Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

–Γέροντα, πῶς θὰ σωθῶ μὲ τόσα πάθη ποὺ ἔχω;–Μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταπείνωση.
Μόλις αὐξηθοῦν αὐτὲς οἱ δύο ἀρετές, ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ κακία θὰ μείνουν ἀτροφικὲς καὶ τὰ πάθη θὰ ἀρχίσουν νὰ ψυχορραγοῦν.
Ἔτσι ὅλα τὰ πάθη σιγὰ-σιγὰ θὰ ἀφανισθοῦν καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετὲς θὰ ἔρθουν μόνες τους. Γι ̓ αὐτὸ στρέψε ὅλες τὶς δυνάμεις σου στὴν ἀγάπη καὶ στὴν ταπείνωση.Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη εἶναι ἀγκαλιασμένη μὲ τὴν ταπείνωση σὰν δύο ἀδέλφια δίδυμα, πολὺ ἀγαπημένα. Ἡ ἀγάπη δὲν χωρίζει ἀπὸ τὴν ταπείνωση.
Μέσα στὴν ἀγάπη βρίσκεις τὴν ταπείνωση καὶ μέσα στὴν ταπείνωση βρίσκεις τὴν ἀγάπη.Γιὰ μένα ὅλη ἡ βάση στὴν πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση. Ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, κατοικεῖ ὁ Χριστός, ἡ Ἀγάπη, καί, ὅπου ὑπάρχει ταπείνωση, τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ τὴν πιάνει τὸ ἐνοικιοστάσιο1. Τότε παντοῦ βασιλεύει ὁ Θεὸς καὶ ἡ γῆ μεταβάλλεται σὲ Παράδεισο. Ἐνῶ, ὅπου λείπει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση, ἐκεῖ κατοικεῖ τὸ ταγκαλάκι, ὁ ἐχθρός,καὶ ζοῦν ἀπὸ ἐδῶ οἱ ἄνθρωποι μαζί του τὴν κόλαση καὶ συνέχεια χειροτερεύουν τὴν θέση τους στὴν ἄλλη ζωή.
Ὁ εὐκολώτερος δρόμος γιὰ νὰ σωθοῦμε εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ταπείνωση· γι ̓ αὐτὰ θὰ κριθοῦμε. Αὐτὲς οἱ δύο ἀρετὲς συγκινοῦν καὶ κάμπτουν τὸν Θεὸ καὶ ἀνεβάζουν τὸ πλάσμα Του στὸν Οὐρανό.
Ἀπὸ τὰ διακριτικὰ αὐτὰ –τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη –ξεχωρίζουν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, τὰ παίρνουν μὲ ἀγάπη, τὰ περνοῦν ἄφοβα ἀπὸ τὰ ἐναέρια τελώνια2καὶ τὰ ἀνεβάζουν στὸν φιλόστοργο Πατέρα Θεό.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -106-

2Βλ. Γρηγορίου μοναχοῦ, μαθητοῦ Ἁγ. Βασιλείου τοῦ Νέου, «Ὁ τελωνισμὸς τῶν ψυχῶν κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου: Τὰ εἴκοσι τρία βασικὰ τελώνια», Ἱ. Ἡσυχ. Ἁγ. Ἀθανασίου καὶ Ἁγ. Νεομαρτύρων Ἀκυλίνης, Κυράννης καὶ Ἀργυρῆς, Γαλήνη Ὄσσης Λαγκαδᾶ.

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ό,τι και να κάνουμε, ταπείνωση-αγάπη-αρχοντιά χρειάζεται.
Τα πράγματα είναι απλά.
Εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Όσο μπορούμε, να κάνουμε ό,τι είναι δύσκολο στον διάβολο και εύκολο στον άνθρωπο. Η αγάπη και η ταπείνωση είναι δύσκολες στον διάβολο και εύκολες στον άνθρωπο. Και ένας φιλάσθενος που δεν μπορεί να κάνει άσκηση, μπορεί να νικήση τον διάβολο με την ταπείνωση. Σε ένα λεπτό μέσα μπορεί ο άνθρωπος να γίνη Άγγελος ή ταγκαλάκι. Πώς; Με την ταπείνωση ή την υπερηφάνεια. Τι, μήπως χρειάσθηκαν ώρες για να γίνη ο Εωσφόρος από Άγγελος διάβολος; Μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε. Ο ευκολώτερος τρόπος για να σωθούμε, είναι η αγάπη και η ταπείνωση. Γι΄ αυτό από την αγάπη και την ταπείνωση να αρχίσουμε και μετά να προχωρήσουμε στα άλλα.
Να εύχεσθε να δίνουμε συνέχεια χαρά στον Χριστό και στενοχώρια στο ταγκαλάκι, μια που του αρέσει η κόλαση και δεν θέλει να μετανοήση";.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.
– Να σάς πω τί έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής. Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταΐτισσα. Εκεί η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς. «Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δώ αλλιώς· απλή, όχι με φλουριά». Τί παθαίνει εν τω μεταξύ; Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάη βοήθεια από την Παναγία: «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σού φέρω δυο φλουριά!». Τότε του παρουσιάσθηκε η Παναγία και του είπε: «Έτσι μου τα έφεραν φλουριά. Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε.
Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη, τον βοήθησε η Παναγία. Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι: «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;». Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω: «Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια από το Περιβόλι Σου».

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, από τα όνειρα μπορεί κανείς να προβλέψη κάτι που θα του συμβή;
- Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύη κανείς , γιατί υπάρχη κίνδυνος πλάνης. Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι απατηλά. Γι’ αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία. Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό, αλλά και αυτά, για να τα ερμηνεύση κανείς , πρέπει να έχη καθαρότητα και άλλες προϋποθέσεις , όπως ο Ιωσήφ κι ο Δανιήλ, που είχαν χάρισμα από τον Θεό. «Θα σου πω, είπε ο Δανιήλ στον Ναβουχοδονόσορα, και τι όνειρο είδες και τι σημαίνει». Αλλά σε τι κατάσταση είχε φθάσει! Ήταν μέσα στα λιοντάρια και τα λιοντάρια, παρόλο που ήταν νηστικά, δεν τον πείραζαν. Του πήγε ο Αββακούμ φαγητό, κι εκείνος είπε: « Με θυμήθηκε ο Θεός;». Αν δεν θυμόταν ο Θεός τον Προφήτη Δανιήλ, ποιόν θα θυμόταν;
- Γέροντα, μερικοί άνθρωποι δεν βλέπουν όνειρα.
- Καλύτερα που δεν βλέπουν! Δεν ξοδεύουν ούτε εισιτήρια, ούτε βενζίνη! Στα όνειρα σε ένα λεπτό βλέπεις κάτι που στην πραγματικότητα θα διαρκούσε ώρες, μέρες, γιατί καταργείται ο χρόνος. Να, από αυτό μπορεί να καταλάβη κανείς το ψαλμικό: «Χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου, Κύριε, ως η ημέρα η εχθές, ήτις διήλθε».

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Αυτό, το οποίον έχεις, το μεταδίδεις· βγαίνει μια ακτίνα Χάριτος από μέσα σου και μεταδίδεται, στα παιδιά…

«Είναι πολλά πράγματα, τα οποία ο άνθρωπος δεν τα γνωρίζει, ή, αν τα γνωρίζει, τα καταφρονεί. Είναι ένα θέμα, το οποίο διδάσκει κανένας στα παιδιά.

Εάν δεν το έχει γευθεί, είτε πικρό είναι, είτε γλυκό, εάν δεν το χει γευθεί, τα παιδιά δεν πληροφορούνται.Θέλουμε να πούμε στα παιδιά τώρα: “Παιδιά, μη φεύγετε από την Εκκλησία. Να πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Να εκκλησιάζεστε. Η Εκκλησία είναι το ταμείον της Χάριτος». Από κει πηγάζει όλη η ευτυχία του ανθρώπου. Την ειρήνη, την αγάπη από την Εκκλησία θα τα πάρεις. Ούτε στα παιχνίδια ούτε μέσα στην κοινωνία θα τα βρεις αυτά, όσο μέσα στην Εκκλησία. Εάν εσύ, αυτόν τον λόγο, τον οποίον λες, δεν τον έχεις σε πράξη, τα παιδιά δεν πληροφορούνται. Όχι. Πρέπει εσύ πρώτος να πας στην Εκκλησία, να γευθείς την γλυκύτητα της Εκκλησίας, ούτως ώστε, όταν το πεις στα παιδιά, από μέσα “ερεύγεσαι” (=φανερώνεις, αποκαλύπτεις, βλ. Ματθ. 13, 35).

Αυτό, το οποίον έχεις, το λες και στα παιδιά. Οπότε τα παιδιά πληροφορούνται. Διότι αυτό, το οποίον έχεις, το μεταδίδεις· βγαίνει μια ακτίνα Χάριτος από μέσα σου και μεταδίδεται, στα παιδιά. Τα παιδιά, τα οποία είναι βαπτισμένα και συ βαπτισμένος πληροφορούνται. Όταν όμως εσύ εκείνο, το οποίον λες, δεν το κάνεις, τα παιδιά δεν πληροφορούνται, διότι από μέσα σου δεν βγαίνει Χάρις. Είτε το άκουσες είτε το είδες, είτε το καταφρόνησες. Και τα παιδιά δεν πληροφορούνται.

Όταν όμως εσύ ο ίδιος το έχεις αυτό, το οποίον λες, τότες τα παιδιά πληροφορούνται και ακούνε. Μεταδίδεις, λέει, από την περιουσία σου, μεταδίδεις, τρόπον τινά, από αυτό το οποίον έχεις και το ζεις και το τρως. Αυτό μεταδίδεις και στα παιδιά. Τα παιδιά πληροφορούνται, τα παιδιά πληροφορούνται.

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης.

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Πάντως ἡμετάνοια εἶναι μεγάλη ὑπόθεση.
Δὲν ἔχουμε καταλάβει ὅτι ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν μετάνοια μπορεῖ νὰ ἀλλάξη τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ.
Δὲν εἶναι μικρὸ πράγμα αὐτό, νὰ ἔχη τέτοια δύναμη ὁ ἄνθρωπος. Κάνεις κακό; Ὁ Θεὸς σοῦ δίνει σκαμπιλάκι. Λὲς «ἥμαρτον»; Σταματᾶ καὶ σοῦ δίνει εὐλογίες. Ὅταν δηλαδὴ συνέρχεται τὸ ἄτακτο παιδί, μετανοῆ καὶ δέρεται ἀπὸ τὴν συνείδησή του, τότε ὁ Πατέρας του τὸ χαϊδεύει μὲ ἀγάπη καὶ τὸ παρηγορεῖ. Οἱ Ἰσραηλίτες, ἐπειδὴ εἶχαν ξεφύγει ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ἔζησαν στὴν αἰχμαλωσία ἑβδομῆντα πέντε χρόνια. Καὶ τελικά, ὅταν μετανόησαν, παρουσιάζεται ὁ βασιλιὰς Κύρος, ποὺτολμᾶ νὰ πῆ κανεὶς ὅτι φάνηκε καλύτερος ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰσραήλ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν μολύνει τὰ ἱερὰ ποὺεἶχαν γιὰ τὶς θυσίες. Τοῦ ἄλλαξε τὸ μυαλὸ ὁ Θεὸς καὶ τὸν ἔκανε νὰ πιστεύη στὸν Θεὸ τοῦ Οὐρανοῦ. Ἔτσι ἄφησε τοὺς Ἰσραηλίτες ἐλεύθερους, τοὺς ἔδωσε χρήματα, ξυλεία γιὰ τὸν Ναό, τοὺς ἔφτιαξε τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἔδειξε τέτοια καλωσύνη καὶ τέτοια εὐλάβεια, ποὺδὲν ἔδειξαν κατὰ κάποιον τρόπο οὔτε οἱ Ἰσραηλίτες. Καὶ ὅλα αὐτά, γιατὶ μετανόησε καὶ ἄλλαξε ὁ λαός. Πόσο βοηθάει ἡμετάνοια, γιὰ νὰ ἐξαφανισθῆ τὸ κακό!Τὰ βιβλία τῶν Μακκαβαίων νὰ τὰ διαβάσετε ὅλα. Εἶναι πολὺδυνατά. Τί διαταγὴ εἶχε δώσει ὁ βασιλιάς! Νὰ καταπατήσουν οἱ ἐλέφαντες τοὺς Ἰσραηλίτες! Πῆγαν οἱ ἄλλοι, ἑτοίμασαν τὴν τελετή, πότισαν πεντακόσιους ἐλέφαντες μὲ δυνατὸ κρασὶ καὶ λιβανωτό, γιὰ νὰ τοὺς ἐξαγριώσουν, καὶ περίμεναν τὸν βασιλιὰ νὰ παρουσιασθῆ, γιὰ νὰ ἀρχίσουν τὴν τελετή. Ἀλλὰ ὁ βασιλιὰς εἶχε ξεχάσει τὴν διαταγὴ ποὺἔδωσε. Πηγαίνει ὁ ἐλεφαντάρχης νὰ εἰδοποιήση τὸν βασιλιά, γιατὶ δὲν εἶχε παρουσιασθῆ ἀκόμη. «Βασιλιά, τοῦ λέει, σὲπεριμένουμε. Ὅλα τὰ ἔχουμε ἕτοιμα· τοὺς ἐλέφαντες, τοὺς Ἰουδαίους, οἱ προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιός σᾶς εἶπε νὰ κάνετε τέτοιο πράγμα;», τοῦ λέει! Φωνές, ἀπειλές... Καὶ αὐτὸ δὲν ἔγινε μιὰ φορὰ ἀλλὰ τρεῖς220. Μικρὸ πράγμα ἦταν νὰ ξεχάση ὁ βασιλιὰς τὴν ἐντολὴ ποὺεἶχε δώσει ὁ ἴδιος; Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ τελικὰ ἄλλαξε ὅλη τὴν στάση του πρὸς τοὺς Ἰουδαίους. Ὅλη ἡβάση ἐκεῖ εἶναι: Νὰ μετανοήση ὁ κόσμος.
–Γέροντα, οἱ σύλλογοι εἰρήνης ποὺἱδρύονται ἀπὸ διάφορα κράτη βοηθοῦν γιὰ τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο;
–Ἐξαρτᾶται. Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺξεκινοῦν μὲ καλὴ διάθεση. Ἀλλά, ὅταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες, ἕνα σωρὸ –ἄκρη δὲν βρίσκεις –, γιὰ νὰ φέρουν τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο, πῶς νὰ βοηθήσουν; Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση, αὐτὰ εἶναι κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου. Γίνεται εἰρήνη μὲ ἁμαρτωλὸ συνεταιρισμό; Πῶς μπορεῖ νὰ ἔρθη ἡεἰρήνη, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν συμφιλιωθοῦν μὲ τὸν Θεό; Μόνον ὅταν συμφιλιωθῆ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, ἔρχεται καὶ ἡἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ ἡἐξωτερική. Γιὰ νὰ συμφιλιωθῆ ὅμως ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ ἔρθη σὲ συναίσθηση, νὰ μετανοήση, νὰ ζῆ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, καὶ τότε ἔρχεται ἡΧάρις καὶ ἡεἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα του, ὁπότε μπορεῖ νὰ βοηθήση καὶ γιὰ τὴν εἰρήνη γύρω του.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -198-

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, ἀνησυχῶ, μήπως δὲν ἀγωνίζομαι σωστά.
– Ἔχεις ἄγχος;
– Ὄχι, ἀλλὰ γιατί ἔχω αὐτὴν τὴν ἀνησυχία;
– Εὐλογημένη, ὑπάρχει ἡ ἥσυχη ἀνησυχία καὶ ἡ ἀνήσυχη ἡσυχία. Ἡ καλὴ ἀνησυχία πρέπει πάντοτε νὰ ὑπάρχη μέσα μας· ἄγχος νὰ μὴν ὑπάρχη. Ὅταν κανεὶς ἀγωνίζεται σωστά, ποτὲ δὲν μένει εὐχαριστημένος ἀπὸ τὸν ἑαυτό του· ἔχει συνέχειαμέσα του μιὰ ἀνησυχία ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν φιλότιμη προσπάθεια ποὺ κάνει.– Γέροντα, φθάνει κάποτε ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται σὲ σημεῖο ποὺ νὰ μὴν τοῦ χρειάζεται πιὰ ἡ καλὴ ἀνησυχία; χι, γιατὶ ἡ καλὴ ἀνησυχία δὲν σταματᾶ ποτὲ σ ̓ αὐτὴν τὴν ζωή.«Τρέχετε,ἵνα καταλάβητε»267, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Τρέχει ὁ ἄνθρωπος, ὅσο ζῆ, νὰ βρῆ τὸν Χριστό, χωρὶς νὰ σταματᾶ ποτέ. Τρέχει καὶ δὲν νιώθει κούραση, ἀλλὰ χαρά.Γιὰ νὰ καταλάβετε, θὰ σᾶς φέρω ἕνα παράδειγμα: ἕνα καλὸ λαγωνικό, μόλις μυρισθῆ τὸν λαγό, δὲν κάθεται ἄλλο κοντὰ στὸν κυνηγό· ἀρχίζει νὰ ψάχνη, γιὰ νὰ βρῆ τὸν λαγό. Τρέχει, σταματᾶ λίγο, μυρίζει ἀριστερὰ–δεξιά, ἀρχίζει ξανὰ νὰ τρέχη· δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ. Ὁ νοῦς του εἶναι πῶς νὰ βρῆ τὸν λαγό· δὲν χαζεύει. Μεγαλύτερη χαρὰ ἔχει, ὅταν τρέχη, παρὰ ὅταν κάθεται. Τὸ τρέξιμο καὶ τὸ ψάξιμο τοῦ δίνει ζωή.Ἔτσι κι ἐμεῖς αὐτὴν τὴν ἐγρήγορση πρέπει νὰ ἔχουμε. Ὁ νοῦς μας νὰ εἶναι συνέχεια στὸν Χριστό, ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος μας. Ἐμεῖς ὅμως, ἐνῶ βρήκαμε τὰ ἀχνάρια, βρήκαμε τὸν δρόμο, ξέρουμε ἀπὸ ποῦ θὰ πᾶμε, γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸν Χριστό, πολλὲς φορὲς στεκόμαστε· δὲν προχωροῦμε. Ἂν δὲν γνωρίζαμε τὸν δρόμο,δικαιολογημένα νὰ σταματούσαμε.Θυμᾶμαι, ὁ πατέρας μου στὴν Κόνιτσα εἶχε δυὸ λαγωνικὰ καλὰ ἐκπαιδευμένα. Ὁ Γερο‐Πρόδρομος ὁ Κορτσινόγλου, ὁ ψάλτης τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου, μιὰ φορὰ τοῦ ζήτησε ἕνα κουταβάκι καλὸ ἀπὸ τὴν ἴδια ράτσα, γιὰ νὰ φυλάη τὰ ζῶα του,νὰ γαυγίζη δηλαδή, ὅταν θὰ πλησίαζε λύκος. Ὁ πατέρας μου τοῦ ἔδωσε ἕνα. Μ ιὰ μέρα, ἕνας γείτονας τοῦ Κορτσινόγλου ποὺ ἀγαποῦσε πολὺ τὸ κυνήγι, ἦταν πολὺ στενοχωρημένος, γιατὶ ἀρρώστησε τὸ σκυλί του καὶ δὲν μποροῦσε νὰ πάη νὰ κυνηγήση. Ὅταν τὸ ἄκουσε ὁ Γερο‐Πρόδρομος, τοῦ λέει:«Μὴ στενοχωριέσαι· θὰ σοῦ δώσω τὸ δικό μου σκυλί, εἶναι ράτσα Ἐζνεπίδη268». Χαρούμενος ὁ γείτονας πῆρε τὸ σκυλὶ καὶ ξεκίνησε γιὰ τὸ κυνήγι. Ὅταν ἔφθασε στὸ δάσος, κούνησε τὸ χέρι του, ὅπως συνηθίζουν νὰ κάνουν οἱ κυνηγοί, γιὰ νὰ τρέξη τὸ λαγωνικό, ἀλλὰ ἐκεῖνο, ἀντὶ νὰ τρέξη, γύριζε γύρω του, τοῦ ἔγλειφε τὰ πόδια καὶ κοιτοῦσε τὰ χέρια του μήπως ἔχει ψωμί! Βλέπετε, ἦταν καλὸ σκυλί, ἀπὸ ράτσα, ἀλλὰ δὲν εἶχε ἐκπαιδευθῆ, γιὰ νὰ μπορῆ νὰ πιάνη τὸν λαγό, καὶ γύριζε συνέχεια γύρω ἀπὸ τὸν κυνηγό. Πιστεύω ὅμως ὅτι ἐσεῖς, ἀφοῦ βρήκατε τὰ ἀχνάρια τοῦ Χριστοῦ, θὰ τρέχετε συνέχεια νὰ βρῆτε τὸν Χριστό, γιὰ νὰ γεμίση ἡ καρδιά σας τόσο πολὺ ἀπὸ τὸν Χριστό, ποὺ νὰ μὴν μπορῆτε νὰ Τὸν χωρέσετε καὶ νὰ λέτε:«Φθάνει, Θεέ μου, δὲν ἀντέχω ἄλλο».

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’«Πάθη καὶ Ἀρετὲς» ‐ 166 ‐

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, τί μπορεῖ νὰ κεντήση ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι ἀδιάφορος, γιὰ νὰ ἀρχίση νὰ ζῆ πνευματικά;
– Πολλὰ μποροῦν νὰ τὸν κεντήσουν, ὅταν ὁ ἴδιος θέλη νὰ προχωρήση. Ἀλλά,ἂν ὁ ἴδιος δὲν θέλη νὰ προχωρήση, ἁπλῶς θὰ γεμίση πληγὲς ἀπὸ τὸ κέντημα, σὰν μερικὰ βόδια ποὺ τὰ κεντᾶς μὲ τὴν βουκέντρα, γιὰ νὰ πᾶνε πιὸ γρήγορα, ἀλλὰ δὲν προχωροῦν· μόνον πληγώνονται ἀπὸ τὴν βουκέντρα καὶ δουλειὰ πάλι δὲν βγάζουν.– Γέροντα, ἂν κάποιος ἔχη καλὴ διάθεση καὶ τὸν κεντᾶς, δὲν θὰ βοηθήση καὶ ὁ Θεός,...

Συνεχίστε την ανάγνωση