισσότερο ἀπ ̓ ὅ,τι χρειάζεται. Ἀδύνατο εἶναι νὰ μὴ βοηθήση ὁ Θεός, ἂν δὲν ὑπάρχη φόβος νὰ τὸ πάρη ἐπάνω του ὁ ἄνθρωπος. Μόλις φύγη ἡ προδιάθεση ὑπερηφανείας καὶ λάβη τὴν ψυχική του ὑγεία ὁ ἄνθρωπος, τότε θὰ τὸν ἀπαλλάξη ἀμέσως ἀπὸ τὸ πάθος ποὺ τὸν βασανίζει, καὶ θὰ τὸν ἀνταμείψη καὶ γιὰ τὸν παραπανήσιο του ἀγώνα. Γι' αὐτό, γιὰ νὰ βοηθηθοῦμε, πρέπει νὰ βοηθήσουμε τὸν Θεὸ μὲ τὸ ταπεινό μας φρόνημα.
Νὰ ποῦμε: «Τέτοιος ἄχρηστος εἶμαι, Θεέ μου, Σὲ παρακαλῶ, συγχώρεσέ με καὶ βοήθησέ με». Τότε βοηθάει ὁ Θεός, γιατὶ δικαιοῦται τὴν βοήθεια ἡψυχή, ἐπειδὴ ἀφέθηκε στὰ χέρια Του μὲ καλὴ καὶ ταπεινὴ διάθεση.
Πρέπει νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μᾶς προστατεύουνκαὶ μᾶς βοηθοῦν πάντοτε, ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε ταπεινὸ φρόνημα. Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι κουφός, νὰ μὴ μᾶς ἀκούη, οὔτε τυφλός, νὰ μὴ μᾶς βλέπη, ὅπως ὁ Βάαλ6. 

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -162

6Βλ. Γ´ Βασ. 18, 26.

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ὅπου δὲν φθάνει ὁἄνθρωπος, βοηθάει ὁ Θεὸς!

Ὁ Θεὸς βοηθάει σὲ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως
Τί καπνὸς εἶναι ἐκεῖ;
–Κάτι καῖμε, Γέροντα.
–Βάλατε φωτιὰ μὲ τέτοιον ἀέρα;
–Γέροντα, ἔβρεξε τὸ πρωί.
–Ἔστω καὶ νὰ ἔβρεξε καὶ κατακλυσμὸ νὰ ἔκανε, ἂν σηκωθῆ μετὰ ἕνας ἀέρας, γίνεται τέτοια ξηρασία, ποὺὅλα γίνονται σὰν μπαρούτι! «Ἔβρεξε», σοῦ λέει ἡ ἄλλη! Παλιότερα εἶχε πιάσει φωτιὰ ἐκεῖ κάτω ἀπὸ χαζομάρα σας· τὸ ξεχάσατε; Ὅταν κανεὶς ρεζιλευθῆ μιὰ φορά, πρέπει στὴν συνέχεια νὰ εἶναι πολὺπροσεκτικός. Ὁ Θεὸς βοηθάει ἐκεῖ ποὺπρέπει, ἐκεῖ ποὺδὲν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐνεργήση ἀνθρωπίνως· δὲν θὰ βοηθήση τὴνχαζομάρα μας. Ρεζιλεύουμε ἔτσι καὶ τοὺς Ἁγίους.
–Γέροντα, καταλαβαίνει κανεὶς πάντοτε μέχρι ποιό σημεῖο πρέπει νὰ ἐνεργῆ ἀνθρωπίνως;
–Κατ ̓ ἀρχὰς αὐτὸ φαίνεται.Ἀλλὰ καὶ ἂν εἶχε διάθεση νὰ κάνη αὐτὸ ποὺμποροῦσε νὰ κάνη καὶ δὲν τὸ ἔκανε, γιατὶ κάτι τὸν ἐμπόδισε, ὁ Θεὸς θὰ τὸν βοηθήση σὲ μιὰ δύσκολη στιγμή. Ἂν ὅμως δὲν εἶχε διάθεση, ἐνῶ εἶχε κουράγιο, ὁ Θεὸς δὲν θὰ βοηθήση. Σοῦ λένε λ.χ. νὰ βάζης τὸ βράδυ τὸν σύρτη στὴν πόρτα καὶ ἐσὺδὲν τὸν βάζεις, γιατὶ βαριέσαι, καὶ λὲς ὅτι θὰ φυλάξη ὁ Θεός. Δὲν εἶναι ὅτι ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ δὲν βάζεις τὸν σύρτη, ἀλλὰ δὲν τὸν βάζεις, γιατὶ βαριέσαι. Πῶς νὰ βοηθήση τότε ὁ Θεός;
Νὰ βοηθήση δηλαδὴ τὸν τεμπέλη;
Ὅταν λέω σὲ ἕναν νὰ βάλη τὸν σύρτη καὶ δὲν τὸν βάζη, καὶ μόνο γιὰ τὴν παρακοή του θέλει τιμωρία.Ὅ,τι μπορεῖ νὰ κάνη κανεὶς ἀνθρωπίνως, πρέπει νὰ τὸ κάνη καὶ ὅ,τι δὲν μπορεῖ, νὰ τὸ ἀφήνη στὸν Θεό. Καὶ ἂν κάνη λίγο περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι μπορεῖ, ὄχι ὅμως ἀπὸ ἐγωισμὸ ἀλλὰ ἀπὸ φιλότιμο, γιατὶ νομίζει ὅτι δὲν ἐξήντλησε αὐτὸ ποὺμπορεῖ νὰ κάνη ἀνθρωπίνως, πάλι τὸ βλέπει ὁ Θεὸς καὶ συγκινεῖται.
Ὁ Θεός, γιὰ νὰ βοηθήση, θέλει καὶ τὴν δική μας προσπάθεια. Βλέπεις, ὁ Νῶε ἑκατὸ χρόνια παιδευόταν νὰ φτιάξη τὴν Κιβωτό. Πριόνιζαν τὰ ξύλα μὲ ξύλινα πριόνια. Ἔβρισκαν ἄλλα ξύλα πιὸ σκληρὰ καὶ τὰ ἔφτιαχναν πριόνια. Δὲν μποροῦσετάχα νὰ κάνη κάτι ὁ Θεός, ὥστε νὰ τελειώση γρήγορα ἡΚιβωτός; Τοὺς εἶπε ὅμως πῶς νὰ τὴν φτιάξουν καὶ μετὰ τοὺς ἔδινε δυνάμεις1. Γι' αὐτὸ νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε ἐμεῖς, γιὰ νὰ κάνη καὶ ὁ Θεὸς ὅ,τι ἐμεῖς δὲν μποροῦμε.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -158-

1Βλ. Γέν. 6, 13 κ.ἑ.